Δυο ξένοι τριγυρίζουμε σε μια ζωή που στα αλλοτινά νογούσαμε δική μας.
Ματιές σε μοίρασμα που ακουμπάμε ο ενας στον άλλον,
ψάχνοντας εκφράσεις γνώριμες,
αγγίγματα οικεία, λέξεις ξανακουσμένες
.. που να'ναι αυτά που υπήρξαν?...
που ήταν?
με τι θράσος στέκονται μπροστά μας
τώρα και χλευάζουν τις μοναχικές μας ώρες???
Δρόμοι παράλληλοι, εκείνοι που νομίσαμε σταυροδρόμια
που χάραξαν οι θεοί και οι περασμένοι χρόνοι για να συναντηθούμε..
δυο ξένοι σε οχήματα με φρένα σπασμένα και
ελαστικά σκισμένα
απο αιχμηρή αγάπη...
δυο ξένοι όμοιοι και αδιαίρετοι, TO ΙΔΙΟ ΟΝ....
Lilith
Δεν εχω λογια, διαβαζοντας το βουρκωσα, αγγιξες μεσα μου κατι που ποναει....
ΑπάντησηΔιαγραφή:)....kiss!
Διαγραφή