ΕΓΩ.......

Η φωτογραφία μου
Καπου εκει στον κόσμο.., ΣΤΡΑΤΟΣΦΑΙΡΑ, Greece
και όπως όλοι ετσι και γω....είμαι στον κόσμο μου! Στη δική μου σφαίρα, ατμόσφαιρα και στρατόσφαιρα! Κοινώς "εχω μπεί σε τροχιά"..οχι γιατι ήθελα απαραίτητα..αλλά ίσως γιατι με βάλανε!ετσι λοιπόν καθισμένη αναπαυτικά πάνω στη μαγική μου ιπτάμενη σκουπα (γιατι εγω ναι...με "σκουπα" επελεξα να σεργιανίσω τον κόσμο) και μελετώντας ξόρκια και συνταγές με μαντζούνια για να κάνω τον "κόσμο" μου καλύτερο, σας καλωσορίζω!!!! Σημείωση μου: Για να "πουλήσεις" πνεύμα,πρέπει να το χείς!......Lilith

Πέμπτη 26 Ιουνίου 2014

Πότε αγαπά ένας ανδρας..... του Γιόγκι Μπάτζαν




Ο άντρας δεν αγαπά μία γυναίκα για το σέξ. Ούτε επειδή ειναι καλή μαγείρισσα. Ούτε επειδή είναι καλή μητέρα.

Την αγαπά επειδή μπορεί να τον τραβήξει έξω απο τα εγκόσμια.

Θέλει απο την γυναίκα να τον τοποθετήσει σε μία κατάσταση " ύπαρξης " ή σε μία υπερβατική κατάσταση που θα απομακρύνει τη σύγκρουση από τον νου του και θα του προσφέρει ηρεμία.

Την αγαπά γιατί εκείνη μπορεί να του προσφέρει την εμπειρία του διεσταλμένου άπειρου εαυτού του.
Αυτό είναι το θεμέλιο της μακροχρόνιας αγάπης!


Όταν ένας άντρας αγαπά πραγματικά τη σύντροφό του, θέλει να την βλέπει να αναπτύσσει το δυναμικό της και να εκφράζει το Απειρο, γιατί με αυτόν τον τρόπο τον εμπνέει και τον μεταφέρει σε βασίλεια τα οποία εκείνος δεν έχει καν ονειρευτεί!!!!

~Γιόγκι Μπάτζαν~



πηγή:   7 Ομόκεντροι Κύκλοι Αυτογνωσίας

Πέμπτη 19 Ιουνίου 2014

"Απο το ημερολόγιο μιας φίλης #7" by Lilith



Ημέρα: Σήμερα το πρωι...(κάθε πρωι)
Ώρα: κάπου στην ανατολή...
Έτος: ας είχε Θεε μου σημασία....

Χτυπά και αυτή η γαμημένη αφύπνιση στο κινητό να μου θυμίσει πως πρέπει να σηκώσω το κορμί μου για να το εντάξω στις υποχρεώσεις παιδιά, δουλειά, σπίτι...!
- Ναι ρε, εσένα περίμενα να με ξυπνήσεις. Λες και κοιμάμαι. Υποκρίνομαι πως κοιμάμαι για να μην εχω καμία επαφή μαζί του! Να μην με αγγίξει έστω και κατά λάθος την ώρα που θα γυρίσει πλευρό και το κορμί μου γίνει αλεξικέραυνο.

Το κορμί μου, τι άροτρα περάσαν απο πάνω του! ποιος δαίμονας  το ζήλεψε αφου το λάτρεψες και  θέλησε να το τεμαχίσει και να κεράσει τις στρατιές του όταν με παρέδωσες; ποιος; γιατί;
πόσα χρόνια πέρασα με αυτό το "γιατί" για μαξιλάρι τις νύχτες που μου έλειπεςγιατί με θυσίασες; γιατί ανευ όρων ; γιατι χωρίς πάλεμα; γιατί άφησες τον πόλεμο για μένα;; γιατι έφυγες που να σε πάρει ο διάολος; γιατι δεν μου δωσες ενα τελευταίο βλέμμα, την στερνή σου ανάσα...για τι; δική μου ήταν.

Άφησες στοιχειά να με κοιμίζουν τις νύχτες. Δηλητήρια να ποτίζουν και να σαπίζουν τις ίνες μου! Δική σου με ήθελες με κάθε τρόπο...μάζι σου!  σε όποιο ταξίδι, για όπου, με φρένα σπασμένα.

Έμεινα μόνη! χώρια σου, όλα μοιάζαν μάταια, λίγα. Μισά. Και γω μισή. Ινιά, νυστέρια, ξένα χέρια, βελόνες πάσχισαν να σε βγάλουν απο μενα, η οτι μου άφησες την ώρα την ξέπνοη.
Έμεινα μισή! Μα πείσμωσα. Θύμωσα. Κάρπισα.. γιατί μπορούσα και χωρίς εσενα.

Σηκώνομαι απο το κρεββάτι να προλάβω τη μέρα μου. Σήμερα νιώθω δυνατή! κάθε μέρα γεμίζω την κούπα του καφέ μου τσαμπουκά, στρίβω και ενα τσιγάρο και στις δυο πρώτες ρουφηξιές χαμογελάω και λεω..."Αντε γαμήσου ρε κουφάλα"..εγώ είμαι εδω κι ας μη το θελω. Μη χαίρεσαι, μετρημένες οι χαρές σου.
Ανακατεύω τον καφέ με τις βρισιές και την απέχθεια να είμαι κάπου που κάθε βράδυ ελπίζω να ναι το τελευταίο σε βάλτους και λάσπες και καταπίνω δυο γουλιές βαρβάτες.

Αναζητώ στη μέρα ανθρώπους να αφουγκρασθούν την ψυχή μου, να καταλάβουν τους πόνους μου, να ακουμπήσω πάνω τους τα "θέλω" μου, τα "μπορώ" τα "γουστάρω", τα "αντέχω" μου
 ναι ρε πονάω. Δεν το ξέρες. Δεν στο πα ποτε ε; ναι ρε...ΘΕΛΩ, ΜΠΟΡΩ...ΓΟΥΣΤΑΡΩ ...ΑΝΤΕΧΩ...ΑΙΣΘΑΝΟΜΑΙ...ναι ΑΙΣΘΑΝΟΜΑΙ

τι κι αν έφυγες, εγω ακόμα σε αισθάνομαι....

Τρίτη 17 Ιουνίου 2014

'Οταν φωνές, μελωδίες και λόγια απλώνουν την αρίδα τους εντός μας...




Είναι κάποια κομμάτια.....ειναι ΚΑΠΟΙΑ κομμάτια...κάποιες φωνές, στίχοι και μελωδίες που έρχονται και αφου σταλάξουν στην ψυχή και στο μυαλό τα αποστάγματα και τις σημασίες τους στρογγυλοκάθονται, απλώνουν την αρίδα τους μέσα σου και καταλαμβάνουν πια ιδιαίτερο χώρο στο "είναι" σου...

Ομολογώ πως κανένα απο αυτά δεν ήξερα...!!! τα βρήκα σκαλίζοντας μουσικές στο διαδίκτυο...ενστικτωδώς κάνω κλίκ και εκείνα κλικάρουν το μυαλό μου. Σας τα σερβίρω λοιπόν...μαζί με τα λόγια τους (το ενα μεταφρασμένο στα αγγλικά για τη δική σας ευκολία)...

Όσοι με ξέρουν καλά...και τους νοιάζει θα με βρουν μέσα εκει.
 




"So We Meet Again My Heartache"

So we meet again my heartache
So we meet again my friend
I should've known that you'd return
The moment I was on the mend

So we meet again my heartache
Like two lovers torn apart
Bound together by the breaking
Of a tired and torrid heart

So we meet again my heartache
Just as leaves begin to change
How you've made my life a story
Filled with whirls you've rearranged

So we meet again my heartache
Come and join me in my pain
You're the reason I remember
Every sweet and sad charade

So we meet again my heartache
Come and sit with me a while
Rest your head upon my shoulder
Hide your face beneath my smile

So we meet again my heartache
Hold the glasses stilled with wine
I hope you join me in my toast, my ghoulish host
And maybe stay a while this time.
*******

"My love, my love"

My love, my love
My body moving
My voice looking for
its own lamentation

My bitter lemon
My aggressiveness/selfishness¹ grows
We stopped (frozen) the time
We don't know how to die

And we are born, born
of our sorrow

My love, my love
My grey bird
It is crying because of
the distance we are from each other

My love, my love
My confusion and suffering,
My huge tenderness
My ship made of torments

This sea doesn't heal
this sky has no air
We stopped the wind
We don't know how to swim

And we die, die
slowly, slowly

Ελπίζω να τα απολαυσατε....

Πέμπτη 12 Ιουνίου 2014

"Υπονομεύοντας τις αντοχές μου, μια υπομονή...." by Vicky



Ποτέ δεν ήμουν υπομονετικός χαρακτήρ....! ούτε καν σαν παιδί...ήθελα κάτι και το ήθελα εκείνη τη στιγμή....και αν δεν μου το έδιναν δεν έκανα σαματάδες...! Έβαζα μπρος το πείσμα μου και το 'χα στο πίτς φιτίλι...! ποτέ με πλάγιο τρόπο! ποτέ με δόλιο...!! ποτέ! έβρισκα τρόπους, κινούσα τους μηχανισμούς μου και το αποκτούσα. 
Για παράδειγμα στα 6 μου ήθελα επιτέλους να κάνω 10 τις Barbie μου. Μου έλεγαν λοιπόν οι γονείς μου " κάνε υπομονή θα την πάρεις τα Χριστούγεννα"....."Μα έχουμε Νοέμβριο..."- σκεφτόμουν - "αργούν ακόμα τα Χριστούγεννα δεν μπορώ να κάνω τόση υπομονή"....

Στα 15 μου αφού είχα πάρει τις περισσότερες αποχρώσεις All Star (ναι υπήρχαν απο τότε)....ήθελα να πάρω μια ακόμα. Αυτή θα συμπλήρωνε τα 6 ζεύγη που θα είχα στην κατοχή μου...."Υπομονή...θα τελειώσουν οι εξετάσεις και θα τα πάρεις" ....
Σιγά...εγώ έκανα τα κουμάντα μου και τσουπ...εν μέσω εξετάσεων μοστραριζα την νέα μου απόχρωση.
  
(Αυτό το είχα μεγαλώνοντας μόνο που η σκασίλα δεν ήταν πλέον για ρούχα και παπούτσια....τα αγαθά που ήθελα να αποκτήσω...υλικά και μη...τα αποκτούσα με κόπο και πείσμα και πολύ, πολύ δουλειά...! δεν έκανα υπομονή όμως...! εβαζα στόχους, όπλιζα φαρέτρα και βουρ!  Δεν άκουγα ...τη λέξη που έλεγαν ολοι ακόμα και στους εαυτούς τους για να περιμένουν μια ανώτερη βοηθεια...)


Αυτή η καταραμένη λέξη δεν ήταν μια καραμέλα για να με μάθουν οι γονείς μου να εχω αυτοσυγκράτηση όμως...! Ήταν μια στάση ζωής που καραδοκούσε να με στοιχειώσει για το υπόλοιπο της ζωής μου.


Οχι μόνο στα εύκολα λοιπόν αλλά και στα δύσκολα....ΥΠΟΜΟΝΗΗΗΗΗ

Διαφωνίες γονέων παιδεύουσι τέκνα?? 
Υπομονή...
Ερωτική απογοήτευση στην εφηβεία??
Υπομονή....
Αναζήτηση εργασίας??
Υπομονή...
Αποκέντρωση και μετακόμιση??
Υπομονή...
Σέξ και βια απο το ίδιο το σύστημα??
Υπομονή...
Θέματα στο γάμο???
Υπομονή....
Οι άλλοι γουστάρουν να χειραγωγούν τη ζωή σου και να την έχουν κομπολόι τις ελεύθερες ώρες τους??
Υπομονή...
Εγκυμοσύνες?? (η μόνη ΥΠΟΜΟΝΗ που άξιζε....)
Υπομονή...
Γέννες?
Εφηβείες?
Κλιμακτήριος?
Προβλήματα σχέσεων?
Διαζύγιο?
Δουλειά?
Συγγενείς?
Σύντροφοι?
Φίλοι?

Υπομονή...ΥΠΟΜΟΝΗ ......ΥΠΟΜΟΝΗ.....

και δε μου λέτε εσείς ρε φιλαράκια ολοι που γράψατε την εν λόγω συνταγή στο βιβλιάριο μου......τη δοκιμάσατε??? σε εσάς?....έκανε τα θαυματάκια της?? γιατί για μένα, όταν δεν έκανα υπομονή το κέρδος ήταν μεγαλύτερο. Η Υπομονή έχει γίνει τελικά ταυτόσημη με την ανοχή..με την παράδοση άνευ όρων και ορίων. Δεν λέω ...χρειάζεται...για λίγο! Μια τζούρα..! Μια πρέζα...! μα οχι υπερβολική δόση  γιατί υπονομεύει τις αντοχές και τις διαλύει....χωρίς κέρδος, κέρατα!

Σημειωση....για το παρόν σημείωμα δεν φταίει καμια πανσελήνος και κανένας ανάδρομος...! :P