Απο το σεντούκι με τ' αγαπημένα μου #1

Σχεδόν τίποτα. Σχεδόν καλά. Σχεδόν μαζί.

Σχεδόν οριστικά. Σχεδόν ανέπαφα. Σχεδόν επιφανειακά.

Σχεδόν μηχανικά. Σχεδόν αθώος. Σχεδόν μετανιωμένος.

Σχεδόν αποφασισμένος. Σχεδόν ηλίθιος.

Σ’ αυτή τη λέξη, την πονηρή, ναυάγησε ολόκληρη η ζωή σου!

Τι κρίμα! Κι ήταν, σχεδόν, δυο βήματα η στεριά

- Αλκυόνη Παπαδάκη -

*****

Ο Ουρανός δεν γνώρισε Παράδεισο σαν αυτό της ερωτευμένης γυναίκας και η Κόλαση Οργή χειρότερη από αυτήν της προδομένης.

- Σαίξπηρ -

*****

Κατάλαβες τώρα για πότε σου μιλώ. Για τότε, όταν μου απάντησες ότι η Κιβωτός σου ήταν γεμάτη και δεν χωραγε η δική μου σωτηρία. Ενώ, από την πίσω πόρτα, έμπαζες έμπαζες αβέρτα, και σώθηκε όλο εκείνο το σκυλολόι της σκληρότητας.

- Κική Δημουλά -

*****

"..Καταιγίδα τώρα πέφτει πάνω μας 

το απραγματοποίητο. 

Λουζόμαστε με μελαγχολία 

καθώς ξυπνάμε 

στην ανελέητη κάψα της ανάγκης.." 

- Κική Δημουλά -

*****

‎"..στις αξόδευτες αγάπες

δεν υπάρχει θύμηση..

καρτερικά περιμένει η ζωή.."

- Νίκος Κοφίδης -

****

"Αν κάποτε καθίσεις λίγο να ξεκουραστείς από τη μάχη σου..

Θυμήσου μια λεξούλα που σου ξέφυγε…

Θα’ θελα να στην κρύψω ανάμεσα στις χούφτες σου,

( θυμάσαι το «δαχτυλιδάκι» που λέγαμε παιδιά; )

«Μαζί»… «Μαζί»… 

Τη λένε τη λεξούλα μου τη μαγική…

Και μη βιαστείς να την πετάξεις..

Μπορεί μια μέρα να σου χρειαστεί…"

- Αλκυόνη Παπαδάκη -

****

Δεν τα βγάζεις πέρα κουκλίτσα μου. Παράτα τα. 

Αφού η Λογική τα ερωτικά και ντροπιασμένα δεν τα καταδέχεται. 

Ο πρωτότοκος γιος της Γνώσης, αν αυτό σου λέει κάτι, λεγόταν Μύθος…

Δύο ειδών ζωές μπορείς να ζήσεις,

και η μία, αυτή με τις αγάπες τις μετωπικές, είναι πιο κρύα απ’το θάνατο.

Πάνω απ’ το νεκροκρέβατό σου θα ολολύζουν συντετριμμένοι φίλοι και θα ρωτάει ο ένας τον άλλο: 

“Μα πώς το έπαθε; Από τι ερωτεύτηκε; Πέρυσι ακόμα ήταν καλά”…

Τηλέφωνο-

” Τι γράφεις τώρα; “με ρωτάνε.

“Κάτι για το πώς να μην μετατρέπεις τη συγκίνησή σου σε αίτημα”,

απαντάω η ψεύτρα…

- Μαλβίνα Καραλη -

*****

Η καταπιεσμένη παρόρμηση ξεχυλίζει, γίνεται συναίσθημα, 

το συναίσθημα πάθος, το πάθος τρέλα.

- Aldοus Huxley -

*****

"τι ιεροσυλία διαπράττω!

το ποτέ και το πάντα είναι Θεοί..

και με τους Θεούς δεν τα έβαλε ποτέ κανένας!

Άσε με φωτιά...

μείνε άνεμος..

μόνο έτσι θα αντέξουμε στον κόσμο τούτο..

Με αγαπάς το ξέρω..

Σε αγαπώ δεν ορίζομαι...."

- Αννα Τσεκούρα -

*****

" Ποσες φορες αληθεια συναρμολόγησες τη διαμελισμένη σου ψυχη...? Σαμπως θυμασαι...;

Ποσες νυχτες τρυπησες,για να βγεις στο φως...; Ποση βροχη καταπιες...; Ποσους ανεμους εκρυψες στην αγκαλια σου...;

Τωρα μου γραφεις..."Ειμαι καλα.Βρηκα μια θεση στη ζωη".Μπορει προσωρινα.

Αλλα να ξερεις ειναι θεωρειο!

"Επιτελους μου χαριστηκε Ο Θεος"

Αμ, δε στη χαρισε Ο Θεος τη θεση, MATIA MOY.

Στην πουλησε. Και μαλιστα, πανακριβα!...."

- Αλκυονη Παπαδακη -

*****

"Ξέρω πως ο έρωτας είναι σαν τα φράγματα. Αν αφεθεί μια χαραμάδα απ' όπου μπορεί να διαφύγει μια κλωστή νερό,

σιγά σιγά διαβρώνονται τα τοιχώματα και φτάνει στιγμή που η δύναμη του ρεύματος είναι ανεξέλεγκτη.

Αν καταρρεύσουν τα τοιχώματα 

ο έρωτας τα κατακλύζει όλα δε μπορείς πια να αναρωτιέσαι τι είναι και τι δεν είναι δυνατό,

αν μπορείς ή όχι να κρατήσεις πλάι σου το αγαπημένο πλάσμα...

Το ν' αγαπάς σημαίνει πως έχεις χάσει τον έλεγχο..."

- Paulo Coelho -

*****

"Κάποτε κυβέρνησα έναν Καίσαρα.

Δεν ήταν δύσκολο.

Δεν ήξερε ποια είναι η χώρα του.

Έτσι με άφησε να γίνω η Γή του...

Τα Λιοντάρια τον νίκησαν αλλά δεν τον δοκίμασαν ποτέ."

- Άννα Τσεκουρα -

*****

"Θέλω ν'αγγίξω τα μάτια σου καλέ μου...

τόσο απελπισμένα όσο η ανάγκη της πνοής

εκείνης της ζώντας αίσθησης που αντιλαμβάνομαι 

σαν επιβίωση...

Θέλω ν'αγγίξω τις φλέβες του λαιμού σου 

..εκείνες που πειθήνια μου βροντοφωνάζουν 

το απόλυτο των δικών μας στιγμών...

Αντιλαμβάνομαι και σου ζητώ μια απάντηση στην αιώνια ερώτηση:

{βρήκες κάπου το άρωμα του πόθου μου..?}"

- Κωνσταντίνα Σανδαλη -