ΕΓΩ.......

Η φωτογραφία μου
Καπου εκει στον κόσμο.., ΣΤΡΑΤΟΣΦΑΙΡΑ, Greece
και όπως όλοι ετσι και γω....είμαι στον κόσμο μου! Στη δική μου σφαίρα, ατμόσφαιρα και στρατόσφαιρα! Κοινώς "εχω μπεί σε τροχιά"..οχι γιατι ήθελα απαραίτητα..αλλά ίσως γιατι με βάλανε!ετσι λοιπόν καθισμένη αναπαυτικά πάνω στη μαγική μου ιπτάμενη σκουπα (γιατι εγω ναι...με "σκουπα" επελεξα να σεργιανίσω τον κόσμο) και μελετώντας ξόρκια και συνταγές με μαντζούνια για να κάνω τον "κόσμο" μου καλύτερο, σας καλωσορίζω!!!! Σημείωση μου: Για να "πουλήσεις" πνεύμα,πρέπει να το χείς!......Lilith

Παρασκευή 24 Ιανουαρίου 2020

Εκείνοι που απουσιάζουν από τη ζωή μας

  1. A great method for personal healing is to help others in the healing of their wounded souls. We must learn that we cannot always be on the receiving end of kindness but we must also be on the giving end. We must be willing to help others in need in...

Εκείνοι που απουσιάζουν από τη ζωή μας κάποια στιγμή παύουν να μας λείπουν.

Η ζωή είναι ένα παρόν, ρεαλιστικό, παράξενο, όμορφο κι άσχημο, περιπετειώδες και αψυχολόγητο, ένα απρόβλεπτο ταξίδι σε μια απρόβλεπτη θάλασσα. Στη ζωή, πρέπει να είμαστε εδώ. Πρέπει να είμαστε παρόντες με το σώμα, την ψυχή και την καρδιά μας. Κι αυτό είναι κάτι που περιμένουμε από τους ανθρώπους που έχουν στιγματίσει τη ζωή μας, που θεωρούμε σημαντικούς, αγαπημένους, αναντικατάστατους. Ωστόσο, μερικές φορές, αισθανόμαστε κενά, ότι εκείνοι που αγαπάμε απουσιάζουν από τη ζωή μας, ενώ ορισμένες συνήθειες, που κάποτε δεν ζούσαμε χωρίς αυτές, σταδιακά σβήνουν κι έρχεται μια σιωπή που στην αρχή μας συγκλονίζει και μας φαίνεται αφόρητη. Οι ματιές γίνονται φευγαλέες, γεμίζουμε αμφιβολίες…


Καμία απουσία δεν είναι πιο οδυνηρή από την απουσία εκείνων, οι οποίοι αν και βρίσκονταν κάποτε στο πλάι μας, τώρα μας δείχνουν μόνο την αδιαφορία τους, την ειρωνεία τους, αγνοώντας ακόμη και την ύπαρξή μας. Η οδύνη και ο πόνος αυτής της μοναξιάς είναι συναισθήματα ανυπέρβλητα.

Εκείνοι που απουσιάζουν, απουσιάζουν διότι δεν θέλουν πλέον να είναι παρόντες στη ζωή μας. Μερικές φορές δημιουργούνται καταστάσεις σύνθετες και χρονοβόρες, ντυμένες με ψέματα ή με μισές αλήθειες. Είναι η ώρα που πρέπει να γίνουμε οι κυρίαρχοι του παιχνιδιού, να σταματήσουμε να σπαταλάμε την προσοχή μας σε ανώφελες και ανούσιες καταστάσεις.

Τα κενά, η απουσία που προκαλούμε στους άλλους ανθρώπου, που είναι μέρος της ζωή μας, μέρος του παρόντος μας, είναι ένα τραύμα για εκείνους, μια οδύνη, μία πληγή∙ την ίδια στιγμή τα κενά αυτά είναι και μια προσωπική μας αυταπάτη, δεν κάνουν καλό σε κανέναν.

Ωστόσο, υπάρχουν κι άτομα που δεν αντιλαμβάνονται αυτή τη διάσταση, δεν μπορούν να συνειδητοποιήσουν ότι ο δεσμός δεν είναι πλέον ευχάριστος,  υγιής, ούτε συναισθηματικά σταθερός.

Κι όμως, είναι τόσο απλό! Πρέπει να σκεφτούμε ότι πράγματι, υπάρχουν γύρω μας άτομα που δεν ξέρουν να αγαπούν. Δεν γνωρίζουν πώς να είναι παρόντες, για εκείνους υπάρχει ένας, και μόνο ένας δεσμός: ο δεσμός που συνδέει αυτά τα άτομα με τον εαυτό τους, και μόνο με αυτόν: ας δούμε ορισμένες σκέψεις πάνω σε αυτό το θέμα, ας το συζητήσουμε.

Το κενό της απουσίας.

Στην ουσία, όσο κι αν σας εκπλήσσει, υπάρχουν διαφορετικές μορφές απουσίας. Υπάρχει η απουσία εκείνων που απλώς ζουν και περιπλανώνται άσκοπα, χωρίς να βρίσκουν κανέναν ενδιαφέρον στη ζωή τους.

Επίσης, θα δείτε άτομα, τα οποία, αφού έχουν διαμορφώσει μια σταθερή σχέση, είτε ερωτική, είτε φιλική, έρχεται κάποια μέρα που εκδηλώνουν μια βασανιστική απουσία ενδιαφέροντος και απλώς βγάζουν από τη ζωή τους τον άλλο, φτάνοντας στα όρια της απάθειας.


Ο απών δεν προσφέρει στη σχέση τίποτα, παρά μόνο έναν δεσμό εύθραυστο, μια αγκαλιά παγωμένη, νεκρωμένη και σιγά-σιγά έρχεται η στιγμή του αποχαιρετισμού, που θα μας γεμίσει απογοήτευση και πικρή απορία.

Αφήσαμε πολλά άτομα πίσω μας, απλώς επειδή οι δεσμοί που μας ενώνουν είναι εύθραυστοι. Επειδή τα βλέμματα δεν μαρτυρούν παρά μόνο φθορά, έλλειψη συνεννόησης, ή επειδή η απουσία ήταν κάποτε ο μοναδικός τρόπος αρμονικής συνύπαρξης με κάποιον άλλον.

Αυτές είναι φυσιολογικές διαδικασίες. Μετράμε με οδύνη τις απουσίες των παλιών αγαπημένων, μετράμε τα μονοπάτια απουσίας που περπατήσαμε κι εγκαταλείπουμε το παρελθόν όπως και εκείνα τα αγαπημένα πρόσωπα, που μπορεί να μας λείψουν, μπορεί και όχι.

Ωστόσο, είναι απαραίτητο να γνωρίζουμε τη διαφορά μεταξύ των διαφόρων μορφών απουσίας, διότι καθεμία από αυτές χαρακτηρίζει ένα συγκεκριμένο τύπο προσώπου. Είναι πολύ πιθανόν κάποια από αυτά να σας είναι οικεία.

Ο απών πατέρας, ή η απούσα μητέρα.

Υπάρχουν πολλά παιδιά που έχουν την εντύπωση ότι η μητέρα ή ο πατέρας είναι ένα πρόσωπο συναισθηματικά απόμακρο, απρόσιτο. Αυτός ο ορισμός μας επιτρέπει να διακρίνουμε δύο τυπολογίες:
Οι γονείς τύραννοι: μπορεί να είναι είτε η μητέρα, είτε ο πατέρας. Ο γονέας τύραννος ασκεί μια μορφή καθοδήγησης που βασίζεται στην τυραννία, δεν ακούει το παιδί, δεν έχει κανένα ίχνος κατανόησης, καμία ενσυναίσθηση και στερείται της τρυφερότητας που έχει ανάγκη ένα παιδί για να ωριμάσει.
Οι απόμακροι γονείς: μερικές φορές, ορισμένοι γονείς (είτε μητέρα, είτε πατέρας) δεν ενδιαφέρονται αρκετά για το παιδί τους, αδιαφορούν για αυτό που είναι, για ό,τι κάνει και ό,τι δεν κάνει και δεν αποτολμούν καμία προσέγγιση. Ο απόμακρος γονέας δεν επιβάλλει τίποτα στο παιδί του, δεν συζητάει μαζί του, δεν το συνοδεύει και δε το καθοδηγεί. Η επικοινωνία είναι ένα σπάνιο ευχάριστο γεγονός, ενώ ο μοναδικός δεσμός μεταξύ γονέα και παιδιού είναι «τα εφόδια» που προσφέρει ο γονέας στο παιδί, για να μπορέσει να εργαστεί για να στηρίξει τις ανάγκες της οικογένειες.

Ο απών/απούσα σύντροφος

Η φυσική παρουσία δεν έχει καμία σχέση με τον φυσικό χώρο. Η κατανόηση αυτού είναι πολύ σημαντική, διότι δεν σημαίνει ότι κάποιος που βρίσκεται δίπλα μας, είναι στην ουσία κοντά μας. Θα πρέπει να μας ακούσει και να ανταποδίδει τα συναισθήματά μας.
Ίσως το μυαλό του συντρόφου σας να είναι αλλού, ίσως να δημιουργεί νέα κέντρα ενδιαφέροντος τα οποία δεν μοιράζεται μαζί σας, ίσως οι επιθυμίες του έχουν αλλάξει και η αναποφασιστικότητα, ο εγωισμός ή ο φόβος να λειτουργούν ανασταλτικά και να μην τολμάει να σας μιλήσει. Αυτή είναι μια κατάσταση, απλά καταστροφική.
Ο απών σύντροφος είναι εκείνος ο σύντροφος που γυρίζει αλλού το βλέμμα του όταν είστε μαζί, που δεν έχει καμία ενσυναίσθηση, αδυνατεί να εκφράσει ουσιαστικά συναισθήματα, ούτε τη στοργή και την τρυφερότητα που περιμένετε. Σε κάθε περίπτωση, οι δύο αυτές περιπτώσεις είναι εξαίρετα τραυματικές και οδυνηρές.
Μαθαίνω να είμαι παρών!

Είναι πολύ σημαντικό να κατανοήσει κανείς ότι στην ουσία για να χαρίσουμε ευτυχία στα αγαπημένα μας πρόσωπα δεν αρκεί «να είμαστε εκεί».

Θα πρέπει λοιπόν να μάθουμε να είμαστε παρόντες, όχι μόνο για την ευτυχία των άλλων, αλλά και για τη δική μας ψυχική και πνευματική ισορροπία.

Ας δούμε κάποιες συμβουλές, οι οποίες, εάν τις εφαρμόσετε, θα κατορθώσετε να είστε πάντα εκεί, ουσιαστικά εκεί!

  • Αφεθείτε και αισθανθείτε όσο πιο έντονα μπορείτε τη ζωή σας αφήνοντας τους προβληματισμούς στην άκρη. Ζήστε με όλες σας τις αισθήσεις, αφήστε τη ζωή να κυλάει αργά και μάθετε να εκτιμάτε απλές στιγμές της: το χαμόγελο των παιδιών σας, τον ήχο της φωνής του συντρόφου σας, το αεράκι του σούρουπου, τον πρωινό καφέ και εκείνο το πουπουλένιο μαξιλάρι που λικνίζει τα όνειρά σας.
  • Ακολουθήστε τον δρόμο της επιστροφής, επιστρέψτε. Για ποιον λόγο είστε τώρα απών; Μήπως σας βασανίζει μια ανάμνηση; κάποιο μελλοντικό σχέδιο; Σκεφτείτε βαθιά μέσα σας και επιστρέψτε και καλό είναι να επιστρέφετε πάντοτε, χωρίς δεύτερη σκέψη και να εκτιμάτε, να αγαπάτε και να βιώνετε με πάθος αυτό που βρίσκεται μπροστά στα μάτια σας, εκείνη τη μαγική παρούσα στιγμή.
  • Αφήστε τον εαυτό σας να συνδεθεί με το συναίσθημα που αισθάνεστε τώρα.Συχνά, στην καθημερινότητα μας, συναισθανόμαστε περισσότερο αυτά που περάσαμε στο παρελθόν. Ίσως από νοσταλγία, από ενοχές, ή εξ΄αιτίας εκείνης της απογοήτευσης που μας συγκλόνισε παλιά. Ωστόσο, όλα αυτά ανήκουν στο παρελθόν και το παρελθόν δεν σβήνει, δεν πεθαίνει, δεν αλλάζει. Το ταξίδι στον βυθό του εαυτού μας θα μας οδηγήσει στην αυτοεπίγνωση, θα αγκαλιάσουμε και να αναγνωρίσουμε τα συναισθήματα που μας κατακλύζουν εκείνη τη στιγμή και μετά, τι άλλο μας μένει από το να γευτούμε τη φευγαλέα ζωή μας μέχρι τέλους!
Κείμενο –Απόδοση Λ.Τ. Εικόνα: Claudia Tremblay
Πηγή: share24.gr

Τρίτη 21 Ιανουαρίου 2020

Παγκόσμια ημέρα αγκαλιάς

Η εικόνα ίσως περιέχει: κείμενο

Παγκόσμια ημέρα αγκαλιάς σήμερα...
Ψάξε για την αγκαλιά που θα χαθείς μέσα της,
που δεν θα θες να πας πουθενά μακριά της.
Ψάξε για την αγκαλιά που μέσα της κάνεις τα μεγαλύτερα και τα ομορφότερα ταξίδια σου,
αλλά που ταυτόχρονα είναι το λιμάνι σου, 
ο φάρος σου όταν χάνεσαι, 
όταν παλεύεις με τα κύματα της ζωής.
Ψάξε για την αγκαλιά που μυρίζει πατρίδα, αγάπη, ανθισμένη λεμονιά.
Για εκείνη που είναι η έννοια σου, η καθημερινότητα σου, η φροντίδα σου.
Ψάξε για την αγκαλιά που σαν χωράς εντός της δεν ξαναανοίγει για να φύγεις.
Ψάξε για την  αγκαλιά που το "εγω" αφανίζεται και τα δυο γίνονται ενα.
Ψάξε εκείνη που μέσα της σπας και ξαναενώνεσαι σε 1000 κομμάτια.
κι αν την βρεις μην αφήσεις κανέναν και τίποτα να σου την πάρει.

Η εικόνα ίσως περιέχει: κείμενο

Η εικόνα ίσως περιέχει: ένα ή περισσότερα άτομα και κοντινό πλάνο

Δευτέρα 20 Ιανουαρίου 2020

Φτάσαμε πλέον η ευτυχία των στιγμών να είναι μόνο κάτι που αναπολούμε και οχι που ζούμε.

Η εικόνα ίσως περιέχει: πιθανό κείμενο που λέει "nEpÉvovtas va wpIuáooUv 이 oUVOnKEs, oánioav 이 EnIUUiES uaç mapr APITEZ MANTOлEZ man mantoles.ne net es castrogirl34"


"Εκείνοι που πάνε μπροστά σ’ αυτόν τον κόσμο, είναι αυτοί που σηκώνονται, αναζητούν τις συνθήκες που θέλουν, κι αν δεν τις βρουν, τις διαμορφώνουν μόνοι τους.."

George Bernard Shaw

...έγραψαν με σοφία οι συγγραφείς. Η ζωή είναι πολύ μικρή για να είναι θλιβερή. Την αδικούμε με το να μην της δίνουμε τη βαρύτητα που της πρέπει, που της αξίζει.
Άνθρωποι δικοί μας, άνθρωποι ξένοι, χάνονται, αρρωσταίνουν και μόνο τότε καταλαβαίνουμε έστω για λίγο τη σημασία της ομορφιάς της ζωής. Τη σημασία της και τη διάρκεια της. 

"Σαν χθες.." λέμε και έχουν περάσει 10, 20, 30 χρόνια. Μπουκέτα απο στιγμές που μαράθηκαν και δυστυχώς μόνο στην μνήμη μας ζωντανεύουν...μέχρι να τη χάσουμε κι αυτή.
Χάνουμε μαλλιά, οστική μάζα, ικανότητα όρασης, στύσης, διάθεση, σιλουέτα, λεφτά, στιγμές, αγκαλιάσματα, φιλιά, μάτια που αγαπάμε, χέρια που κρατήσαμε..μα πάνω απο ολα το ίδιο το νόημα της ζωης.
Φτάσαμε πλέον η ευτυχία των στιγμών να είναι μόνο κάτι που αναπολούμε και οχι που ζούμε.

Σε μια εποχή  υπέρμετρου "εγω", διαδικτύου, εικονικής πραγματικότητας, επιφανειακής διασκέδασης, κατάθλιψης, μοναχικότητας, μοναξιάς, ψυχικής αποξένωσης και συναισθηματικής ανομβρίας αντί να χτίζουμε γέφυρες, αντί να απλώνουμε την ψυχή μας και το χέρι μας στον άλλον, υψώνουμε τείχη και ανυπέρβλητους εγωισμούς. Ταΐζουμε τα θηρία των αντασφαλειών, της κακίας, της ζήλιας, του κουτσομπολιού για να κατασπαράξουν εμάς, τους άλλους και κάθε ικανότητα μας για δημιουργία οποιασδήποτε συνθήκης ή σχέσης,

Επιλέγουμε να ζούμε μίζεροι, ξένοι, μόνοι, δυστυχισμένοι. Σαμποτάρουμε με κάθε τρόπο και μέσο τον εαυτό μας, τους άλλους, τη ζωή, την ομορφιά, την αγάπη.

Πόσο κουτοί είμαστε οι άνθρωποι. Γιατί αν αναλογιστούμε τι θα μας μείνει στο τέλος απο ολα αυτά....οσο κι αν ψάξουμε, κέρδος δεν θα βρούμε. 

Ας αγαπήσουμε τη ζωή χωρίς ανταλλάγματα, γιατί της αξίζει. 
Ας αγαπήσουμε τον διπλανό μας χωρίς ανταλλάγματα γιατί το αξίζουμε εμείς, γιατί μπορούμε.
Ας μάθουμε στα παιδιά μας πως η ουσία και η ευτυχία είναι σε ενα απλό "τώρα" παρά σε ενα φτιασιδωμένο "αύριο".
Ας δούμε τι μπορούμε να κάνουμε εμείς και οχι ο διπλανός μας και ας το μεταφέρουμε αυτό στα παιδιά μας.
Ας μην αφήνουμε τις στιγμές να περνάνε μετρώντας τι κάνει ο άλλος, αλλά τι κάνουμε εμείς.
Ας μην αφηνουμε τη ζωή και τους ανθρώπους να γλυστράνε μέσα απο τα χέρια μας.

κι αν νομίζεις πως μόνος σου μπορείς να τα καταφέρεις, χα! σε γελάσανε..
μην ξεχνάς, ο Αδαμ δεν άντεξε μονος του στον Παράδεισο!




Στίχοι: Λίνα Νικολακοπούλου
Μουσική: Nicola Piovani

Βγες, τραγούδα τη ζωή
 Πες θα ‘ρθει ξανά πρωί.
 Δες τον ήλιο μ’ άλλα μάτια
 με ενός παιδιού χαρά
 γιατί κι εσύ παιδί ήσουν μια φορά.

 Ναι, το ξέρει ο ουρανός 
Ναι, ο τόσο μακρινός 
Αχ! Kι η νύχτα μ’ όλα τ’ άστρα 
πως κάπου εδώ στη γη 
πολλές καρδιές βαθιά έχουν μια πληγή. 

Να! Mια ρόδα που γυρνά 
Να! Tου λούνα παρκ η ρόδα
 σου γνέφει ανέβα τον κόσμο δες ξανά.
 Μα, ίσως δεν πιστεύεις πια 
κι αν σου λέω η ζωή 
πως είναι απέραντη ομορφιά. 
Δες είμαι δίπλα σου εγώ
 το σκοτάδι θα τελειώσει θα περάσει η συννεφιά.

 Πάει και δε γυρίζει πια πάει
 στου χρόνου τα κουπιά πάει, 
γοργά κυλάνε οι ώρες 
μα αν βρέξει μια βροχή 
λευκό γυμνό το λουλουδάκι ανθεί. 

Πάει και δε γυρίζει πια 
πάει κι απάντηση καμιά πάει, 
μα όπου κι αν ρωτάμε μας λεν’ 
ό,τι αγαπάμε ζωντανό θα μείνει στην καρδιά. 

Μας λεν’ ό,τι αγαπάμε ζωντανό πως μένει στην καρδιά. 
Είν΄ όμορφη η ζωή 
τραγούδα το κι εσύ 
Ειν’ όμορφη η ζωή.



Κυριακή 19 Ιανουαρίου 2020

"Θέλει κουράγιο η ευτυχία"

Η εικόνα ίσως περιέχει: δέντρο και φυτό


“Θέλει κουράγιο η ευτυχία, 

δε βολεύει πάντα τις νοσηρές μας συνήθειες, 

τον παγιωμένο αρνητισμό των λογισμών μας."

Μάρω Βαμβουνάκη






Είχα δάκρυα για σένα
 με μαχαίρι ακονισμένα
 και μονάκριβα
 έβρεχα μ’ αυτά τους δρόμους
 κι όλο σήκωνα τους ώμους
 και σου τα ‘κρυβα.

 Κι έλεγα πως δε σου πρέπω
 κι απορούσες που τα βλέπω
 όλα ρόδινα
 και κοιμόσουν και ξυπνούσες
 κι όλο κάτι καρτερούσες
 που δε στο ‘δινα.

 Κρύψου τώρα να σε ψάξω
 πάνω στη ζωή να κλάψω
 που αφήσαμε
 κι αν σε βρω και μ’ έχεις άχτι
 θα καώ θα γίνω στάχτη
 κι έλα φύσα με.

 Τα νερά και τα ταξίδια
 μακριά σου μοιάζαν ίδια
 και μονότονα
 όμως πάντα μ’ ένα βλέμμα
 σου φαρμάκωνα το αίμα
 και σε σκότωνα. 

Είχες δάκρυα για μένα
 και με κάψαν ένα ένα
 κι όλα τα ‘νιωσα
 να ‘ξερες ωραία που ‘σαι
 είμ’ αυτός που σ’ αγαπούσε
 και μετάνιωσα. 

Κρύψου τώρα να σε ψάξω
 πάνω στη ζωή να κλάψω
 που αφήσαμε
 κι αν σε βρω και μ’ έχεις άχτι 
θα καώ θα γίνω στάχτη 
κι έλα φύσα με.









Παρασκευή 17 Ιανουαρίου 2020

"Σ' αγαπώ, να προσέχεις"

Peripety (5), 2008, oil on linen, 8 x 9 inches

Όσο κι αν αντιμάχεσαι, οσο κι αν αρνείσαι,
όσο κι αν πιστεύεις οτι επιθυμείς να πιστεύεις,
γιατί δεν αντέχεις να πιστέψεις εμένα, να πιστέψεις σε εμένα, σε εμάς...
κρατάς στα χέρια σου ακόμα ολάκερη την καρδιά μου, κι ας μην το ξέρεις.
Κι ας μην θες να το ξέρεις, ας μην θες να το πιστεύεις.

Θα σου την πάρω πίσω ακόμα κι αν χρειαστεί να την ξεριζώσω κομμάτι, κομμάτι.
Μόριο και κύτταρο, σαν παιδί μέσα απο μήτρα.
Σαν άμβλωση.

Αυτό καταφέραμε! οι καρδιές μας να μοιάζουν εξαμβλώματα οργής,  μια αγάπης που κυοφορούσε ελπίδες, μέλλον. Που οραματιζόταν δεμένα χέρια και κορμιά σαν ενα. Που τα χείλη μας δεν ήθελαν και δεν θέλουν να αγγίξουν καμία άλλη σάρκα.

Δεν είμαστε πλεον οι επιλογές ο ένας του άλλου, αλλά σε αγαπώ όπως και συ. Δαιμονισμένα, πεισματάρικα, εγωιστικά.

Ξέρω δεν θα με πιστέψεις, μα δεν εχει σημασία. Αν πιστεύεις σε σενα, αν πιστεύεις πως ο δικός σου τρόπος αγάπης είναι ο σωστός....σεβάσου οτι ένιωσες και θα κάνω και γω το ίδιο.

Χωρίς δακρύβρεχτα "αντίο" γεμάτα υστερίες και λόγια που στάζουν χολή και αίμα.
Χωρίς "αντίο"... χωρίς τελεία,
μόνο με ενα πικρό χαμόγελο, ένα κόμμα  και μια κουβέντα,

"Σ' αγαπώ, να προσέχεις"





Δευτέρα 13 Ιανουαρίου 2020

Λόγω της ημέρας

                  Η εικόνα ίσως περιέχει: φυτό, κείμενο, υπαίθριες δραστηριότητες και φύση

Λόγω της χθεσινής μέρας..
Αποστολέας άγνωστος ...

Οπως και να χει..ευχαριστώ!

"Μια φορά ήταν ενας εαυτός....ο εαυτός μου" byLilith


Αν μου έστελνα ένα γράμμα θα ήταν κάπως ετσι ...

"Αγαπητό μου κορίτσι (λέμε τώρα), άκουσε με καλά. 

Σάραντα επτά πλέον χρόνια πατάς αυτη τη γη. 
"Μυαλό δεν θα βάλει αυτό κεφάλι" θα έπρεπε να σου τραγουδάμε αντί για "Γριούλα να γίνεις με άσπρα μαλλιά". 
Γιατί πολυ απλά έχεις ενα κεφάλι με λίγο μυαλό. Και ξέρεις γιατί συμβαίνει αυτό; γιατί η καρδιά σου έχει καταλάβει το 90% του κορμιού σου. Ξεκινάει απο τα γόνατα και καλύπτει και τα μάτια (για αυτό και η τύφλωση)...οπότε που χώρος για μυαλό;
Δεν είναι απαραίτητα κακό αυτό, μα με ρέγουλο βρε καρδούλα μου :P . Είπαμε να αισθάνεσαι μα ολα εχουν όρια. Θυμάσαι που σου είπα ξέχνα τα όλα και προχώρα μπροστά, και μου απάντησες "βρες μου τον τρόπο και θα γίνει". Ε λοιπόν σου χω νέα...Δεν βρίσκεται ο τρόπος, δεν υπάρχει ραβδάκι μαγικό να διαγράψεις. Θέλει χρόνο, υπομονή και ηρεμία. 

Αυτά υποχρεούσε να σου τα παρέχεις. 

Δε με νοιάζει τι ξέρουν και τι νομίζουν οτι ξέρουν οι άλλοι για σένα. Καλό η κακό. ΕΓΩ ξέρω και ειναι το μόνο που έχει σημασία. 
Είσαι άνθρωπος με ευαισθησίες, ελαττώματα, πικρίες, δύναμη, αντοχή, επιμονή και υπομονή. Οταν αγαπάς δίνεσαι και δεν παίρνεις η δεν κρατάς τίποτα πίσω. Παλεύεις με νύχια και με δόντια, ματώνεσαι, αδικείσαι, σαμποτάρεσαι, πληγώνεσαι, αλλάζεις, αλλοιώνεσαι  μα μένεις εκει. 
Κι αν σε ρωτήσω γιατί..θα μου πεις ..."Μα, αγαπώ". 
Και ποιος σου είπε πως η αγάπη είναι πόνος; είναι κατακρεούργημα ψυχών και σωμάτων; Αυτός που σε αγαπάει, σε αγαπά για το φως που βλέπει μέσα σου. Κάτσε λοιπον καλά και σκέψου με οσο μυαλό αφήνει η καρδιά σου να λειτουργήσει...τι αξίζεις; κι αν δεν μπορείς θα σου πω εγω!!

Αξίζεις κάποιον που  τρέμει μη σε χάσει...

που η απουσία σου,  είναι για αυτόν η απουσία του κόσμου του όλου...

Αξίζεις κάποιον που  μετράει τις ανάσες του για να σε βρεί..

που  αφουγκράζεται τα "σ'αγαπώ" που θεριεύουν στην ψυχή σου..

Αξίζεις κάποιον που τα χέρια του είναι αδειανά και η ψυχή του παγωμένη όταν δε σε εχει..

που το κορμί του δεν καίγεται αν δε βρίσκεται δίπλα στο δικό σου...

Αξίζεις κάποιον που τα μάτια του θα ψάχνουν κάθε σου αντάμωμα..

Αξίζεις ΑΥΤΟΝ που  ακουμπάς πάνω του την ψυχή σου και δεν  υπάρχει καμία γωνία για να  χτυπήσεις...
που  γλυκαίνει τους εφιάλτες και τους πόνους του παρελθόντος, 
του παρόντος και του μέλλοντος ΣΑΣ.

Αξίζεις ΑΥΤΟΝ που ΘΑ ειναι έτοιμος και διατεθειμένος να κάνει ολα αυτά και ακόμα τόσα για σένα, οπως χωρίς κανένα δισταγμό  έκανες και συ για αυτόν !!

ΥΓ. Δεν εχει κανένα νόημα να προσπαθήσεις για κάποιον που επιμένει να ειναι τυφλός, να μη θέλει  να δει εσένα, να δει μέσα σε σενα. Δεν εχει κανένα νόημα να τον πείσεις για κάτι που σε αφορά.  Άσε τον να μιλάει για μεγάλα λόγια και να κλείνει τα μάτια και αυτιά του σε οτι έκανες πράξη. Άφησέ τον στο παγωμένο σκοτάδι του. Λάτρευε  τον γιατί μπορείς και γουστάρεις αλλά άφησε τον στην νεκρική ησυχία του. Αυτός ξέρει καλύτερα τον εαυτό του απο σενα, Έχει το δικό του μακάβριο τρόπο να σ'αγαπάει και Ξέρει καλύτερα που θέλει να μείνει. 

Εσυ πήγαινε να βρεις αυτό που δίνεις...γιατί αυτό αξίζεις.

Με αγάπη,

ο εαυτός σου"

                                          YOUR SOUL WAS BEAUTIFUL, SO I FELL IN LOVE.        On our first date, you played Trump card with me, though it was quite…


Πέμπτη 9 Ιανουαρίου 2020

"Εμείς οι δυο"

ενα εξαιρετικό κείμενο της Ειρήνης Πυλαρινού .

ouch..

Μη μου ξυπνάς αυτά που άφησα να κοιμούνται μέσα μου.
Δεν το έβαλα ποτέ κάτω για εμάς, ξέρεις γιατί; Γιατί ξέρω ότι με αγαπάς, δυνατά, παράξενα και τρομαχτικά. Σε ξέρω καλύτερα από τους πάντες.
Ξέρω ότι με θες, ότι είμαι το πάθος σου, η χαρά σου, τα νεύρα σου, η θλίψη σου. Με αγαπάς όσο σε αγαπώ, για αυτό και δεν τα παρατούσα.

Ούτε απελπισμένη ήμουν, μα ούτε και χαζή.
Ακουμπάω την ψυχή σου, σε ακούω και ας είμαι μίλια μακριά. Σε νιώθω και ας είμαι σε απόσταση αναπνοής. Όλα τα άντεξα για σένα.
Ξέρεις τι δεν αντέχω άλλο; Να με ζωντανεύεις και να με πεθαίνεις.

Πες ότι πέθανα, αφού δεν μας αφήνεις εμάς τους δύο να νιώσουμε ευτυχία. Απόψε θα με θάψεις, θα θάψεις την αγάπη μου, δηλαδή εσένα.
Μη με αναζητήσεις ποτέ ξανά. Ποτέ. Πες ότι δεν υπάρχω πια.
Θες να με απομακρύνεις; Θα γίνει!
Τα μηνύματά σου δεν θα ξανά χτυπήσουν με το όνομά μου. Δεν θα σε νευριάσω ποτέ ξανά, δεν θα σε τρομάξω ποτέ, δεν θα νιώσεις την καυτή μου ανάσα ποτέ. Από την ζωή σου θα σβήσω!

Απάντα στον εαυτό σου μόνο όταν έρθει η ώρα: από μέσα σου έσβησα;

Όταν έρθει η ώρα που θα νιώθεις τόσο κρύο, τόσο μόνος, τότε απλά θυμήσου τα λόγια που άλλαζες από τη μία μέρα στην άλλη, όταν μου έδινες το φιλί της ζωής, και ξαφνικά μου έκλεινες τη μύτη, και μου έκοβες όσες ανάσες είχα. Τότε θα σκύψεις το κεφάλι με θλίψη.

Η δυστυχία που σε δέρνει, θα μας ακολουθεί.|
Δύο σώματα και δύο καρδιές που καίγονται, τις άφησες να γίνουν στάχτη.

Φιλιά!
Εμείς οι δύο ήμασταν πάντα μια λάθος στιγμή.

Η καρδιά δεν πονάει από την αλήθεια, η καρδιά πονάει από τη συνεχή απογοήτευση.

πηγή:  εδω

Τετάρτη 8 Ιανουαρίου 2020

Γυναίκα Αιγόκερως: Πολύ σκληρή για να πεθάνει!! (web)

Γενέθλιος μήνας ο Γενάρης και η πλειοψηφία των γυναικών του στενού οικογενειακού και  φιλικού περιβάλλοντος είναι αγριοκάτσικα.

Πολλά διαβάζονται και ακούγονται για τις γυναίκες Αιγόκερους. Οι περισσότεροι επιμένετε να βλέπετε τα αρνητικά, μα δεν μας πειράζει καθόλου. 

Ο περασμένος χρόνος, ήταν ο δυσκολότερος και ο χειρότερος που αντιμετώπισα τα σαράντα και βάλε (?)..η τα πενήντα και βγάλε (!) χρόνια που πατώ αυτόν τον πλανήτη.

Βρήκα λοιπόν εντελώς και παντελώς τυχαία ένα άρθρο στο διαδίΧτυο που μας ταιριάζει πιο πολύ  και εφαρμοστά,  απο καλσόν!

"Γυναίκα Αιγόκερως: Πολύ σκληρή για να πεθάνει"

Η Αιγοκερίνα,, σαν γυναίκα, είναι τόσο σκληρή κι ανθεκτική όσο φαίνεται! Είναι γεννημένη να επιβιώνει από τα δύσκολα και σίγουρα οι εμπειρίες της στην ερωτική της ζωή δεν είναι οι καλύτερες.

Ωστόσο, κανένας άντρας δεν μπορεί να την καταβάλει, ακόμα κι αν είναι ο απώτερος σκοπός του. Όσες φορές να πέσει και να φάει τα μούτρα της, άλλες τόσες θα σηκωθεί. Θα σκουπίσει τα αίματά της, θα ξεσκονίσει τα ρούχα της, θα μαζέψει τα κομμάτια της και θα ξαναπροσπαθήσει γιατί αυτό είναι φτιαγμένη να κάνει. Λυγίζει, δε σπάει!

Αλλά, μην πιστέψεις ούτε για μια στιγμή ότι δεν πληγώνεται. Μπορεί να δείχνει δυνατή και ψύχραιμη, να γίνεται κακιά ή να χαμογελάει, βγάζοντας το υποκριτικό της ταλέντο, μέσα της όμως σπαράζει. Ποτέ δε θα τη δεις να παρακαλάει ή να κλαίει κι ακόμα πιο σπάνια να βρίζει ή να ξεκατινιάζεται σε ένα χωρισμό. Θα αποχωρήσει με το κεφάλι ψηλά, λέγοντας τα λιγότερα και παρακαλώντας μέσα της να αντέξει και να μην καταρρεύσει, πριν εξαφανιστεί.


Δε θα γυρέψει εκδίκηση γιατί γι' αυτήν, όποιος την πλήγωσε, έχει πια πεθάνει. Όμως, δε θα ξεχάσει ποτέ πόσο πόνεσε, πόσο της κόστισε συναισθηματικά ο συγκεκριμένος έρωτας, γι’ αυτό ο επόμενος άντρας χρειάζεται να καταβάλλει μεγάλο κόπο και χρόνο για να κερδίσει την εμπιστοσύνη της. Μην την κατηγορείς, λοιπόν, για την αυστηρότητα και την ψυχρότητά της γιατί είναι η άμυνά της, προκειμένου να προστατεύσει την ευαίσθητη καρδιά της για να μην ξαναπληγωθεί!

Αποτέλεσμα εικόνας για capricorn quotes




Τρίτη 7 Ιανουαρίου 2020

Έλα να σου πω, τι δεν είναι η αγάπη. Και μετά, κάνε ότι θες!


Της Ματίνας Σταθάκη

Δεν θα σου πω τι είναι η αγάπη.

Θα το πάω δια της ατόπου απαγωγής.

Θα σου πω όσα δεν είναι η αγάπη.

Αγάπη δεν είναι να με θυμάσαι μόνο όταν με έχεις ανάγκη.

Αγάπη δεν είναι να με διαλέγεις επειδή δεν έχεις κάποιον άλλον.

Αγάπη δεν είναι να απομακρύνεσαι όταν δεν σου αρέσουν όσα κάνω.

Αγάπη δεν είναι να εγκαταλείπεις στην πρώτη δυσκολία.

Αγάπη δεν είναι να περιμένεις να φερθώ όπως θέλεις, όπως σου ταιριάζει ή όπως σε βολεύει.

Αγάπη σίγουρα δεν είναι να μου δίνεις σημασία μόνο όταν έχω κάτι να σου προσφέρω.

Αγάπη δεν είναι να πονώ και να με αποφεύγεις.

Αγάπη δεν είναι να υποδουλώνεις τα θέλω μου για ένα και μόνο πρέπει.

Αγάπη δεν είναι να θες κάτι επειδή το θέλω εγώ.

Αγάπη δεν είναι να με φορτώνεις με ενοχές επειδή είμαι ο εαυτός μου.

Αγάπη δεν είναι να μου προκαλείς έντονα συναισθήματα και μετά να εξαφανίζεσαι.

Αγάπη δεν είναι να θυσιάζεις κομμάτι του εαυτού σου για μένα.

Αγάπη δεν είναι να μου ζητάς να αλλάξω.

Αγάπη δεν είναι όλα αυτά και άλλα πόσα… μπορώ να γράφω μέχρι την άλλη μου ζωή.

Και τι είναι τελικά η αγάπη;

Ποια είμαι όμως εγώ που θα σε κρίνω για τον τρόπο που αγαπάς;

Είμαι μόνο κάποια που αναζητά τι είναι η αγάπη μαθαίνοντας πρώτα τι δεν είναι η αγάπη.

Περίεργο ε;

Ίσως ναι. Ίσως και όχι.

Ίσως απλά πρέπει πρώτα να κάνω όλα τα λάθος πράγματα για να καταλάβω τα σωστά.

Ίσως όμως να μην υπάρχουν λάθη στην αγάπη αλλά μόνο σωστά.

Ίσως η αγάπη από μόνη της να αρκεί.

Κι ας εκδηλώνεται με όποιον τρόπο θέλει.

Ίσως πάλι να μην αρκεί.

Δεν ξέρω. Το ψάχνω ακόμα.

Ελπίζω μόνο να βρω συνεπιβάτες που και εκείνοι απορούν και ψάχνουν, ψάχνουν και απορούν.

Αυτή είναι η μαγεία της αγάπης.

Σε βάζει σε μοναπάτια απάτητα, σε βιβλία με αδιάβατες σελίδες, σε διλήμματα και διασταυρώσεις.

Είσαι διατεθειμένος να ρισκάρεις;

Είσαι διατεθειμένος να ανακαλύψεις νέους τρόπους να αγαπάς;

Αν ναι, θα μάθεις μόνος σου τι είναι και τι δεν είναι η αγάπη.

Εγώ απλά σου εύχομαι να απολαύσεις τη διαδρομή.

Κυριακή 5 Ιανουαρίου 2020

Σαν χθες...4 Ιανουαρίου του 1960!!

Αποτέλεσμα εικόνας για αλμπερ καμυ μαρια κασαρες

Είναι οι αγάπες που άργησαν μια μέρα, είναι και αυτές που δεν έφτασαν ποτέ στο προκαθορισμένο ραντεβού.
Η ουσία όμως είναι ότι υπήρξαν.

13 χρόνια παράνομου έρωτα, 860 γράμματα μεταξύ τους, χωρισμοί στο ενδιάμεσο, μεγάλες περιόδους σιωπής και απόστασης και όταν τελικά πήραν την απόφαση να ζήσουν επιτέλους μαζί, ένα κλικ και το όνειρο έλαβε τέλος.

Το αυτοκίνητο με το οποίο ο Αλμπέρ Καμύ πήγαινε στο Παρίσι στις 4 Ιανουαρίου του 1960 ξεκινώντας την νέα ζωή, καρφώθηκε σε ένα δέντρο και η ιστορία του Αλμπέρ και της Μαρίας Καζαρές έλαβε τέλος.
Ενώ είχε αγοράσει εισιτήριο να μεταβεί με το τρένο, αποφάσισε να πάει οδικώς.

Τετάρτη, 30/12/1959

«Τελευταίο γράμμα...Θα σε δω σύντομα υπέροχή μου.
Ποτέ δε μου έλειψες περισσότερο, μικρή μου.
Πηγαίνω στο Παρίσι, όπου και θα ζήσουμε για πάντα μαζί. Μην αργήσεις να έρθεις να με βρεις.
Βρήκα τον άνθρωπο με τον οποίο θέλω να περάσω το υπόλοιπο της ζωής μου....
Είμαι τόσο χαρούμενος στην ιδέα ότι θα σε ξαναδώ που γελάω όσο σου γράφω.
Σε φιλώ και σε κρατώ μέσα μου μέχρι την Τρίτη, όταν θα αρχίσουμε από την αρχή».

@ Κατερίνα Γκαράνη

Παρασκευή 3 Ιανουαρίου 2020



Complete Guideline for A Stunning Still Life Photography Ideas

Μια συγνώμη στους αναμάρτητους αυτού του χρόνου. 
Συγνώμη που σας επιβαρύναμε την ψυχή με τα δικά μας κρίματα. 
Συγνώμη που ενώ ήσασταν αγνοί και αμόλυντοι σας κάναμε σαν τα μούτρα μας. 
Συγνώμη για όλα εκείνα που σας ανάγκασε η δική μας κακή συμπεριφορά να πράξετε, ενώ εσείς υπήρξατε αγγελικά πλασμένοι.

Δεν θα το ξανακάνουμε.

Άλλωστε ο παράδεισος είναι γεμάτος. Δεν χωράει άλλους. 
Εμείς στην δική μας κόλαση, την δική σας συμπεριφορά την συγχωρούμε. 
Στον δικό σας παράδεισο κρεμάστε μας. 
Θα το αξίζουμε, τόσο που σας έχουμε πληγώσει.
Ενός λεπτού σιγή λοιπόν, για να μπορέσουμε να αντέξουμε άλλη μια φορά, τις ενοχές από τις δικές σας ευθύνες.

Μπέττυ Κούτσιου