Όσο κι αν αντιμάχεσαι, οσο κι αν αρνείσαι,
όσο κι αν πιστεύεις οτι επιθυμείς να πιστεύεις,
γιατί δεν αντέχεις να πιστέψεις εμένα, να πιστέψεις σε εμένα, σε εμάς...
κρατάς στα χέρια σου ακόμα ολάκερη την καρδιά μου, κι ας μην το ξέρεις.
Κι ας μην θες να το ξέρεις, ας μην θες να το πιστεύεις.
Θα σου την πάρω πίσω ακόμα κι αν χρειαστεί να την ξεριζώσω κομμάτι, κομμάτι.
Μόριο και κύτταρο, σαν παιδί μέσα απο μήτρα.
Σαν άμβλωση.
Αυτό καταφέραμε! οι καρδιές μας να μοιάζουν εξαμβλώματα οργής, μια αγάπης που κυοφορούσε ελπίδες, μέλλον. Που οραματιζόταν δεμένα χέρια και κορμιά σαν ενα. Που τα χείλη μας δεν ήθελαν και δεν θέλουν να αγγίξουν καμία άλλη σάρκα.
Δεν είμαστε πλεον οι επιλογές ο ένας του άλλου, αλλά σε αγαπώ όπως και συ. Δαιμονισμένα, πεισματάρικα, εγωιστικά.
Ξέρω δεν θα με πιστέψεις, μα δεν εχει σημασία. Αν πιστεύεις σε σενα, αν πιστεύεις πως ο δικός σου τρόπος αγάπης είναι ο σωστός....σεβάσου οτι ένιωσες και θα κάνω και γω το ίδιο.
Χωρίς δακρύβρεχτα "αντίο" γεμάτα υστερίες και λόγια που στάζουν χολή και αίμα.
Χωρίς "αντίο"... χωρίς τελεία,
μόνο με ενα πικρό χαμόγελο, ένα κόμμα και μια κουβέντα,
"Σ' αγαπώ, να προσέχεις"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
.....μπήκαν σε τροχια......!!!