"Μύρισε βροχή"...Lilith

Πως ξεχνιέμαι έτσι στην

άκρη της ζωής μου......

Στιγμές ντυμένες ώρες, ατελείωτες,

κάθομαι ακίνητη, βουβή, ξέπνοη,

με στυλωμένο βλέμμα, με νου..κενό,

γεμάτο απο σένα!!!!

Βαριά σύννεφα, μαύρα, κρεμασμένα

στου Θεού τα βλέφαρα.

Μύρισε βροχή....

Μιλώ σιγανά, ψελλίζω τ' όνομα σου...

σε ζητώ, σε ψάχνω..καρτερώ απόκριση..

νοσταλγώ τον ήχο σου, την χροια της φωνής σου.

Τούτη την ώρα, την μέγιστη, της μετάλλαξης της,

όταν μου λες "σ'αγαπώ".

Τότε που η ματιά σου βασιλεύει λιγωμένη και μαζί

της βασιλεύουν όλα τα "όχι" και ανατέλλει κάθε "νοιώθω"..

Παρών;;;..γύρω μου;; εδω;;......μέσα μου μόνο!

Απών;;;..."ΝΑΙ" μου βροντοφωνάζει, χλευάζοντας

μια νεκρική σιγή....

 Οι Στιγμές φαντάσματα, Ερινύες, μπλέκουν 

στα μαλλιά μου, στολίζοντας με τις κοφτές ανάσες σου. 

Η βροχή ξέκλεψε ξερά φύλλα της εποχής της,  

απο τον κήπο που διαβαίνουμε μαζί και μου ράψε φουστάνι.

"Ντύσου" με πρόσταξε, στοργικά. "βάψε τα χείλη σου
με μούχρωμα και τα μάτια σου με το βρεγμένο χώμα.
Βάλε νοτισμένα νυχτολούλουδα στα μαλλιά σου.
ΕΤΟΙΜΑΣΟΥ".......!

Μουδιασμένα υποτάσσομαι!......"γιατί;;;;" ρωτώ,
"για ποιον;;;"

"Για αυτόν που θα πρασινίσει κάθε σου φύλλο, θα ανθίσει
κάθε κύτταρο σου, θα χαϊδέψει απαλά τα μαλλιά σου, καθώς η 
ευωδιά σου θα γιομίζει τις κυψέλες του.
Για αυτόν που θα σκιρτά αδιάκοπα κοντά σου,
για αυτόν που θα του χαριστείς ολάκερη.
Για αυτόν που θα λατρέψεις, θα νιώθεις σιμά σου, 
θα γίνει το "αύριο" σου...
ΓΙΑ ΑΥΤΟΝ ΠΟΥ ΔΕΝ ΑΦΗΣΕΙ 
ΚΑΜΙΑ ΒΡΟΧΗ ΝΑ ΣΕ ΑΓΓΙΞΕΙ ΠΙΑ...."

Lilith