ΕΓΩ.......

Η φωτογραφία μου
Καπου εκει στον κόσμο.., ΣΤΡΑΤΟΣΦΑΙΡΑ, Greece
και όπως όλοι ετσι και γω....είμαι στον κόσμο μου! Στη δική μου σφαίρα, ατμόσφαιρα και στρατόσφαιρα! Κοινώς "εχω μπεί σε τροχιά"..οχι γιατι ήθελα απαραίτητα..αλλά ίσως γιατι με βάλανε!ετσι λοιπόν καθισμένη αναπαυτικά πάνω στη μαγική μου ιπτάμενη σκουπα (γιατι εγω ναι...με "σκουπα" επελεξα να σεργιανίσω τον κόσμο) και μελετώντας ξόρκια και συνταγές με μαντζούνια για να κάνω τον "κόσμο" μου καλύτερο, σας καλωσορίζω!!!! Σημείωση μου: Για να "πουλήσεις" πνεύμα,πρέπει να το χείς!......Lilith

Σάββατο 29 Σεπτεμβρίου 2012

......."Ειδική ανάγκη"...Lilith





Διαμελισμός.....τεμαχισμός αρθρώσεων.. μελών, σωμάτων, μυαλών, ψυχών!!!
 μιας αγάπης, ενος ασίγαστου πάθους, 
ενος αστείρευτου πόθου που δεν υποτάσσεται σε εντολές εκμηδένισης, 
δεν υπακούει σε διαταγές αυτοκτονίας...

ενα αιμοσταγές έγκλημα χωρίς άλλοθι στης νύχτας σου
το ψεύτικο κανάκεμα!!!!!

ίσως ετσι, όμως..η ανάγκη σου για μια εκπλήρωση να γίνει αδήριτη, 
"ειδική"....

ίσως έτσι....να σκεφτείς να την φροντίσεις δίχως μέτρο.. 



Lilith



  

Πέμπτη 27 Σεπτεμβρίου 2012

"Δεν ξέρω".....Lilith



"Έφυγες ....μα...

δεν ξέρω τι πυξίδα φυλάς στην καρδιά σου για να πορεύεσαι,

κρατώντας στα χέρια σου έναν ξεχαρβαλωμένο εξάντα  μιας ζωής που θα θελες να έχεις..

δεν ξέρω τι σκέψεις περνούν απο ενα μυαλό θολωμένο, απο εναν εαυτό σακατεμένο και μια ψυχή ξεδιάντροπα εκτεθειμένη σε ασέλγειες  μελλοντικών χρόνων...

δεν ξέρω αν αντέχεις την φίμωση των λόγων που τολμά η καρδιά να ξεστομίσει με θράσος ενω εσυ γεμίζεις το στόμα της με χώμα, ξερά κλαδιά και πέτρες για να μην ανασαίνει πια...

δεν ξέρω αν θα σε ξαναδώ... μα ξέρω πως αυτή η έλλειψη θα πυρώνει το είναι σου, θα σακατευει το μυαλό σου, θα νεκρώνει τα μέλη σου, ότι κι αν επιλέξεις να κάνεις....

δεν ξέρω αν θα μάθεις να υπάρχεις, έχοντας όλη αυτη την καταραμένη ευλογία που η μοίρα έσπειρε επάνω μας και μας καθορίζει...

δεν ξέρω αν θα μπορέσεις να γεμίσεις τα πνευμόνια σου, ευτυχής πια,  με τόσο αέρα όσο θα θελήσεις, αφού τον ίδιο  δεν θα αναπνέουμε πια...

 δεν ξέρω αν θα σε νοσταλγήσω η αν θα σε ξεχάσω....

δεν ξέρω καν τι επιθυμώ να κάνω ..

ξέρω όμως πως αν η μοίρα με έστειλε σε μια ζωή σαν την δική σου, τότε μπορώ να αποσυρθώ απο αυτήν, ήσυχη μια που εκπλήρωσα τον σκοπό μου...

να σε μάθω τι σημαίνει να αγαπάς απόλυτα, ολοκληρωτικά, καθολικά....!!!"


Lilith

"Το φάντασμα της αξόδευτης αγάπης" - Μάρω Βαμβουνάκη






" Αν στέρηση είναι να μην έχεις αυτό που επιθυμείς, ανικανοποίητο είναι να έχεις μεν αυτό που επιθυμείς, αλλά να μη σου προσφέρει τη γεύση που περιμένεις να σου προσφέρει. Η απόκτησή του να αποδεικνύεται απογοητευτική. Ο άνθρωπος σήμερα μαραίνεται μέσα στην εποχή του ανικανοποίητου. Και αν, όταν στερείσαι, μπορείς να ονειρεύεσαι και να προσδοκάς, μέσα στην ανικανοποίητη καθημερινότητα και τις απανωτές απογοητεύσεις - όχι από αυτά που δεν έχεις, αλλά από αυτά που έχεις - δεν ξέρεις πια τι ακριβώς να επιθυμήσεις.

Από παντού ακούς χείλη πικρά να συμπεραίνουν πως δεν υπάρχει συναίσθημα, δεν υπάρχει φιλία, δεν υπάρχει εμπιστοσύνη, αξίες, φιλότιμο. Οι άνθρωποι παραπονιούνται πως δεν τους αγαπούν. Είναι εξάρτηση να περιμένεις από τους άλλους να σου χαρίσουν την αγάπη. Η αγάπη όντως είναι "Το φάντη μεγάλη πλήρωση της ύπαρξης, αλλά μόνο όταν πρόκειται για αγάπη που δίνεις. Όσο κι αν αγαπιέσαι, το ανικανοποίητο θα επιμένει ζοφώδες στην καρδιά, αν αυτή η καρδιά δεν μπορεί ν' αγαπήσει. Γεμίζουμε μονάχα απ' την αγάπη που δίνουμε, από την πίστη που ασκούμε, απ' όσα δικά μας χαρίζουμε. Ακόμη και η ψυχή δια της απώλειάς της κερδίζεται.

Είναι μοίρα ή ελεύθερη επιλογή η ικανότητά μας στο συναίσθημα; Πρέπει να είναι ελεύθερη επιλογή, γι' αυτό και η καρδιά είναι διαρκώς θυμωμένη με το μίζερο εαυτό της που την στενεύει. Κι αν είναι δύσκολο να βρίσκουμε αγάπες, είναι πολύ πιο δύσκολο να αγαπάμε. Προϋποθέτει μεταστροφή της εγωϊστικά εκπαιδευμένης προσωπικότητάς μας κάτι τέτοιο. Όσο την αρνούμαστε τη μεταμόρφωση, η επιδημία της ανίας και της κατάθλιψης εξαπλώνεται, σαν φαντάσμα στοιχειώνει τη ζωή μας.

Λέγεται πως "μελαγχολία είναι η αξόδευτη αγάπη ... "

"Το φάντασμα της αξόδευτης αγάπης" - Μάρω Βαμβουνάκη.

Κυριακή 23 Σεπτεμβρίου 2012

......έχοντας αυτο ..το ιερό σου ΟΤΙ....



".....όλοι σε έχουν, εκτός απο μένα", παραπονέθηκα....

"....ΕΣΥ, εχεις αυτό που δεν θα αποκτήσει ποτέ κανείς", μου είπες..

"....ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΜΟΥ.....".........

και ξαφνικά ένοιωσα ο πιο γεμάτος ... ο πιο δυνατός, ο πιο ευλογημένος
άνθρωπος πάνω σε τούτη την πλάση....

πόσο εύκολα, αν θες, μπορείς να ομορφύνεις μια μέρα μου,
μέσα σε αυτόν τον κόσμο...


Lilith

 
Εσύ με ξέρεις πιο πολύ, απ' όλους στη ζωή μου
τα μαγικά ταξίδια μου, τα έκανες κι εσύ
Όταν η νύχτα μ' έστελνε, στα στέκια της ερήμου
για σένα ήταν πάντα απλό, να ψάξεις να με βρεις
Σου λέω με ξέρεις πιο πολύ, απ' όλους στη ζωή μου
για σένα είναι πάντα απλό, να ψάξεις να με βρεις.

Κι απόψε, μες την έρημη την πόλη, που με βρήκες πάλι,

πάρε με κοντά σου

Κρύψε με μες το παλτό σου, κάνε με κορμί δικό σου

ως την άκρη του μυαλού σου, ως την άκρη του ουρανού σου
Τύλιξέ με στο κασκόλ σου, σαν παιδί σαν άγγελό σου
να χαθώ στη μυρωδιά σου, να χωρέσω στ' όνομά σου

Η πόλη παίζει τη σκληρή, στα ενήλικα παιδιά της

κι αν λείπει το άλλο σου μισό, μισός μένεις κι εσύ
μα όταν μαζί σου περπατώ, στα έρημα στενά της
στο πέλαγος της μοναξιάς μου, γίνεσαι νησί
Η πόλη παίζει τη σκληρή, στα ενήλικα παιδιά της
κι αν λείπει το άλλο σου μισό, μισός μένεις κι εσύ. 

Σάββατο 22 Σεπτεμβρίου 2012

Χωρίς πολλά λόγια......ειπώθηκαν ΠΟΛΛΑ!!!!



Για άλλη μια φορά η γραφή της χτύπησε στις φλέβες μου, 
αντή-σ-χησε μέσα μου...! 
διαβάζοντας την, κάθε φορά,
 λες και με βλέπω στον καθρέφτη...
γυμνή...χωρίς κανένα φτιασίδωμα...

Παραθέτω λοιπόν για άλλη μια φορά,
Άννα Τσεκούρα..:

Δεν ξέρω ρε φιλε να υποκρίνομαι!
Γεννώ αδιακρίτως αντισυμβατικά
νεογνά, αυθάδη ερωτηματκά και
εκείνη τη πουτάνα τη διαίσθηση
που ποτε δε πέφτει έξω και εξ οραμάτων
αδιάκοπων, με ενημερώνει 
για το τι μέλλει
γενέσθαι. 
Δεν ξέρω ρε φιλε να υποκρίνομαι!
Οτι και αν βλεπω, προβλέπω, παραβλέπω,
το γνωστοποιώ εγκαιρως προς διάσωση.
 
Αλλα δεν μπορώ να κάνω τιποτε οταν εσυ
διαρκώς κοιμάσαι στα όνειρα που κατασκευάζεις
κατά τη διάρκεια της μέρας σου.
Να κυοφορώ αιώνια την στειρότητά σου το αντέχω.
Γεννώ πολύ και για τους δυο μας!
Μα η αδράνειά σου με εξαντλεί!
Και κυρίως το Ψέμα σου...

Αννα Τσεκούρα
(Δημοσιεύθηκε στην Εφημερίδα Ρήξη της Πάφου, Κυπρος στις 17 Μαρτίου 2012)


Παρασκευή 21 Σεπτεμβρίου 2012

"Αβάσταχτος ο αποχωρισμός του νοερού βίου.."...Μικρός Παίς




 Αβάσταχτος ο αποχωρισμός του νοερού βίου, η ελκτική δύναμη των μυρωδάτων κι έρημων μονοπατιών λαμβάνει τέλος 
με την πρώτη ακτίνα της ημέρας. 
Η περιπλάνηση σε εικόνες που εγγίζουν την αλήθεια, περιμένουν πάλι, τον πλούτο της άυλης ύπαρξής μας, να περιπατήσει σε μέρη σκοτεινά, να κρυφτεί στα φυλλώματα των χρωματιστών θάμνων, ν' αναπνεύσει αέρα ελεύθερο. 
Οι κάθετοι κοφτεροί βράχοι καλούν κατά την διάρκεια της πλάνης για την επιστροφή. Αναζητούν την αναρρίχησή τους, προσφέρουν αιματωμένη εμπειρία που δεν ανταλλάσεται, επιβραβεύουν στο τελείωμά τους με την ήρεμη και σταθερή θέα των έννομων πλανητών και της θείας περιπλάνησης.
Το τέλος έρχεται με συνοδεία άδοξων υποχωρήσεων σε λόγους ανιαρούς, σε συναντήσεις με αλγεινές υπάρξεις, που δύσκολα νοούν 
την ηχηρή σιωπή που εκφράζεται 
μαζί με την λάμψη του διψασμένου νού. 
Βηματισμοί σε πλάκες ψευδαισθήσεων που στιγματίζουν το σώμα και το νοητό στρώμα της ουσίας, δυνάμεις που ματαιόδοξα προκαλούν πόνο, αντί ηδονής του λεπτοφυούς δικαίου που ανεμπόδιστα εξαπλώνεται με απλότητα στους ατέρμονους κύκλους του χρόνου. 
Πρόσωπα αγέλαστα, χαμόγελα κτιστά, με τους οδόντες αστραφτερούς, που εκλιπαρούν για την εύρεση εύπιστων θηραμάτων, εύγεστων ιδεών, εκμεταλλεύσιμων εννοιών, χαροποιών δεσμεύσεων. 
Αθώοι εκτελεστές συμπλέκουν άναρθρες κραυγές με όντα κι αναζητήσεις λογικών ανασυγκροτήσεων, πλέκονται ανάμεσα στην μίμιση και την εκκένωση εαυτού.

Μικρός Παίς  
(thank you for sharing)

Πέμπτη 20 Σεπτεμβρίου 2012

"Δίχως εμένα"....Χ.Δημουλίδου



Δίχως εμένα...

Να πας........
να πάς εκεί που θες και μην ξεπεράσεις.

Γιατί σαν έρθει το αύριο και είμαι ξεχασμένη, θα αναζητήσεις
κει στο χτες να γείρεις και να κλάψεις.

Διότι αυτό το αύριο που θέλησες να ζήσεις,
δίχως εμένα, μάτια μου,
..το αυριο δεν υπάρχει...



Χ. Δημουλίδου 

Τετάρτη 19 Σεπτεμβρίου 2012

"Μύρισε βροχή"...Lilith



Πως ξεχνιέμαι έτσι στην
άκρη της ζωής μου......
Στιγμές ντυμένες ώρες, ατελείωτες,
κάθομαι ακίνητη, βουβή, ξέπνοη,
με στυλωμένο βλέμμα, με νου..κενό,
γεμάτο απο σένα!!!!

Βαριά σύννεφα, μαύρα, κρεμασμένα
στου Θεού τα βλέφαρα.
Μύρισε βροχή....

Μιλώ σιγανά, ψελλίζω τ' όνομα σου...
σε ζητώ, σε ψάχνω..καρτερώ απόκριση..
νοσταλγώ τον ήχο σου, την χροια της φωνής σου.
Τούτη την ώρα, την μέγιστη, της μετάλλαξης της,
όταν μου λες "σ'αγαπώ".
Τότε που η ματιά σου βασιλεύει λιγωμένη και μαζί
της βασιλεύουν όλα τα "όχι" και ανατέλλει κάθε "νοιώθω"..

Παρών;;;..γύρω μου;; εδω;;......μέσα μου μόνο!

Απών;;;..."ΝΑΙ" μου βροντοφωνάζει, χλευάζοντας
μια νεκρική σιγή....
 Οι Στιγμές φαντάσματα, Ερινύες, μπλέκουν 
στα μαλλιά μου, στολίζοντας με τις κοφτές ανάσες σου. 

Η βροχή ξέκλεψε ξερά φύλλα της εποχής της,  
απο τον κήπο που διαβαίνουμε μαζί και μου ράψε φουστάνι.

"Ντύσου" με πρόσταξε, στοργικά. "βάψε τα χείλη σου
με μούχρωμα και τα μάτια σου με το βρεγμένο χώμα.
Βάλε νοτισμένα νυχτολούλουδα στα μαλλιά σου.
ΕΤΟΙΜΑΣΟΥ".......!

Μουδιασμένα υποτάσσομαι!......"γιατί;;;;" ρωτώ,
"για ποιον;;;"

"Για αυτόν που θα πρασινίσει κάθε σου φύλλο, θα ανθίσει
κάθε κύτταρο σου, θα χαϊδέψει απαλά τα μαλλιά σου, καθώς η 
ευωδιά σου θα γιομίζει τις κυψέλες του.
Για αυτόν που θα σκιρτά αδιάκοπα κοντά σου,
για αυτόν που θα του χαριστείς ολάκερη.
Για αυτόν που θα λατρέψεις, θα νιώθεις σιμά σου, 
θα γίνει το "αύριο" σου...
ΓΙΑ ΑΥΤΟΝ ΠΟΥ ΔΕΝ ΑΦΗΣΕΙ 
ΚΑΜΙΑ ΒΡΟΧΗ ΝΑ ΣΕ ΑΓΓΙΞΕΙ ΠΙΑ...."


Lilith