κούρνιασαν οι λέξεις σαν τα πουλιά της νύχτας στα δυο μου βλέφαρα,
αυτής που ξέπνοη ακούμπησε στα πόδια μου την τρυφερή σου πρόθεση .,
σφάλισαν τα μάτια μου αφου τα φίλησες, ...
χαμόγελο ζωγράφισες στο κορμί μου παράδοξο απόψε, αναπάντεχο...
ανάγκη που χω τούτες τις αγκάλες τις μαγικές του ύπνου
που θαρρετά ξεμπλέκει απ' τα μαλλιά μου, τις ανάσες σου...
χέρια, καινούργια μου που δειλά μα δυνατά τυλίχτηκαν γύρω μου
σεβόμενα πληγές υπάρχουσες... περίεργο...
στοργή σταλάζουν...πάθος τονίζουν...!
Μάτια που χρωματίστηκαν με το καφέ του φθινοπώρου,
που τα έβαψαν χρυσαφένια ξερόφυλλα ...
δεν ρωτώ γιατί και πως ...δεν με νοιάζει ....αρκεί που είσαι εδω όταν κοιμάμαι...
αρκεί που ακουμπώ στο στήθος σου και ακουω την καρδιά σου μέσα στη νύχτα ..
αρκεί που σ' άκουσα να μου λες καληνύχτα σιμά μου.....
αρκεί.....
Lilith
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
.....μπήκαν σε τροχια......!!!