"Κάθε τι"

Κάθε τι που έρχεται στη ζωή μας, έχει εναν σκοπό. Ή να μείνει, η να φύγει. Αυτό που έρχεται για να μείνει το αγκαλιάζει ολο μας το είναι. Κάθε κύτταρο μας ανοίγει για να το αποδεχτεί. Όσο κι αν κάτσει, κι ας μην είναι για πάντα. Άλλωστε δυο πράγματα ειναι σίγουρο πως δεν υπάρχουν, το "ποτέ" και το "πάντα". Όταν με το καλό φύγει θα αφήσει το κατιτίς του. Μια παρακαταθήκη, μια διαθήκη κάτι να λέμε "ζούμε να το θυμόμαστε". 

Υπάρχουν όμως και αυτά που δεν μπορούν να εισχωρήσουν σε κανένα κύτταρο μας. Μόνος τους σκοπός είναι σαν βόμβα νετρονίου να κάψουν τα πάντα αφου δεν μπόρεσαν να μπουν, η  δεν ήταν ικανά να μείνουν η  το ίδιο το σύστημα μας τα ξέρασε σαν δηλητήριο κι ας επιμέναμε εμείς να τα βαφτίζουμε ιαματικό νερό.

Κάθε τι που έρχεται για να μείνει, βλέπει τις αλήθειες μας, σέβεται τα λάθη μας όπως και τα δικά του, οπως και μεις τα δικά του γιατί μεσα απο αυτά θα εξελιχτούμε. Βρίσκει τις αδυναμίες και μεις τις δικές του και τις ακουμπάμε στοργικά. Ανακαλύπτουμε ο ενας τις πληγές του άλλου και δεν τις σκαλίζουμε με τα νύχια μας να ματώνουν κι άλλο. 

Σε κάθε τι που έρχεται για να μείνει βλέπουμε τα καλά του και μαζί με τα δικά μας καλά τα κάνουμε στρατό υπεράσπισης για τις δύσκολες μέρες της σκοτεινιάς.

Κάθε τι που έρχεται για να μείνει εχει λόγο...κάτι είδε, κάτι ένιωσε, κάτι εκτίμησε...!

Αυτό που ήρθε για να φύγει, πέρασε, το τρατάραμε την ψυχή μας, τα συναισθήματα μας, έπεσε με τα μούτρα σα λιμασμένο θηρίο και μόλις χόρτασε, σκέφτηκε πως το φαγητό δεν ήταν ζεστό, το μαχαιροπίρουνο βρώμικο και το τραπεζομάντηλο με ψίχουλα....! Έβγαλε φιρμάνι για τις "κακές" μας υπηρεσίες και σαλπάρει για νέα ταξίδια. 

Και κει σαν μένουμε κατάκοιτοι,ακρωτηριασμένοι, αιμόφυρτοι,

καταμεσής της ζωής μας να το κοιτάμε σκεφτόμαστε....

"τουλάχιστον εμείς είχαμε να σε φιλέψουμε. 

Εσύ δεν θα χορτάσεις ποτέ κανέναν."