"Αβάσταχτος ο αποχωρισμός του νοερού βίου.."...Μικρός Παίς

 Αβάσταχτος ο αποχωρισμός του νοερού βίου, η ελκτική δύναμη των μυρωδάτων κι έρημων μονοπατιών λαμβάνει τέλος 

με την πρώτη ακτίνα της ημέρας. 

Η περιπλάνηση σε εικόνες που εγγίζουν την αλήθεια, περιμένουν πάλι, τον πλούτο της άυλης ύπαρξής μας, να περιπατήσει σε μέρη σκοτεινά, να κρυφτεί στα φυλλώματα των χρωματιστών θάμνων, ν' αναπνεύσει αέρα ελεύθερο. 

Οι κάθετοι κοφτεροί βράχοι καλούν κατά την διάρκεια της πλάνης για την επιστροφή. Αναζητούν την αναρρίχησή τους, προσφέρουν αιματωμένη εμπειρία που δεν ανταλλάσεται, επιβραβεύουν στο τελείωμά τους με την ήρεμη και σταθερή θέα των έννομων πλανητών και της θείας περιπλάνησης.
Το τέλος έρχεται με συνοδεία άδοξων υποχωρήσεων σε λόγους ανιαρούς, σε συναντήσεις με αλγεινές υπάρξεις, που δύσκολα νοούν 

την ηχηρή σιωπή που εκφράζεται 

μαζί με την λάμψη του διψασμένου νού. 

Βηματισμοί σε πλάκες ψευδαισθήσεων που στιγματίζουν το σώμα και το νοητό στρώμα της ουσίας, δυνάμεις που ματαιόδοξα προκαλούν πόνο, αντί ηδονής του λεπτοφυούς δικαίου που ανεμπόδιστα εξαπλώνεται με απλότητα στους ατέρμονους κύκλους του χρόνου. 

Πρόσωπα αγέλαστα, χαμόγελα κτιστά, με τους οδόντες αστραφτερούς, που εκλιπαρούν για την εύρεση εύπιστων θηραμάτων, εύγεστων ιδεών, εκμεταλλεύσιμων εννοιών, χαροποιών δεσμεύσεων. 

Αθώοι εκτελεστές συμπλέκουν άναρθρες κραυγές με όντα κι αναζητήσεις λογικών ανασυγκροτήσεων, πλέκονται ανάμεσα στην μίμιση και την εκκένωση εαυτού.

Μικρός Παίς  

(thank you for sharing)