"Λένε πως κάποια πράγματα δεν τελειώνουν ποτε΄......ποτε......
Ξεμακραινοντας απο το κοινό μας μονοπάτι, γυρισα τις πλάτες μαχαιρωμένες...μαστιγωμένες απο ψευδη δικά σου...που τα χρωμάτιζα αλήθειες...
Κάθε λεπτό γεννούσε πόνους μεγαλύτερους απο κεινο που μολις τελειωνε..καθε στιγμή απέβαλε οξινες βροχιές στους χαρακωμένους ώμους μου...
Εμεινα μόνη, αβοηθητη, ακρωτηριασμένη..ξερίζωνα τουφες των μαλλιών μου, δάγκωνα τα χείλη που φιλούσες και τα μάτωνα....εσπαγα τους καθρέφτες που έβλεπα το είδωλο μου γιατι ήσουν εσυ....
Χρόνο ετσι...καιρό αταξίδευτο...χωρις ενα αεράκι να δροσίζει τις πονεμένες σάρκες μου...να μου γεννήσει ελπίδες..
Κατάφερα να σταθώ όρθια ξανα, εδιωξα κάθε σπόρο σου απο μέσα μου. Στέρεψα κάθε χυμό που γεννούσα για σένα. Ημουν ζωντανη..η ετσι πιστευα...μα ημουν καλα..η ετσι ενιωθα....
Καταραμένη μέρα, δρόμοι λάβας, στιγμή στέρφα σε ξανάφερε εμπρός μου. Γιατί? που δεν υπήρξα αρκετή την πρωτη φορά? που μάτωσα λίγο? ποιες σάρκες απόμειναν για να γίνουν ξόμπλια στο σκαρί σου? τι μου άφησες αξεπλήρωτο?
Η γη εντός μου σε ξαναδέχθηκε, γονιμη, να ρθεις να ακούμπησεις το πάντα σου...εκεινο το ελάχιστο...το μηδαμινό πάντα σου...
Μα φόβος σε άρπαξε πάλι...εγωισμός, ανεπάρκεια και κείνο το ελάχιστο σου επανάστατησε και θέλησε να κάνει έρωτα με τις αντοχές μου...
Ελα μια νύχτα ακόμα...μονο αυτό σου ζητώ...τιποτα παραπάνω...οχι να με αγκαλιάσεις..οχι να με κρατήσεις..ουτε για να μείνεις...! ελα μια νύχτα ακόμα να δείς μονάχα τι αφησες να απομείνει απο μένα.
ελα μια νύχτα να κάτσεις κοντα μου..οχι πλαι μου! δεν θα ησουν ποτε..δεν μπορείς! απέναντι μου κάθησε να καμαρώσεις χλευαστικά πόσο πολύ μπορεί να σε αγαπήσει ενας ανθρωπος...
Τι είναι αυτό τελικά που ποτέ δεν τελειώνει...και για ποιον???"
Lilith
ευχαριστώ....πολύ....
ΑπάντησηΔιαγραφήμην...! σ'αγαπω....! το αλλο θα ναι μονο δικο σου..και δικο μου! κανένας μαστιγωτής δεν πάρει χάρα πλέον.....!
Διαγραφή