Δεν βρίσκω άλλη λύση…
Παλαιψα… να συνηθίσω μα δεν φοριέται ευκολα, κατάσαρκα η
απώλεια!
Πείστηκα πια πως από τουτη τη μάχη βγήκα λειψή…! Πήρα απόφαση
πως δεν είμαι ολάκερη… πως μου λείπει μέλος, η ουσιαστικό ζωτικό όργανο για να
πορευτώ!…
δεν ξέρω ποιο θα μπορούσε να χει το ονομα σου…!
Η απώλεια σου όμως πια άφησε πίσω της αναπηρία!… μισά μέλη,
ακρωτηριασμούς, χιλιοτεμαχισμένους κόσμους…! Αποδέχομαι του ς όρους του
παιχνιδιού και πληρώνω τις επιλογές μου! Αναπηρίες πληρωμένες – εκπληρωμένες…..
Ετσι πορευομαι πια …μέχρι να ρθει η ωρα.. «τεχνητό» μέλος
να μου προσθέσουν! να περπατώ…να τρέχω…να
φχαριστιέμαι τη ζωή…!
μα πόσο να περπατήσεις μάτια μου με ξυλοπόδαρο????
Lilith
Τα πάντα μπορείς να καταφέρεις!!! Ακόμη και με ξυλοπόδαρο. Καληνύχτα!!! φιλιά!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήκι αν περπατησεις δεν θα εχει το ιδιο αγκαλιασμα θαλμπωρης οπως εκεινοι οι περιπατοι του μαζι...(ποσο νιωθω καθε σου λεξη)
ΑπάντησηΔιαγραφήτο λατρεψα....
κρατα ελπιδα αναγεννησης...