Είναι απο κείνες τις ώρες που δεν ξέρεις να ονοματίσεις αυτό που νιώθεις...αυτό που βιώνεις...
Βρίσκομαι θαρρώ σε ενα σπίτι φιλόξενο. Θωρώ ενα τζάκι όπου ατίθασες πύρινες χορεύτριες ασελγούν πάνω σε ξύλα σφένδαμου μέσα στο καταχείμωνο, προσπαθούν να ζεστάνουν καθετι που σκιρτά μέσα στο χώρο.. καρδιές, σώματα, ψυχές...
Όμως εγω στέκομαι αντίκρυ οσο αντέχω πιο μακριά παίζοντας με ενα κουτάκι .....σπίρτα
Εχω πιστέψει πια με πείσμα πως αυτά ορκίζονται την υπαρξη μου. Οι μικρές καυτρες στα κεφάλια τους πασχίζουν δευτερόλεπτα να φωτίσουν τη ματιά μου, εκείνη που χαμένη σε αναζητά σε κάθε άκρη του κόσμου ολάκερου.
Μάχη άνιση...το κορμί μου κρυώνει, γεμίζει σπασμούς, πονά, η ψυχή μου τρέμει, σπαρταρά απο πόνο, ελπίδα, απο πόθο...μα δεν τολμώ
Ασάλευτη μένω, ωχρή, παγωμένη απο φόβο μήπως πλησιάζοντας, στάχτες απο σένα και ΜΕΝΑ απομείνουν ξανά..
Άδικο ολο αυτό....να σου προσφέρουν πύρινη φωλιά και συ να νιώθεις πως ζεσταίνεσαι απο ενα κουτάκι σπίρτα...! Είναι κατάρα να χεις καεί ολοσχερώς απο αγάπη...
Ευχήσου για μένα ακριβέ μου...ΕΣΥ! πύρινη λαίλαπα που βάφτισες την υπαρξη μου, ΕΣΥ που με έχρισες μάρτυρα, άγγελο, δαιμονισμένη ερινύα που ποτίζει τις ώρες σου με βοτάνια της λησμονιάς, που τριγεί τους κάρπους κάθε ώρας αν αγάπη ακόμα υπάρχει εντός σου...ΕΣΥ....ίσως και χρεωστικο σου να ναι φλόγες αγάπης να καθαγιάσουν ξανά το κορμί και την ψυχή μου, ελεύθερη να αφεθώ σε αγκαλιά που θα ταχθεί να δίνει, σε χείλη που υπόσχονται φιλια στοργής γιατρευτικά να καθαιρέσουν οτι και οπου κατοικείς πάνω μου, μεσα μου ακόμα....! ΕΣΥ ευχήσου ΑΠΟΨΕ και ίσως πιάσει.....
Lilith
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
.....μπήκαν σε τροχια......!!!