Διαδικτιακή φίλη, προικισμένη, με γραφή που σταλάζει βάλσαμο και αλήθειες ..που χαιδευει πληγές και πονεμένες θύμησες....κυρίες και κύριοι Γεωργία Κιτσούκη - Βασιλειαδου
Δεν ξέρω αν αγάπησε άλλος
όπως αγάπησα εγώ εσένα καλέ μου!
Έχει ένα απέραντο αυτή η αγάπη
που όλα τα μάτια του κόσμου
μαζί δεν ατενίζουν.
Δεν έχει διαστάσεις, δεν ορίζεται με αριθμούς.
Απύθμενο το κενό που φωνάζω
και η ηχώ μου αντηχεί σε όλο το είναι μου!
Αγάπη και έρωτας!
Μάγια δεμένα με βουλοκέρι!
Αργά πια...
τώρα που οι ρυτίδες χαράχτηκαν βαθιά
σαν δοκίμασα όλες τις άλλες αγάπες...
Κι ήταν σε σένα να δώσω ότι δεν στράγγισε
και ήταν άπειρο ,πως να το ήξερα.
Πονάει η αγάπη μου,ξεσκίζει στήθια
όχι που πόνο η αγάπη φέρνει,
μα να που ξέρω πως σαν πεθάνω
θα μείνει άκαρπη,δεν θα χει ζήσει,
δεν θα χει τρέξει σε ανθισμένα χωράφια,
δεν θα λουστεί σε νερά καθάρια,
δεν θα την παίξουμε σαν το παιδάκι
που μεγαλώνει και το φροντίζουμε
μην πάθει τίποτα και πάει ,χαθεί..
Δεν θα γελάσουμε μαζί ποτέ αθώα,
ξένοιαστα, αμέριμνα σαν δυο παιδιά...
Θα μείνει πάντοτε κρυμμένη μέσα
κρυφοκοιτώντας, να αναστενάζει,
να σπρώχνει χώρο να βολευτεί...
Πώς να χωρέσει, πώς να αντέξει
χωρίς να βγει να φανερωθεί.
Να διαλαλήσει, να ουρλιάξει θέλει
το Σ αγαπώ να απλωθεί
στα πέρατα της οικουμένης!
Τέτοια αγάπη δεν έχει υπάρξει
τόση αγάπη δεν έχεις δει!
...Γεωργία Κιτσούκη...
όπως αγάπησα εγώ εσένα καλέ μου!
Έχει ένα απέραντο αυτή η αγάπη
που όλα τα μάτια του κόσμου
μαζί δεν ατενίζουν.
Δεν έχει διαστάσεις, δεν ορίζεται με αριθμούς.
Απύθμενο το κενό που φωνάζω
και η ηχώ μου αντηχεί σε όλο το είναι μου!
Αγάπη και έρωτας!
Μάγια δεμένα με βουλοκέρι!
Αργά πια...
τώρα που οι ρυτίδες χαράχτηκαν βαθιά
σαν δοκίμασα όλες τις άλλες αγάπες...
Κι ήταν σε σένα να δώσω ότι δεν στράγγισε
και ήταν άπειρο ,πως να το ήξερα.
Πονάει η αγάπη μου,ξεσκίζει στήθια
όχι που πόνο η αγάπη φέρνει,
μα να που ξέρω πως σαν πεθάνω
θα μείνει άκαρπη,δεν θα χει ζήσει,
δεν θα χει τρέξει σε ανθισμένα χωράφια,
δεν θα λουστεί σε νερά καθάρια,
δεν θα την παίξουμε σαν το παιδάκι
που μεγαλώνει και το φροντίζουμε
μην πάθει τίποτα και πάει ,χαθεί..
Δεν θα γελάσουμε μαζί ποτέ αθώα,
ξένοιαστα, αμέριμνα σαν δυο παιδιά...
Θα μείνει πάντοτε κρυμμένη μέσα
κρυφοκοιτώντας, να αναστενάζει,
να σπρώχνει χώρο να βολευτεί...
Πώς να χωρέσει, πώς να αντέξει
χωρίς να βγει να φανερωθεί.
Να διαλαλήσει, να ουρλιάξει θέλει
το Σ αγαπώ να απλωθεί
στα πέρατα της οικουμένης!
Τέτοια αγάπη δεν έχει υπάρξει
τόση αγάπη δεν έχεις δει!
...Γεωργία Κιτσούκη...
OMORFO ΜΠΛΟΚ
ΑπάντησηΔιαγραφή