Πάει ο παλιός ο χρόνος ...πάει ο ΠΑΛΙΟΧΡΟΝΟΣ

Πάει ο παλιός ο χρόνος ....ΠΑΕΙ Ο ΠΑΛΙΟΧΡΟΝΟΣ...

Κάθε χρόνο τέτοια μέρα η μόνη μου ευχή είναι πως του χρόνου, τέτοια μέρα αν μετρηθούμε να μην είμαστε λιγότεροι.

Οι φετινές απουσίες είναι δυνατότερες απο ποτέ.

Οι δε απώλειες σκληρότερες και απο ατσάλινη λεπίδα που ξεσκίζει το "είναι" κάθε λεπτό.

Άνθρωποι που αγαπήσαμε μια ζωή, η για λίγο και αυτό το "λιγο" το θέλαμε για μια ζωή, δεν ειναι μαζί μας πια.

Άνθρωποι που αγαπάμε μια ζωή η και λίγο λιγότερο είναι όμως πλαι μας και μας κρατάνε το χέρι μας ζεστό, το πείσμα μας αναμμένο και την καρδιά μας τρυφερή. Με αυτή την τύχη θα πορευτούμε ΚΑΙ ΠΑΛΙ απο αύριο και μετά. Με αυτούς τους ανθρώπους, που στους πόνους μας είναι πάντα εκεί, που γίνονται τα ψυχοναλγητικά μας, με αυτούς θα συνεχίζουμε για όσο μας επιτρέψει αυτός που μας ορίζει.

Σας ευχαριστώ εσας που είστε πλαι μου (ξέρετε εσεις ποιοι είστε)

Σας ευχαριστώ και εσας που δεν είστε  ..(και σεις ξερετε επίσης).

Ας μετρηθούμε λοιπόν και ας δώσουμε μια υπόσχεση.

Να ξαναμετρηθούμε του χρόνου τέτοια μέρα.

Κι ας μη μιλάμε, ας μη λέμε καλημέρα αλλα να είμαστε όλοι ένα γύρο...

Να μπορείς αν θες, να απλώσεις ενα χέρι και να αγγίξεις ενα άλλο.

Αλλα να είμαστε ΕΔΩ.!!!

ΥΓ. Μην αφήνεις ποτέ αυτόν που αγαπάς χωρίς ευχές! Αν δεν της πάρει απο σένα, τότε απο ποιον...
ΥΓ2 εσεις που είστε μακριά.....να εχετε καλά ταξίδια όπου κι αν είναι αυτά

ΚΑΛΟ 2020

Αν αξίζει να αγαπηθείς...

Αν αξίζεις ν’ αγαπηθείς, θα σ’ αγαπήσουν θες δε θες, θέλουν δε θέλουν θα σ’ αγαπήσουν. Πάντα θα το λέω σε όσους δε βρίσκουν να ζευγαρώσουν και ρίχνουν το φταίξιμο στην εποχή, στη σημερινή κοινωνία, στους σημερινούς άντρες, στις σημερινές γυναίκες, στο άγχος, στους ρυθμούς της καθημερινότητας, στην υλόφρονα γενική τάση.

Ο μόνος τρόπος, η μοναδική συνταγή που υπάρχει είναι να ομορφύνεις τον εαυτό σου, να γίνεις ελκυστικός, εφόσον έχεις μέσα σου ομορφιά και ελευθερία και περιεχόμενο, κυρίως είσαι έτοιμος στην αγάπη, ώριμος για κάτι τέτοιο. Όλα τ’ άλλα τεχνάσματα θα σε ρίχνουν, αργά ή γρήγορα, από απογοήτευση σε απογοήτευση. Και ώριμος στην αγάπη είναι εκείνος που μπορεί να ενδιαφέρεται για την ανάγκη του αγαπημένου του, που μοιράζεται την ευθύνη, που δεν ασχολείται μόνο με τις δικές του ευαισθησίες αλλά αναρωτιέται για τις ευαισθησίες εκείνου με τον οποίο σχετίζεται. Και όταν του ζητάει αλλά και όταν του δίνει, το δεύτερο είναι το λεπτότερο. 

Όχι, δε στέρεψε η αγάπη σήμερα, ποτέ όσο υπάρχει ζωή δε στερεύει. Ακόμη κι αν ο κανόνας είναι πως «οι άντρες στον καιρό μας δεν αξίζουν» ή «οι γυναίκες χάλασαν», εσύ να γυρέψεις το εξαιρετικό, γιατί έρωτας είναι η ανακάλυψη του εξαιρετικού. Η αποκάλυψη του εξαιρετικού, λένε κάποιοι, και ίσως να είναι το ίδιο∙ η πρώτη πείθει τη δεύτερη να δεχθεί να συμβεί. Του εξαιρετικού λοιπόν, εκείνου που θα ανατρέψει με χάρη τον άχαρο κανόνα... 

Μάρω Βαμβουνάκη

Μετά απο τις μπόρες..

Μετά απο τόσες μπόρες που μπορείς και  περνάς, 

που τολμάς και αντέχεις,

που με ματωμένες αρθρώσεις στέκεσαι ακόμα όρθιος,

θα συναντήσεις ανθρώπους που θα κάνουν οτι μπορούν να σου στερήσουν το χαμόγελο,

και άλλους που θα τους νοιάζει να σου το χαρίσουν...

Τους πρώτους απλά με τη πλατιά σχισμάδα των χειλιών σου ..άσε τους πίσω,

με τους δεύτερους να πορευτείς!

Αυτούς να κρατήσεις!

Ήθελα κάτι να σου πω 

Κι ας λέω πως δεν σου μιλάω 

Μάλλον πως σε ευχαριστώ 

Νόμιζα ότι δεν σπάω 

Που μου θύμισες πως σπάω ...

"Η λύση των τοξικών σχέσεων"

Είναι συνηθισμένο να ακούς “το παλεύουμε” ή “το προσπαθούμε” όταν ρωτάς ή σου εξηγεί κάποιος την κατάσταση της ερωτικής του σχέσης. Το να παλεύεις με κάτι δεν φέρνει αποτέλεσμα, το να προσπαθείς όλη την ώρα και να δοκιμάζεις τρόπους πώς μπορεί να πετύχει η ισορροπία μεταξύ σας… επίσης.

Ακόμη δε πιο δύσκολο είναι όταν χτίζουμε μια ολόκληρη θεωρία γύρω από τις σχέσεις και γινόμαστε ειδικοί, βασισμένη πάνω στην προσπάθεια που δεν έχει φέρει επιθυμητά αποτελέσματα. Φράσεις του τύπου…. «να επισκεφτώ τον ψυχίατρό μου, να με ψάξω να δω τί φταίει και δεν λειτουργεί η σχέση, να δω τί μου καθρεπτίζει ο σύντροφός μου, να δουλέψω τον εαυτό μου γιατί μου καθρεπτίζει αυτό» κ.ο.κ. δηλώνουν άτομα που χωρίς να το θέλουν, τους αρέσει να είναι μονίμως απασχολημένα με την τοξική πλευρά της σχέσης και συνεπώς μέσα στο δράμα.

Ακόμη κι όταν υπάρχει διάθεση για πνευματική εξέλιξη, αν τα νερά της ανθρώπινης εμπειρίας είναι θολά, η σχέση παραμένει στην τοξικότητα, την οποία οικειοποιούμαστε άθελά μας ως μια φυσιολογική εξέλιξη.

Όταν η πνευματική εξέλιξη των συντρόφων είναι το άστρο που φωτίζει το μονοπάτι τους, η σχέση μετατρέπεται στην συμπόρευση δύο παράλληλων κόσμων, όχι στην ένωση δύο κόσμων. Δύο διαφορετικοί κόσμοι δεν μπορούν ποτέ να ενωθούν χωρίς προβλήματα και η επιλογή της ένωσης και όχι της συμπόρευσης είναι μια ανθρώπινη επιθυμία. Το να είμαστε χωρίς επιθυμίες και στόχους είναι η πραγματική ευδαιμονία. Ο κόσμος σου, ο δικός μου… ομορφαίνεις τον κόσμο μου κι εγώ τον δικό σου… και πάμε μαζί γιατί απολαμβάνουμε ο ένας την ολότητα του άλλου… και βοηθάμε ο ένας τον άλλον… και αγαπάμε βαθιά ο ένας τον άλλον… και μοιραζόμαστε τρυφερότητα, συμπόνια και μια όμορφη καθημερινότητα με τις ευκολίες και τις δυσκολίες της. Η γαλήνη και η ηρεμία που έχουμε στον κόσμο μας, βοηθά αυτή τη ροή.

Όταν υπάρχουν θέματα σε μια σχέση, χρειάζεται να μείνουν και οι δύο σύντροφοι σε ηρεμία… ή έστω ο πιο συνειδητοποιημένος σύντροφος. Η πάλη δημιουργεί ταραγμένα νερά ενώ η γαλήνη των νερών θα αποκαλύψει το τί πραγματικά κρύβεται στον πάτο των βυθών. Οι διαφωνίες δεν κρατάνε πάνω από μία μέρα χωρίς να έχει σημασία ποιος είπε ή όχι την τελευταία κουβέντα ή ακόμη κι αν λύθηκε η ίδια η διαφωνία.

Η πάλη και η προσπάθεια είναι η αιτία ενός κόσμου τοξικότητας και γεμάτος σπασμένες καρδιές. Αν δεν μπορείς να λύσεις τα θέματα της σχέσης σου, ασχολήσου με τον εαυτό σου και τις δικές σου δραστηριότητες. Κάνε τον εαυτό σου ευτυχισμένο και ο σύντροφος θα εμπνευστεί από εσένα. Άφησε τη σχέση ήρεμη. Με τον καιρό, οτιδήποτε είναι να διορθωθεί θα διορθωθεί και οτιδήποτε είναι να αλλάξει θα αλλάξει. Να είσαι δίχως προσπάθειες. Άφησε στην άκρη τις ατέλειωτες συζητήσεις, οριοθετήσεις, δηλώσεις, αποφάσεις και ασχολήσου με το να καθαρίσεις το δικό σας βυθό. Φρόντισε να λάμψουν οι θησαυροί που έχεις, δραστηριοποιήσου. Μη προσπαθείς να αλλάξεις τον εαυτό σου επειδή χρειάζεται να ταιριάξεις στη σχέση αλλά να τον αλλαξεις γιατί σου αρέσει να φέρεις στην επιφάνεια τα πολύ καλύτερά σου. Και μία μέρα, απλά θα νιώσεις αν η σχέση έχει κάνει τον κύκλο της ή όχι και θα προχωρήσεις χωρίς δράμα. Ασχολήσου με τον δικό σου κόσμο και θα δεις πως με αυτό τον τρόπο, θα κάνεις τον κόσμο που μοιράζεσαι με το σύντροφό σουομορφότερο.

Ας είναι όλα καλά στον κόσμο σου.

Με όλη μου την αγάπη,
Έλενα Έρα – healinghome.gr

πηγή : https://www.awakengr.com/lysi-ton-toxikon-scheseon/

"Θάνατος είναι αυτό: να μένουν τα πράγματα που ονειρεύεσαι στη μέση." 

Oδ. Ελύτης

"Κάθε τι"

Κάθε τι που έρχεται στη ζωή μας, έχει εναν σκοπό. Ή να μείνει, η να φύγει. Αυτό που έρχεται για να μείνει το αγκαλιάζει ολο μας το είναι. Κάθε κύτταρο μας ανοίγει για να το αποδεχτεί. Όσο κι αν κάτσει, κι ας μην είναι για πάντα. Άλλωστε δυο πράγματα ειναι σίγουρο πως δεν υπάρχουν, το "ποτέ" και το "πάντα". Όταν με το καλό φύγει θα αφήσει το κατιτίς του. Μια παρακαταθήκη, μια διαθήκη κάτι να λέμε "ζούμε να το θυμόμαστε". 

Υπάρχουν όμως και αυτά που δεν μπορούν να εισχωρήσουν σε κανένα κύτταρο μας. Μόνος τους σκοπός είναι σαν βόμβα νετρονίου να κάψουν τα πάντα αφου δεν μπόρεσαν να μπουν, η  δεν ήταν ικανά να μείνουν η  το ίδιο το σύστημα μας τα ξέρασε σαν δηλητήριο κι ας επιμέναμε εμείς να τα βαφτίζουμε ιαματικό νερό.

Κάθε τι που έρχεται για να μείνει, βλέπει τις αλήθειες μας, σέβεται τα λάθη μας όπως και τα δικά του, οπως και μεις τα δικά του γιατί μεσα απο αυτά θα εξελιχτούμε. Βρίσκει τις αδυναμίες και μεις τις δικές του και τις ακουμπάμε στοργικά. Ανακαλύπτουμε ο ενας τις πληγές του άλλου και δεν τις σκαλίζουμε με τα νύχια μας να ματώνουν κι άλλο. 

Σε κάθε τι που έρχεται για να μείνει βλέπουμε τα καλά του και μαζί με τα δικά μας καλά τα κάνουμε στρατό υπεράσπισης για τις δύσκολες μέρες της σκοτεινιάς.

Κάθε τι που έρχεται για να μείνει εχει λόγο...κάτι είδε, κάτι ένιωσε, κάτι εκτίμησε...!

Αυτό που ήρθε για να φύγει, πέρασε, το τρατάραμε την ψυχή μας, τα συναισθήματα μας, έπεσε με τα μούτρα σα λιμασμένο θηρίο και μόλις χόρτασε, σκέφτηκε πως το φαγητό δεν ήταν ζεστό, το μαχαιροπίρουνο βρώμικο και το τραπεζομάντηλο με ψίχουλα....! Έβγαλε φιρμάνι για τις "κακές" μας υπηρεσίες και σαλπάρει για νέα ταξίδια. 

Και κει σαν μένουμε κατάκοιτοι,ακρωτηριασμένοι, αιμόφυρτοι,

καταμεσής της ζωής μας να το κοιτάμε σκεφτόμαστε....

"τουλάχιστον εμείς είχαμε να σε φιλέψουμε. 

Εσύ δεν θα χορτάσεις ποτέ κανέναν."

"Έρωτας η τίποτα" Δημήτρης Καραγιάννης

Συντροφικότητα.

Η δυνατότητα

να έχεις τον δικό σου άνθρωπο.

Τον άνθρωπο που σε γνωρίζει

και γι' αυτό σε εμπιστεύεται.

Να έχεις δίπλα σου κάποιον

που θέλει να σε ακούει,

όχι για να σου κάνει χάρη,

αλλά γιατί εμπλουτίζεται

από την σχέση του με σένα.

Να έχεις τον δικό σου άνθρωπο

που δεν σε παρεξηγεί,

γιατί γνωρίζει να εξηγεί

τις προθέσεις σου.

Να θέλεις να είσαι μαζί του

όχι γιατί πρέπει,

αλλά γιατί μαζί του είσαι

ολόκληρος ο εαυτός σου.

Συντροφικότητα.

Η αίσθηση ότι είναι

ο δικός μου άνθρωπος.

Ο αγαπημένος.

Ο σημαντικός.

Αυτός που με δυσκολεύει

με το να είναι παρών,

ακόμη και στη μοναξιά μου.

Αυτός που με δυσκολεύει

με το να μη δέχεται

τους συμβιβασμούς μου.

Αυτός που με δυσκολεύει

με την ομορφιά της αγάπης του.

Αυτός που με δυσκολεύει

με το να μην του φτάνει ποτέ

ο κοινός μας χρόνος.

Αυτός που με δυσκολεύει

με το να με εμπιστεύεται απροϋπόθετα.

Αυτός που με δυσκολεύει

με το να μη μου επιτρέπει

να παραιτούμαι.

Αυτός που με δυσκολεύει

με το να με βλέπει ερωτικά,

ακόμη κι όταν εγώ

δεν αντέχω τον εαυτό μου.

Αυτός που με δυσκολεύει

με το να μου ζητά να είμαι

ο εαυτός μου και μόνο αυτό.

Δημήτρης Καραγιάννης

-Έρωτας ή τίποτα-

....θα περιμένω ΑΛΛΕΣ μέρες...

όμως για μένα είναι αργά να τρελαθώ

και είναι ακόμα πιο αργά να κάνω υπομονή

Θα μείνω εδώ και θα υπάρχω όπως μπορώ

θα περιμένω άλλες μέρες

Στο ακρογυάλι της Ουτοπίας........της Αλκυόνης Παπαδάκη...

Αυτό που θα'θελα απόψε,είναι τη ζωή μου πίσω.

Αλλά δεν ξέρω από ποιον να τη ζητήσω.

Τόσο τη σκόρπισα,τόσο τη χαράμισα,τόσο τη δάνεισα,τόσο

την ξερίζωσα.Από ποιον να τη ζητήσω τώρα...

Και τι ωφελεί...

Αυτό που θα ήθελα απόψε, τελικά, είναι ένας ώμος, να γείρω

πάνω του και να κλάψω.

Να κλάψω πολύ. Με λυγμούς. Με κραυγές. Να κλάψω για όλα.

Για όσα αγάπησα. Για όσα ονειρεύτηκα. Για όσα ένιωσα. Για

όσα περίμενα και δεν ήρθαν. Για όσα ήρθαν. Για όσα με πρόδωσαν.

Για όσα με χαράκωσαν. Για όσα με θανάτωσαν. Για όσα μ'ανάστησαν.

Να κλάψω πολύ.Με λυγμούς.Με κραυγές.

Για όλα...

Να γείρω στον ώμο κάποιου και ν'ακούσω τη φωνή του

να μου πει ψιθυριστά:

"Μην κλαις".Μόνο αυτό.Τίποτ'άλλο.

Μην κλαις. Μόνο αυτό...

..Αυτή η αβάσταχτη ανάγκη , να θέλεις σε κάποιον να χαριστείς.

Και αυτός ο κάποιος να μη μπορεί να πάρει μια μορφή, μες στο μυαλό σου.

Να θέλεις να μαδήσεις την ύπαρξη σου. Να τη σκορπίσεις.

Να την πυρπολήσεις, μόνο για χάρη του.

Να θέλεις να του αφιερώσεις ένα τραγούδι. να του στείλεις ένα φιλί.

Και να μη βρίσκεις πουθενά τα χνάρια του για να τ'ακολουθήσεις.

Μου λείπει η αγάπη μου,εντάξει. Μου λείπει αφόρητα.

Μα σίγουρα, δεν είναι το πρόσωπο της που ψάχνω μέσα σ' αυτό το τοπίο.

Είναι κι αυτός ο τεράστιος ήλιος. που έχει κουλουριαστεί μες στην ψυχή μου.

Θέλει ένα τρυφερό βλέμμα για να σηκωθεί. Ένα άγγιγμα απαλό, έστω στην άκρη των μαλλιών...

Τόσο πολλά γυρεύει ο άτιμος για να μεσουρανήσει;

Τόσο πολλά;

εφ' "όλης" της ύλης....

Μετά απο χρόνια ήρθε πάλι εκείνη η εποχή που κάθε πρωι που ανοίγω τα μάτια μου πριν σαλέψω ελπίζω οι πόνοι με τους οποίους κοιμήθηκα το προηγούμενο βράδυ να χουν εξαφανιστεί. 

Ή τουλάχιστον να μην είναι λόγχες στα πλευρά μου. 

Πόνοι απο απουσίες, απο κούραση, απο θανάτους, κυριολεκτικούς και μεταφορικούς, απο αδικίες, απο αισχρές συμπεριφορές, απο λόγια που δεν άξιζαν να ειπωθούν και δεν μπορεί να ξεστομίσει ενα στόμα και ενα μυαλό που θέλει να μιλήσει  για αξιοπρέπεια.

Κατάλαβα βέβαια πως για ορισμένους απο τους πόνους φταιω εγω. Εγώ επέτρεψα άδικες συμπεριφορές, Εγω τις ανέχτηκα για αυτό και συνεχίστηκαν. Τα δικά μου αυτιά κώφευαν σε προσβολές και ύβρεις και τα δικαιολογούσαν όλα ως "αγάπη". Γιατί έτσι ήθελαν να με πείσουν πως είναι η αγάπη. Άνθρωποι που είπαν "πρώτη φορά αγάπησα και πρώτη φορά ένιωσα έτσι" ξαφνικά κάνουν μαθήματα για αγάπη. 

Οι άνθρωποι δεν γεννιούνται μέσα σε μια σχέση, προϋπάρχουν. Ανακαλύπτουν ταυτόχρονα ο ενας τον άλλον και τον μαθαίνουν. Συμβιβάζονται η οχι, προχωράνε μαζί οταν λένε πως υπάρχει αγάπη. Δεν κατηγορούν. Δεν μειώνουν με κάθε ευκαιρία αυτόν που αγαπάνε. Δεν τον προσβάλλουν. Ο καθένας ας βλέπει τον εαυτό του και ας γίνεται καλύτερος για εκείνον και τον σύντροφο του. Δεν γίνεσαι καλύτερος οταν μειώνεις τον άλλον, οταν τον προσβάλλεις. Εσύ χάνεις αξία..η μάλλον δείχνεις τη δική σου.

"ο κόσμος λεει"....για όλους. Για μένα, για σενα, για εμάς ...μονο για τον εαυτό του δε μιλά ο κόσμος γιατί αυτό είναι το σημείο το δύσκολο. Γιατί αν κοιτούσε ο καθένας τα χάλια του ίσως και να προσπαθούσε να τα διορθώσει. ΙΣΩΣ... ! Όμως δεν μπορούμε να λέμε και να χρησιμοποιούμε ως τεκμήριο τα λόγια του κόσμου και μετά να κάνουμε μαθήματα στο "ταίρι" μας πως δεν πρέπει ν αφήνουμε άλλους να μπαίνουν ανάμεσα μας. Είναι οξύμωρο, αντιφατικό και γελοίο. Η το ενα θα ισχύει ή το άλλο. 

"Είσαι....είσαι...είσαι...." !! "οι γύρω σου δεν σε ξέρουν. Υποκρίνεσαι παντού, Η ηθοποιία είναι στο αίμα σου...". Ενώ εσένα....σε ξέρουν;;; και που σε ξέρουν μήπως θες να ρωτήσεις τη γνώμη τους για σένα;;;

Ευτυχώς που έρχεται και ενας άνθρωπος σε "μαθαίνει" λίγους μήνες και σου κάνει το ψυχογράφημα σου. Μήπως να ασχοληθώ και γω με κάποιο ψυχογράφημα;;; 

Ξέρω όμως ποια είμαι, την αξία μου, τι μπορώ να δώσω και τι να νιώσω...γιατι μπορώ...!!! εγω το εχω ξανακάνει και θα το ξανακάνω. Όσο και να αδειάσω η να με αδειάσουν εγω θα γεμίζω. Σταγόνα σταγόνα ίσως...μα θα γεμίζω. ΜΠΟΡΩ!!!!!

Μέσεντζερ, Φειςμπουκ, αναρτήσεις.... "Ανεβάζεις αυτά που ανεβάζεις για να δείξεις οτι κατι είσαι...η το κάνεις για να σε λυπούνται...η το κάνεις για να δείξεις κάτι.." !! 

Σαφέστατα οταν θες υγιή σχέση μένεις μακριά απο το facebook. Και συ μένεις..ο άλλος;;;; (ουτε καν)

Όλοι φταίνε εκτός απο το "ταίρι" σου!!! Σε όλα τα θέματα. Και συ στην αρχή προσπαθείς να το καταλάβεις, ναι ναι...δεν φταίει αυτός, κατηγορείς τους άλλους μέχρι... που γίνεσαι και συ ενας απο αυτούς. 

Για όλα όμως αυτά, για τους πόνους τους αβάσταχτους αυτούς που βιώνω και ελπίζω να απαλλαχτώ δεν φταίει κανένας άλλος παρα μόνο εγώ. Η δική μου ανοχή και αντοχή, η δική μου διάθεση και ελπίδα να ζω με αυτόν που αγαπώ. Τα δικά μου μάτια που δεν βλέπουν τα σημάδια και τα δικά μου αυτιά που δεν ακούν. Οι δικές μου ανασφάλειες και ο φόβος να μην πονέσω με άλλη μια απώλεια. Γιατί το να μην βλέπεις αυτόν που αγαπάς, να μην ζεις μαζί του είναι ενας μικρός θάνατος. Είναι μια μεγάλη απώλεια. Οι δικές μου προσδοκίες λοιπόν φταίνε. Κανείς άλλος. 

Μια φίλη μου είπε "Μικρή μου, έτσι ειναι οι καρμικές σχέσεις κατά 99%. Δεν μπορούν ουτε μαζί, ούτε χώρια." ναι αλλά πρέπει να επιλέξουν όμως, και το χώρια είναι το καλύτερο σε βάθος χρόνου.

Όλα αυτά θα χαρακτηριστούν εμετικά..εχει ξαναγίνει. Μα εμένα εμετό μου προκαλούν άλλα και ενα απο αυτά είναι και η υποκρισία. 

Όλα θα περάσουν, είναι σίγουρο. Και οι πόνοι..και ο θυμός μου και η πίκρα. Αυτή που θα μείνει όμως για πάντα θα είναι η αδικία και τα φθηνά λόγια. 

Μαζί με αυτά θα μείνει και η αγάπη μου. 

Η αδικία όμως πάντα επιστρέφει και μας χαστουκίζει στα μούτρα ακόμα και μετά απο καιρό. Αρκεί βέβαια να καταλάβουμε το χαστούκι και να μη το περάσουμε για χάδι. 

Οι άδικες συμπεριφορές πάντα επιστρέφονται!!!!!!!

οι στιγμές που βρίσκεις τον εαυτό σου σε γραφές άλλων...!!!

"Η δική μου μοναξιά δεν έχει ανάγκη από υποκατάστατα για να γεμίσει.. " της Σοφίας Παπαηλιάδου

Πηγή www.loveletters.gr

αγαπιόμαστε ο καθένας μόνος του 

και μισούμε ο ενας τον άλλον παρέα!!!

και κάπως έτσι κυλάει ο καιρός.

ετσι για να ξέρετε...

Παγκόσμια ημέρα Οργασμού σήμερα.
Ετσι για να ξέρετε τις διαφορές και να ξεχωρίζετε τα πράγματα.

''Η αγάπη είναι επικίνδυνη, το σεξ δεν είναι επικίνδυνο

Οι άνθρωποι που φοβούνται την αγάπη δεν φοβούνται το σεξ. Η αγάπη είναι επικίνδυνη΄ το σεξ δεν είναι επικίνδυνο, μπορείς να το χειραγωγείς. Υπάρχουν τώρα πολλά εγχειρίδια πώς να το κάνεις αυτό. Μπορείς να το χειραγωγήσεις - το σεξ μπορεί να μετατραπεί σε μια τεχνική.

Η αγάπη δεν μπορεί ποτέ να γίνει μια τεχνική. Αν προσπαθήσεις στο σεξ να διατηρήσεις τον έλεγχο, τότε ακόμη και το σεξ δεν θα βοηθήσει να φτάσεις στο υπέρτατο στοιχείο. Θα πάει ως ένα σημείο και θα γυρίσεις πίσω, γιατί κάπου χρειάζεται κι εκείνο την πλήρη χαλάρωση.

"Γι΄αυτό ακριβώς γίνεται όλο και πιο δύσκολος ο οργασμός. Η εκσπερμάτωση δεν είναι οργασμός, δεν είναι οργασμικό πράγμα να γεννήσεις παιδιά.

Ο οργασμός αφορά τη συμμετοχή όλου του σώματος: του νου, του σώματος, της ψυχής, όλων αυτών μαζί. Πάλλεσαι, πάλλεται όλη σου η ύπαρξη, από τα δάχτυλα των ποδιών έως το κεφάλι.

Δεν έχεις πια τον έλεγχο΄ σε έχει κυριεύσει η Yπαρξη και δεν ξέρεις ποιος είσαι.

Είναι σαν ένα είδος τρέλας, είναι σαν ένα είδος ύπνου, είναι σαν το διαλογισμό..είναι σαν το θάνατο..."

Osho, Returning to the Source, Ομιλία #10

ΑΓΑΠΗ ΜΟΝΟ ΛΟΙΠΟΝ....ΑΞΙΖΕΙ!!!

Δεν έχω θυμό μέσα μου!

Δεν έχω έχθρα για κανέναν!

Όμως μέσα μου κοιμάται μια λύπη!

Πρόσεχε μην μου την ξυπνάς!

Κι η λύπη όταν την ξυπνάς γίνεται θάνατος!

Μην μου ξυπνάς την λύπη μέσα μου.

Άστην να κοιμηθεί, να γαληνέψει και να ξεχαστεί.

Θα θελα να μπορούσα να θυμώσω και να φωνάξω.

Να ξεσπάσω, να κλάψω, να εκδικηθώ.

Μόνο που τίποτα από αυτά δεν θέλω να κάνω.

Το μόνο που θέλω είναι να κοιμίσω την λύπη μου.

Να την κοιμίσω και να την ξεχάσω.

Όπως κάνω ότι ξεχνώ τόσα πράγματα.

Κι ας μην τα ξεχνώ.

Θέλω να περπατήσω και να μυρίσω νυχτολούλουδο.

Να περιπλανηθώ σε δρομάκια άγνωστα.

Θέλω να μετακομίσω σε καινούρια γειτονιά.

Να περπατήσω τους δρόμους της και να ανακαλύψω καινούρια μυστικά.

Τόσα θέλω, μόνο που δεν ξέρω τι μπορώ.

Ή μήπως μπορώ ότι θέλω;

Σε θυμάμαι να μου λες, πως πρέπει στον εχθρό να χαμογελώ, γιατί έτσι τον πανικοβάλλω.

Σου χαμογελώ και σε κοιτώ στα μάτια.

Τώρα πια, ξέρω τα ψέματα πίσω από τις καλά κρυμμένες αλήθειες σου.

Είναι όλα τόσο ξεκάθαρα πια.

Χάθηκε η ομίχλη, διαλύθηκαν τα σύννεφα κι η ομορφιά και η ασχήμια

μας κοιτούν κατάματα.

Μην μου ξυπνάς αυτά που αφήνω να κοιμούνται.

William Shakespeare

Η αγάπη να ξέρεις.....δεν είναι αγριόχορτο να την κόψεις με δρεπάνι..

δεν είναι μούχλα να την πλύνεις με χλώρια και απολυμαντικά να "καθαρίσεις"..

Η αγάπη, μάτια ΜΟΥ, όσο κι αν πεισμώνεις .. να ξέρεις μέσα μας κατοικεί και θεριεύει όσο την αδικούμε, όσο της στερούμε τις βασικές της ανάγκες και προτεραιότητες...!!!

Φιλιά, χάδια, αγκαλιές, με "εγω κι εσυ" αν δεν την ταΐσεις, θα πέσεις και θα σε καταβροχθίσει,
ΝΑ ΤΟ ΞΕΡΕΙΣ!!

 Θα σε ξυπνάει τα βράδια γιατί θα' ναι νηστική,
θα σε χλευάζει σε κάθε ξένη αγκαλιά που θα πας να την κοιμήσεις, 

να την κοροϊδέψεις .

Μην την στερείς την αγάπη, μάτια ΜΟΥ, μα πάνω απο όλα μην την στερείσαι, 

μην την αρνείσαι οταν σου την δώσουν.
Της είναι άδικο!

Με κοιτάς μες στα μάτια, μα ποτέ σου δεν είδες τα σβησμένα μου φώτα, τις χαμένες μου ελπίδες. 

Το μηδέν του Σαββάτου, της αυγής το γαμώτο, με κοιτάς και σωπαίνεις κι η σιωπή κάνει κρότο. 

Με κοιτάς λες και είμαι τρύπιο πάνω σου ρούχο, μου ζητάς να σκοτώσω την αγάπη που σου 'χω.

 Και φοβάμαι μη φύγεις, ο αέρας παγώνει 

κι η καυτή σου ανάσα το μυαλό μου θολώνει. 

Και φοβάμαι μη φύγεις, μα άλλο δρόμο δεν έχεις 

και σου γράφω στο τζάμι, σ' αγαπώ να προσέχεις. 

Με κοιτάς μες στα μάτια κι απορείς που δεν κλαίνε, η αγάπη δε φεύγει, είναι μέσα μας λένε.
Κάπου αλλού ταξιδεύεις κι όμως πλάι μου είσαι, μες στην τρέλλα του κόσμου μ' αγνοείς κι αγνοείσαι.
Με κοιτάς μες στα μάτια και η μέρα τελειώνει, σαν τον ήλιο που φεύγει με κοιτάς και νυχτώνει.

Και φοβάμαι μη φύγεις, ο αέρας παγώνει
κι η καυτή σου ανάσα το μυαλό μου θολώνει.
 Και φοβάμαι μη φύγεις, μα άλλο δρόμο δεν έχεις
και σου γράφω στο τζάμι, σ' αγαπώ να προσέχεις

.....και είναι κάτι άρθρα όμως, που βγαίνουν μπροστά σου την πιο κατάλληλη στιγμή!!!!

αναδημοσιεύω λοιπόν απο τα #Pillowfights !

"Ευτυχώς αποτύχαμε" της Νικολίνας Ανδριάννας Χριστοφόρου

"'Οταν θες"... Αλκυόνη Παπαδάκη

Δυο ψυχές ..αντικριστά

Καμιά φορά ο άνθρωπος που θέλησες περισσότερο δεν θα είναι αυτός 

που θα περπατάτε μαζί...

αλλά αντίκρυ.

Σε απέναντι όχθες, σε απέναντι κόσμους. 

Παράλληλους.

Καρμικός είναι ο έρωτας με τον οποίο δεν μπορείς να ζήσεις χώρια του

 αλλά ούτε και μαζί του!!

Αυτός αποφασίζει και συ απλά περιμένεις εναν χρόνο "γιατρό" να σε κανακέψει!

" Ίσως τα όχι μας..μας έκαναν αυτό που είμαστε, όχι τα ναι μας! Ίσως..." 

Κ. Καβάφης

Είναι η αγάπη ...

Τα λόγια μου είναι μια γλυκιά προσευχή 

κουρνιάζουν έξω από το κλεισμένο σου παράθυρο

 και αν τ' άφηνες θ' ανοίγαν μια ρωγμή

 απ' το μικρό κελί σου ως το άπειρο.

 Μα εσύ σωπαίνεις και θρηνείς σαν τον κατάδικο 

Πάνω απ' τη στάχτη που σκεπάζει τον παράδεισο

 πάνω απ' τη στάχτη

 Βάλε φωτιά σε ό,τι σε καίει,

 σε ό,τι σου τρώει την ψυχή 

Έξω οι δρόμοι αναπνέουν διψασμένοι, ανοιχτοί 

Είναι η αγάπη ένα ταξίδι από γιορτή σε γιορτή

 Ζήσε μαζί μου στον αέρα, στη φωτιά στη βροχή 

Μας περιμένουν άδειες μέρες ραγισμένοι ουρανοί

 Είναι η αγάπη ένα ταξίδι από πληγή σε πληγή

 Τα λόγια μου είναι μια ανέλπιδη ευχή

 Σβησμένα φώτα μέσα στο άχαρο δωμάτιο

 Και αν τ' άφηνες θα καίγαν τη σιωπή 

Και θα διαλύαν το κρυμμένο σου παράπονο.

 Μα εσύ σωπαίνεις και θρηνείς σαν τον κατάδικο

 Πάνω απ' τη στάχτη που σκεπάζει τον παράδεισο

 πάνω απ' τη στάχτη.

 Βάλε φωτιά σε ό,τι σε καίει,

 σε ό,τι σου τρώει την ψυχή

 Έξω οι δρόμοι αναπνέουν διψασμένοι,

 ανοιχτοί.

 Είναι η αγάπη ένα ταξίδι από γιορτή σε γιορτή

 Ζήσε μαζί μου στον αέρα, 

στη φωτιά στη βροχή 

Μας περιμένουν άδειες μέρες ραγισμένοι ουρανοί 

Είναι η αγάπη ένα ταξίδι από πληγή σε πληγή

 Βάλε φωτιά σε ό,τι σε καίει σε ό,τι σου τρώει τη ψυχή

 Υπάρχει ακόμα υπάρχει κάτι που δεν έχει χαθεί

 Είναι η αγάπη ένα ταξίδι από γιορτή σε γιορτή 

Ζήσε μαζί μου στον αέρα, στη φωτιά στη βροχή 

Μας περιμένουν άδειες μέρες ραγισμένοι ουρανοί

 Είναι η αγάπη ένα ταξίδι από πληγή σε πληγή

 Είναι η αγάπη ένα ταξίδι από γιορτή σε γιορτή 

Είναι η αγάπη ένα ταξίδι από πληγή σε πληγή 

Είναι η αγάπη ένα ταξίδι από γιορτή σε γιορτή 

Είναι η αγάπη ένα ταξίδι από πληγή σε πληγή

#Αύγουστος

Δεν ζητάω πολλά.

Μια πόρτα στη θάλασσα, 

εσένα ...

και εναν Αύγουστο όλον δικό μας

σαν να μας το χρωστάει η ζωή...

Μα ξέχασα η ανόητη.
Αφου δεν πιστεύω σε θαύματα.
Ισως  καμιά φορά η πίστη να έσωζε τελικά!

"Η Έλενορ Όλιφαντ είναι απολύτως καλά"

όταν μετράς τις ώρες που δεν θες...

εκείνες τις δύσκολες...

εκείνες που θα ανταμώσεις πληγές νωπές και πόνους τεράστιους...

 εκείνες είναι που θα χαθείς στα βιβλιοπωλεία μιας πόλης.

#i_love_booķs

Να μπορούσαμε λεει...

Να μπορούσαμε λεει να αγγίζουμε τα χέρια που σφίξαμε.

Να κρεμόμαστε απο τα χείλη που μες στους πόθους ρουφούσαμε.

Να ξαπλώναμε πάνω στα στήθη που ξέβρασαν ανάσες και χτύπους.

Να μπορούσαμε λεει να χανόμαστε στα βλέφαρα των ματιών που λατρέψαμε.

Να μπορούσαμε λεει να ντυνόμαστε τα δέρματα που αγγίζαμε νύχτες ολόκληρες.

Να μπορούσαμε λεει να δέσουμε κόμπους τις χαρές με τις στιγμές να μην ξεγλυστρούν απο το χρόνο. 

Να μας δείχνουν πως απλά και εύκολα μπορούμε να παράγουμε ευτυχία με όσους αγαπάμε, με όσους ουσιαστικά ανήκουμε....

Να μπορούσαμε λεει....

I just wanna be Lucy in your sky with "diamonds"
........

......#2

Πολύς κόσμος ζει χωρίς πραγματική επαφή με τον εαυτό του, γεμάτος μόνο με αυτά που σκέφτεται και χωρίς να έχει ιδέα για το τι πραγματικά αισθάνεται..

Jorge Bucay

Empty chairs at empty tables

"Και βέβαια όλα περνάνε. Ολα όσα δεν είναι σημαντικά. Τα υπόλοιπα..μένουν." 

Stefano Benni

   

.....

Οι τελευταίες μέρες,.. εποχές,.. χρόνια... έχουν το μεγαλύτερο βαθμό δυσκολίας που χω αντιμετωπίσει. 

Έχω περάσει σαν να λέμε σε άλλο λέβελ!

Μετράω απώλειες, καταιγίδες, φουρτούνες και ακραία "καιρικά" φαινόμενα. 

Το σκαρί έχει χτυπήματα, σκουριές, μπαλωμένα πανιά, ελλιπές πλήρωμα και μπάζει νερά. 

Ωστόσο το παλεύει να αρμενίσει για όσο έχει διάρκεια το φυλλάδιο.

Σεις που είσαστε πλαι μου,

ή λίγο πιο κει ,

ή και καθόλου βοηθάτε ο καθένας με τον τρόπο του και σας ευχαριστώ για ότι μου δίνετε. 

Απο χέρια να κρατηθώ, ώμους να ακουμπήσω ή και επιπλέον πόνους.

Όλα με τον τρόπο τους βοηθάνε. 

Σας ευχαριστώ όλους για ΟΤΙ κάνετε. 

Σας ευχαριστώ ομως πάνω απο ολα για τις ευχές, τα τηλέφωνα και τα μηνύματα που δεν εχω απαντήσει ακόμα.

Να είσαστε ΟΛΟΙ καλά να χαιρόσαστε ΟΤΙ αγαπάτε.

Λόγω της ημέρας

"Με τον μισό ουρανό μέσα στα μάτια σου και με τον άλλον μισο στα μάτια που αγαπάς".

Ο. Ελύτης. 

Της Αγ. Παρασκευής σήμερα, προστάτιδας των ματιών. 

Για αυτό οτι αγαπάς, αγάπα το σαν τα μάτια σου..

ε, ναι....είμαι!!!!

Άτιτλο#1

Απ’ το πολύ που κοιτάξαμε τη θάλασσα,

τους ανθρώπους και την καρδιά μας,

τα μάτια μας γέμισαν ''αύριο''

Γ. Ρίτσος

Όταν οι σπουδαίοι άνθρωποι φεύγουν...

Οι Socrates (πλήρες όνομα: Socrates Drank the Conium) είναι ελληνικό progressive rock μουσικό συγκρότημα που σχηματίστηκε το 1969 στον Πειραιά από τους Γιάννη Σπάθα (κιθάρα), Αντώνη Τουρκογιώργη(μπάσο, τραγούδι) και Ηλία Μπουκουβάλα (ντραμς). Έχουν κυκλοφορήσει επτά studio albums και είναι γνωστότεροι για τραγούδια μεταξύ των οποίων τα "Starvation" και "Mountains". Γράφουν και σε αγγλικό στίχο. Ο ήχος τους είναι προσωπικός με κάποιες επιρροές από Τζίμι Χέντριξ, Φρανκ Ζάπα, Cream και άλλους.Το άλμπουμ τους Phos ήταν το κορυφαίο σε πωλήσεις ελληνικό rock album της δεκαετίας του 1970, πουλώντας περισσότερα από 200.000 άλμπουμς.

Οι Socrates πρωτοεμφανίστηκαν στα κλαμπ της Αθήνας, και κυρίως στο Κύτταρο. Το ρεπερτόριο τους συμπεριελάμβανε κομμάτια από τη δισκογραφία τους αλλά και διασκευές από καλλιτέχνες όπως ο Τζίμι Χέντριξ, ο Φρανκ Ζάπα, oι Rolling Stones και άλλους. Έγιναν γνωστοί για τον συνδυασμό του ύφους της ελληνικής παραδοσιακής ηπειρώτικης μουσικής και το έντονο ροκ στυλ με τα δύο σταθερά και ιδρυτικά μέλη, τον Γιάννη Σπάθα (κιθάρα) και τον Αντώνη Τουρκογιώργη (μπάσο, τραγούδι) να γράφουν τραγούδια όπως το "Mountains" και το "Starvation". Έχουν παίξει στο Hammersmith Odeon του Λονδίνου ως support σε περιοδεία των UFO.. Για αρκετά χρόνια μετά το 1986, το γκρουπ δεν έκανε ζωντανές εμφανίσεις. 

Ωστόσο, το 1999 επανενώθηκε με συναυλία στον Λυκαβηττό, όπου τα βασικά μέλη βρέθηκαν ξανά μαζί (Τουρκογιώργης-Σπάθας-Τρανταλίδης) με την προσθήκη καινούργιων μουσικών (Δημήτρης Μπέλλος - πλήκτρα, Μαρκέλλα Παναγιώτου και Νίκος Κουρουπάκης - δεύτερα φωνητικά). Μαζί τους συνεργάστηκε ο πιανίστας Δημήτρης Πολύτιμος.

Μετά από κάποιες εμφανίσεις έγιναν σημαντικές αλλαγές των μελών και το συγκρότημα πήρε σταθερή μορφή από το 2002 μέχρι και το 2010 με τους: Γιάννη Σπάθα, Αντώνη Τουρκογιώργη, Μάκη Γιούλη, Αστέρη Παπασταματάκη και Μαρκέλλα Παναγιώτου. Στο διάστημα αυτό, το γκρουπ έκανε μεγάλες συναυλίες σε όλη την Ελλάδα αλλά και σε clubs της Αθήνας μεταξύ των οποίων το Ρόδον, το Κύτταρο, το Rodeo και το House Of Art.

Το 2010 ο Γιάννης Σπάθας, ο Αντώνης Τουρκογιώργης και ο Μάκης Γιούλης ξεκίνησαν να ηχογραφούν νέα τραγούδια ωστόσο, κατά την διάρκεια των ηχογραφήσεων, ένα σοβαρό πρόβλημα υγείας του Αντώνη Τουρκογιώργη έπαυσε την πορεία της μπάντας.

Ο σημαντικότερος Έλληνας κιθαρίστας, Γιάννης Σπάθας, έφυγε από τη ζωή σήμερα Σάββατο 6 Ιουλίου σε ηλικία 69 ετών.

Γεννήθηκε το 1950 στους Παξούς και από μικρή ηλικία ήρθε σε επαφή με τη μουσική παίζοντας ακορνετόν, κιθάρα και τύμπανα. Μεγάλωσε στον Πειραιά, όπου με τον αχώριστο φίλο του Αντώνη Τουρκογιώργη και τον Ηλία Ασβεστόπουλο (2002GR) σχημάτισαν τους Persons που σιγά σιγά εξελίχθηκαν στους Socrates Drank The Conium. Το 1983 μετά τη διάλυσή τους δούλεψε σαν ενορχηστρωτής και κιθαρίστας με μερικούς από τους σπουδαιότερους έλληνες καλλιτέχνες όπως Μίκης Θεοδωράκης, Μάνος Χατζηδάκις, Μαρία Φαραντούρη, Γιάννης Μαρκόπουλος, Γιώργος Νταλάρας, Χάρις Αλεξίου, Μανώλης Λιδάκης,[1] Νίκος Αντύπας, Διονύσης Σαββόπουλος, Μάνος Λοΐζος κ.ά.. Το 1999 κυκλοφόρησε τον πρώτο προσωπικό του δίσκο «Τα Μυστικά Του Δρόμου».

Κάποιος που να σε αναπνέει...

Επειδή παρατράβηξε και βαριέμαι τις αναλύσεις, εσύ κοίτα να βρεις

αυτόν που πραγματικά θα σε αγαπήσει και θα 'σαι η πρώτη και μόνη του επιλογή. 

Κάθε του ανάσα. Γιατί αυτό σου αξίζει...

Κάποιος που να σε αναπνέει...

Ιφιγένεια Βήττα

"Οι κάργιες" της Αλκυόνης Παπαδάκη

"Η αγάπη, μια σιγανή βροχή που τραγουδάει πάνω στη λαμαρίνα, αυτό πρέπει να είναι η αγάπη. Το πάθος σεληνιάζεται, μάτια μου. Αφηνιάζει σαν το μουλάρι κι αρχίζει το ποδοβολητό. Ουαί και τρισαλίμονο σ’ όποιον βρεθεί στο πέρασμα του! Δεν έχει έλεος το πάθος, δεν έχει σταματημό...

Φύλλο δεν κουνήθηκε. ... άνοιξε με δύναμη την ουρά της και γρατσούνισε τα όνειρα μιας νυχτερίδας που είχε κρεμαστεί ανάποδα στο γιακά της σιωπής.

Σε πνίγει η αγάπη όταν σε πιάνει από το λαιμό, έτσι δεν είναι, ...; Έτσι ακριβώς, .... Η αγάπη πρέπει πάντοτε να σε συνοδεύει· να σου κρατάει συντροφιά· να γέρνεις στον ώμο της και να ονειρεύεσαι. Αν πέσει απάνω σου και σε πλακώσει, τελείωσες.

Που ξέρω; Μπορεί να της είπαν, πως μόνος του κανείς γίνεται από σκουλήκι πεταλούδα. Μόνο που πρέπει πρώτα ν’ αγαπήσει και ν’ αγαπηθεί. Μπορεί να της είπαν, πως ολ’ αυτά τελικά είναι όνειρο, μια φαντασίωση, μια κυριακάτικη εκδρομή στο βλέμμα του Θεού... Που ξέρω;

Χα, οι άνθρωποι! Κατεβάζουν ολόκληρο στόλο και βάζουν μπρος τα κανόνια για να κυνηγήσουν ένα ζευγάρι κοχύλια που ξελογιάστηκαν και βγήκαν τσάρκα στην αμμουδιά. Ένα ζευγάρι Κατειρήνες που ήθελαν να γίνουν κάποτε αστέρια.

Τι μπορεί να προσφέρει, αλήθεια, ένα κίτρινο φύλλο, που θέλησε να πάει κόντρα στο ρεύμα του ποταμού; Μπορεί να μάθει το ποτάμι να ονειρεύεται...

Να είχα, λέει, μιαν αγάπη σαν αλάνα... Να κυλιόμουνα μέσα της, να ‘κανα τούμπες, να ‘πλωνα την αρίδα μου να λιαζόμουνα... Να ‘ρχόντανε τα όνειρά μου σαν τις κάργιες να φτεροκοπούν πάνω από το κεφάλι μου. Βαρέθηκα να χώνω τη ρημάδα την ψυχή μου στα νουλάπια και να της κρεμώ αρωματικά σακουλάκια να μην τη φάει ο σκόρος. Βαρέθηκα να περπατώ με την πλάτη κολλημένη στα ντουβάρια, γιατί νιώθω γύρω μου το θόρυβο από τα μαχαίρια που ακονίζονται. Είναι πολύ, ρε σεις, αυτό που ονειρεύτηκα; Μιαν αγάπη λέω, σαν αλάνα. Ν’ απλώσω την αρίδα μου να λιαστώ.

Η ερημιά είναι όπως η φωλιά της αράχνης, .... Μόνος του την πλέκει κανείς. Βγάζει την κλωστή από μέσα του, σαν το σάλιο."

Όλα τα παραπάνω αποσπάσματα είναι από το βιβλίο:

«Οι κάργιες» της Αλκυόνης Παπαδάκη

Φύγε..

ΑΝ ότι ήσουν δεν εκτιμήθηκε,

ΑΝ  ότι έδωσες απο καρδιάς δεν παραλήφθηκε ποτέ,

ΑΝ  ότι έκανες δεν έφτασε,

ΑΝ  ο παραλήπτης δεν θέλησε να σε δει,

να σε ακούσει,

ΑΝ η ψυχή του δεν αφέθηκε να ξαπλώσει δίπλα στη δική σου,
ΑΝ  δεν σε είδε σαν πολύτιμο, αν δεν φοβήθηκε μη σε χάσει,
ΑΝ  δεν χάθηκε στα μάτια σου όπως χανόσουν εσυ στα δικά του,
ΑΝ δεν άνοιξε ποτέ τα πανιά του να ταξιδέψει το "είναι" του με το δικό σου,
ΑΝ ποτέ δεν ήσουν αυτό που ήθελε,

ΤΟΤΕ φύγε, δε θα σε θελήσει ΠΟΤΕ,
φύγε, τίποτα και κανείς δεν θα αλλάξει.
Όσο κι αν πονέσει, φύγε.
Μάζεψε τα απομεινάρια της απώλειας σου και αποχώρησε.

Στιγμές #7

Αυτό που ζούμε δεν είναι πρόβα...
έρχεται μια φορά!
Καμία άλλη!
Δεν μπορούμε να πούμε.."δε μου άρεσε, θέλω να το ζήσω αλλιώς"
Κάνε το αλλιώς..
Δημιούργησε το "αλλιώς" σου
όταν οτι νιώθεις σχίζει το στέρνο σου,
καλπάζει πέρα απο τα όρια σου...!

Πολλά αξίζουν αλλά όταν δεν ξέρουμε την πραγματική τους αξία,
 το εύκολο είναι να τη μηδενίσουμε...!!
μας γλυτώνει απο την προσπάθεια...την υπερπροσπάθεια που οφείλουμε στον εαυτό μας.

Μπορεί να φύγω άμεσα απο αυτή τη ζωή,
μπορεί και οχι!
Μα δε θέλω να φύγω κοιτώντας τη απο το θεωρείο.
On Stage θέλω να μαι!

Lilith

"Ετσι είναι αγάπη μου;" της Σταυρούλας Ζάμπρα

Έτσι είναι, αγάπη μου

για σένα ο έρωτας; 

Να μπαινοβγάζεις τα καμμένα σου 

σπίρτα στα σπιρτόκουτα; 

Να έρχεσαι και να φεύγεις 

αφήνοντας τα σκουπίδια των φόβων σου; 

Να μεθάς αδιάκοπα από ανασφάλεια μιζέρια 

και αυτοκαταστροφή 

ξεχνώντας να μου τηλεφωνήσεις; 

Έτσι ειναι ο έρωτας για σένα

αγάπη μου; 

Μια αναλαμπή αφοσίωσης, 5-6 τραγούδια 

και μετά γυρίζουμε την πλάτη 

να ονειρευτούμε μόνοι; 

Τεχνικό κολάζ να γίνονται οι αναμνήσεις; 

Αρκεί, ξεφυλλίζοντας το άλμπουμ, 

οι εικόνες να εξαπατούν τις ώρες μας; 

Έτσι ειναι οι έρωτες, μάτια μου; 

Δίχως καλημέρα; 

Δίχως καληνύχτα; 

Δίχως το μαζί; 

Σε γελάσανε... 

Σε εξαπατήσανε! 

Η φλόγα του κεριού

για να μείνει ζωντανή τη νύχτα

θα πρέπει να ξυπνήσω αφήνοντας 

τα όνειρα του ύπνου 

ή και τους εφιάλτες. 

Θα πρέπει να ξυπνήσω να απλώσω 

το χέρι μου και να το ξανανάψω. 

Δεν έχει μπαταρία ο έρωτας, 

αγάπη μου.... 

Θέλει προσοχή, αφοσίωση, λαχτάρα.... 

Και όταν το κερί σβήσει 

γιατί σε πήρε ο ύπνος.... 

αποχαιρέτα τον! 

Ο έρωτας όταν φεύγει.... 

φεύγει για πάντα! 

Και ύστερα κλαίνε οι δειλοί.. 

Και αν έτσι είναι για σένα ο έρωτας αγάπη μου, 

μάθε πως

και ο αληθινά ερωτευμένος 

που δεν μπορει να εκφραστεί, 

είναι εξίσου χυδαίος και εγωιστής 

με εκείνον που προσποιείται έρωτα!

Σταυρούλα Ζάμπρα

Στιγμές #6

Στιγμές #5

Ανησυχώ περισσότερο για την συνείδηση μου παρά 

για την φήμη μου. 

Επειδή συνείδηση είναι αυτό που είσαι, 

ενώ φήμη είναι εκείνο που σκέφτονται 

οι άλλοι για σένα και το τι σκέφτονται 

οι άλλοι για σένα είναι δικό τους πρόβλημα.

Charlie Chaplin

Στιγμές #4

Δεν έπρεπε να "ζει" η απορία

"τι πονάει πιότερο;

το μαζί;

η το χωριστά;"

Μες στα σύννεφα, ζωή μου

 μακριά απ’ τη φυλακή μου να με πας.

 Να μ’ αγγίζει ο αέρας,

σαν το ξύπνημα μιας μέρας να γελάς.

Να κουρνιάζω στο πλευρό σου,

μες στο παραμιλητό σου να με βρεις.

Ν’ ακουστεί το όνομά μου κι εσύ ράγισε,

καρδιά μου κι ας χαθείς, ας χαθείς.

Να με σήκωνε ένα κύμα

να με λύτρωνε απ’ το κρίμα της ψυχής.

 Να ξεπλύνει το θυμό μου

να ξανάρθει τ’ όνειρό μου να το δεις.

 Ας ερχόταν ένα βράδυ 

να `χε φως κι όχι σκοτάδι να το ζεις.

 Να μπορώ να σου γελάσω

 κι ύστερα να προσπεράσω κι ας χαθείς,
 ας χαθείς. 

Του μυαλού μου οι εικόνες

 να `σβηναν σαν να `ταν πόρνες της στιγμής.

 Να μην έχω να θυμάμαι 

όλα αυτά που με πονάνε, ας χαθείς.

 Να μην ξέρω πια τι κάνεις,

 άλλο να μη με πικράνεις, δεν μπορώ.

 Δεν μπορώ να σε κοιτάζω

 και στα λόγια να μη βάζω σ’ αγαπώ.

Στίχοι: Βασίλης Χαραλαμπόπουλος
Μουσική: Χρήστος Θηβαίος