Μέρες....
μέρες σαν κι αυτή τις λέω αποφράδες....που μοιάζει να χει στεγνώσει το είναι μου....να χει αφυδατωθεί η ψυχή μου...να γίνε στέρφο το λιγοστό μυαλό μου....
είναι οι μέρες που μένω εκεί, πεταμένη σε μια άκρη της ζωής...! ..της δικής μου ζωής, που προσπαθεί και σαλεύει αμήχανα, άσκοπα, με σπλάχνα που κυοφορούν κενό και πίκρα....
μέρες βαριές που ακουμπούν βασανιστικά λίθινα "γιατί" στις κυρτωμένες πλάτες μου.
εκείνες που ψάχνει η ματιά λαίμαργα σε ένα τυφλό περιβάλλον να βρει φωτεινούς αυτοσκοπούς..
αυτές που με άκαμπτα δάχτυλα ψηλαφίζω, πληγές ιδιόκτητες...! τι κι αν δεν απλώνονται πάνω σε μένα μονο.... δικές μου ήταν, είναι ...θα' ναι....!.. ακουμπώ εκεί.. πάνω σ'αυτες γέρνω τον θολωμένο νου μου να του θυμίσω μονοπάτια γνώριμα...να βρει κουράγιο..., ώρες αγαπημένες εκείνες που ως εκ θαυματος...ενα αγαπημένο στόμα στάλαξε κουράγιο στην ψυχή μου, στύλωσε τα πονεμένα οστά μου ορθά για να μπορέσω να απλωθώ να φτάσω ενα ανάλαφρο σύννεφο που χε πάνω του καρφωμένη μια αχτίδα απο ματιά αγαπημένη που την στόλιζα προσευχές σε ζωές προηγούμενες..
τέτοιες μέρες ..σαν σημερα....χωρίς σκοπούς, χωρίς λόγους, χωρίς λόγια, χωρίς παρουσίες, χωρίς στολισμένα "αύριο"....χωρίς καν ελπιδοφόρα "μετά".............μόνη ελπίδα και προσευχή...αυτό το "σήμερα"...το "αυριο" να μην το ανταμώσει....!!
Lilith
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
.....μπήκαν σε τροχια......!!!