Τώρα πια....
Ένα μικρό κοφτερό σουγιαδάκι,
έκλεψα απ'τη ματιά σου και
το ακόνισα ώρες με την υπόσχεση
πως θα' ρθεις....
Περιμένοντας σε, σκάλισα περίτεχνα προσευχές
και το όνομα σου,
στο δέντρο που έσπειρες μέσα μου
την πρώτη φορά που σε καλοδέχτηκα ολοκληρωτικά..
Τότε που η αυλή της ψυχής μου ήταν ορθάνοιχτη
και διψασμένη. Τότε που μπήκες εσυ
ντυμένος στα λευκά, έχοντας κρεμασμένα στα χείλη σου
λόγια γλυκόπικρης, ακριβοπληρωμένης αιωνιότητας.
Σουρούπωσε και γω ξεχάστηκα αφημένη εδω,
να περιμένω. "Ώρα να σηκωθώ" ψέλλισα,
τινάζοντας απαλά τη φορέσια που μου δώρισε η μοίρα
να στολιστώ για να σε περιμένω.
Κοιτάζω άλλη μια φορά, {τελευταία, διατάζεις το μυαλό μου να ναι},
το δέντρο που βαθιά μου ρίζωσε και καρτερούσε να ποτιστεί
με το νερό εσωτερικών, αστείρευτων πηγών σου,
για να καρπίσει!
Νύχτωσε......στο νου μου εσύ!!!! Στη ματιά,
στην αφή, στη γευση μου .....ΕΣΥ......!
Τώρα πια ξέρω, τι θες, τι μπορείς.....
τι αντέχεις.......
Lilith
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
.....μπήκαν σε τροχια......!!!