Η αγάπη να ξέρεις.....δεν είναι αγριόχορτο να την κόψεις με δρεπάνι..

δεν είναι μούχλα να την πλύνεις με χλώρια και απολυμαντικά να "καθαρίσεις"..

Η αγάπη, μάτια ΜΟΥ, όσο κι αν πεισμώνεις .. να ξέρεις μέσα μας κατοικεί και θεριεύει όσο την αδικούμε, όσο της στερούμε τις βασικές της ανάγκες και προτεραιότητες...!!!

Φιλιά, χάδια, αγκαλιές, με "εγω κι εσυ" αν δεν την ταΐσεις, θα πέσεις και θα σε καταβροχθίσει,
ΝΑ ΤΟ ΞΕΡΕΙΣ!!

 Θα σε ξυπνάει τα βράδια γιατί θα' ναι νηστική,
θα σε χλευάζει σε κάθε ξένη αγκαλιά που θα πας να την κοιμήσεις, 

να την κοροϊδέψεις .

Μην την στερείς την αγάπη, μάτια ΜΟΥ, μα πάνω απο όλα μην την στερείσαι, 

μην την αρνείσαι οταν σου την δώσουν.
Της είναι άδικο!

Με κοιτάς μες στα μάτια, μα ποτέ σου δεν είδες τα σβησμένα μου φώτα, τις χαμένες μου ελπίδες. 

Το μηδέν του Σαββάτου, της αυγής το γαμώτο, με κοιτάς και σωπαίνεις κι η σιωπή κάνει κρότο. 

Με κοιτάς λες και είμαι τρύπιο πάνω σου ρούχο, μου ζητάς να σκοτώσω την αγάπη που σου 'χω.

 Και φοβάμαι μη φύγεις, ο αέρας παγώνει 

κι η καυτή σου ανάσα το μυαλό μου θολώνει. 

Και φοβάμαι μη φύγεις, μα άλλο δρόμο δεν έχεις 

και σου γράφω στο τζάμι, σ' αγαπώ να προσέχεις. 

Με κοιτάς μες στα μάτια κι απορείς που δεν κλαίνε, η αγάπη δε φεύγει, είναι μέσα μας λένε.
Κάπου αλλού ταξιδεύεις κι όμως πλάι μου είσαι, μες στην τρέλλα του κόσμου μ' αγνοείς κι αγνοείσαι.
Με κοιτάς μες στα μάτια και η μέρα τελειώνει, σαν τον ήλιο που φεύγει με κοιτάς και νυχτώνει.

Και φοβάμαι μη φύγεις, ο αέρας παγώνει
κι η καυτή σου ανάσα το μυαλό μου θολώνει.
 Και φοβάμαι μη φύγεις, μα άλλο δρόμο δεν έχεις
και σου γράφω στο τζάμι, σ' αγαπώ να προσέχεις