"Η δύναμη της αδυναμίας μέσα στη σχέση" ....

Οσο κι αν φαίνεται παράξενο το ζήτημα της «εξουσίας» έχει πρωταγωνιστικό ρόλο στην επικοινωνία του ζευγαριού και στο ποσοστό ικανοποίησης που ο κάθε σύντροφος περιμένει να αντλήσει από τη σχέση.

Ποιος εξουσιάζει ποιόν;

Το ποιος είναι ο δυνατός και ποιος ο… αδύναμος κρίκος στο ζευγάρι είναι ένα φαινόμενο που συχνά είναι απατηλό: μπορεί το ένα μέλος του ζευγαριού να απορροφά όλη τη διαθέσιμη ενέργεια, παίζοντας έμμεσα τον ρόλο του αδύναμου, π.χ του αναποφάσιστου ή του διστακτικού, αυτού που δεν διαθέτει γνώσεις και εμπειρία στα ζητήματα της ζωής και ο άλλος να παίζει επίσης ένα άλλο ρόλο, του δυνατού πλην όμως εξουθενωμένου που βγαίνει μπροστά για να καλύψει τις συντροφικές ανάγκες, να διορθώσει αμέλειες, να δώσει την απαιτούμενη λύση σε κάποιο κοινό αλλά μερικές φορές και ατομικά .προβλήματα του συντρόφου του. Συχνά, επίσης, ο… δυνατός της δυάδας θα υποστεί την κριτική, την μνησικακία ακόμα και τον χλευασμό του αδύναμου συντρόφου του, αν δεν τα καταφέρει τόσο καλά όσο αυτός περίμενε ή απαιτούσε…

Η άσκηση της εξουσίας είναι σύνθετο και αρκετά δυσλειτουργικό ζήτημα: η προφασιζόμενη αδυναμία είναι απλά προφασιζόμενη, εξυπηρετεί διαφορετικά επιθυμητά μοτίβα της δυάδας:

Αφήνω στον άνδρα μου το προνόμιο δράσης και της δύναμης, επειδή το απαιτεί. Αν όμως δεν τα καταφέρει θα τον κριτικάρω αυστηρά. Ας μην έπαιρνε αυτή την ευθύνη.

Επιθυμώ οι συναλλαγές και το δημόσιο πρόσωπό μας να είναι γένους ανδρικού, εγώ είμαι πιο συναισθηματική και δεν τα καταφέρνω.

Προτιμώ ο άνδρας μου να παίρνει αποφάσεις, να έχει και την ευθύνη και την ενοχή, εγώ είμαι πιο..ανθρώπινη, πιο αθώα και δεν τα βγάζω πέρα με την σκληρότητα της ζωής.

Αφήνω στον άνδρα μου την αυταπάτη του ελέγχου αλλά εγώ «κινώ τα νήματα» με διάφορους τρόπους π.χ γκρίνια, επιμονή απαίτηση, δάκρυα.

Επιβραβεύω τον άνδρα μου συνεχώς τα καταφέρνει τόσο καλά! Δεν θα μπορούσα να ζήσω χωρίς αυτόν!

Φυσικά υπάρχει και το αντίστροφο μοντέλο, τον παραδοσιακό ρόλο της εξουσίας να τον ασκεί μια γυναίκα, η οποία συχνά, αν και κατακρίνεται από τον κοινωνικό περίγυρο, δεν υποστηρίζεται από τον σύντροφο, ο οποίος αισθάνεται μνησικακία, εχθρότητα και αυτό-υποτίμηση για ένα ρόλο που ποτέ δεν θέλησε να αναζητήσει.

Ρόλοι που στηρίζονται σε ανωτερότητα/κατωτερότητα μέσα στη σχέση, συχνά είναι φαινομενικοί: ο δυνατός που απολαμβάνει την εξουσία ξοδεύει όλο τον χρόνο και την ενέργεια στις ανάγκες της δυάδας (εξουσιάζεται), με αντάλλαγμα τον έλεγχο. Από την άλλη, ο αδύναμος, παραδίδει μεν τον έλεγχο, με αντάλλαγμα την ασφάλεια, μονίμως αμφισβητεί και αμφιβάλλει, ενώ συγχρόνως απολαμβάνει την… ησυχία του, εξασφαλίζει τον χρόνο του και παίρνει άνετα και ανοικτά τις δύσκολες στροφές της ζωής!

πηγη: Self Therapy