"Σε κουβαλώ".... της Άννας Τσεκούρα

"Σε κουβαλώ".... της Άννας Τσεκούρα 

Στα μαλλιά μου μπλεγμένος σαν κλαρί απο δέντρο.

Στα χείλη μου επάνω, λέξη που δεν βγήκε ολόκληρη.

Στο δέρμα, πάνω και κάτω απο αυτό σαν αλλεργία χρόνια,

Σε κουβαλώ.

Στα σημειωματάριά μου που πάντα υπάρχουν στις τσάντες μου,

ακόμα και στα βλέφαρα μου, πάνω στα τσίνορα, είσαι εκεί 

να μοιάζεις με στρώσεις απο μάσκαρα και να με εμποδίζεις να δω.

Στα ατελείωτα βράδια μου που μετρούν νικοτίνη και πίσσα,

στα μεθυσμένα μου όνειρα που βουλιάζουμε μαζί...σε κουβαλώ,

αμαρτία γλυκιά, παραδεισένια αμαρτία...

Στο λαιμό μου εκεί που χτυπά η ζωη,

στον καρπό μου εκεί που χτυπά η ζωή,

σε κουβαλώ και εκεί!

Στις ανάσες που κόβονται στην ανάμνηση της αφής σου,

στα σημάδια στην πλάτη, στων φιλιών μου το υπέροχο δηλητήριο,

στα κόκκινα μου αποτυπώματα στο δικό σου πουκάμισο,

εγώ σε κουβαλώ!

Σε κουβαλώ διαλυμένο, μονάχο, απογοητευμένο, απόμακρο.

Σε κουβαλώ παθιασμένο, άγριο, θυμωμένο, παράφορο.

Σε κουβαλώ και βυθίζεις κάθε βήμα στο χώμα,

κάθε πάτημα στο γόνατο και κάθε δρασκελιά στο μηρό.

Μέσα στις κόρες των οφθαλμών μου, στις μαύρες λίμνες μου,

(όπως εσυ αποκαλείς τα μάτια μου), σε κουβαλώ

μόνιμο κάτοικο των σκοτεινών μου υδάτων.

Και μην  φανταστείς ποτέ πως αυτό το "σε κουβαλώ"

είναι εις βάρος μου! Είναι που δεν θα μπορέσεις ποτέ

να φύγεις μακριά μου. Είναι που θα είμαι η ισόβια έγνοια σου.

Σε κουβαλώ, γιατί είσαι αδύναμος και ανίκανος να με ξεχάσεις.

Είμαι η αιώνια τιμωρία σου.

Σε κουβαλώ γιατί το δικό μου πάθος είναι η δική σου ύπαρξη...!!!

........