"Πίσω απο τις κόκκινες πόρτες..."

              

Κόκκινες πόρτες, άσπρα πλακάκια, ζωγραφιές σε κορνίζα, Ελύτης και Λειβαδίτης σε πλαίσιο κρέμονται σε τοίχους...

Τάχα να δώσουν ελπίδα, να σε κάνουν να ξεχάσεις

Μυρωδιά απολυμαντικού και οινοπνεύματος, γάζες και βαμβάκια, λαστιχένια γάντια, υποσέντονα  και λερωμένες μαξιλαροθήκες.

Ο ήχος απο τον ορό που στάζει αργά δίνοντας ανακούφιση, ελπίδα, πετάρισμα της καρδιάς και των βλεφάρων, ανακατεμένο στομάχι...εμετός.

Ομάδα: Α ρέζους θετικό..και παλεύεις να βρεις τα θετικά εντός, εκτός και στα αυτά.

Κεφάλια που πασχίζουν για μαλλιά.

Γραμμές που δείχνουν πως κάποτε υπήρξαν φρύδια...

Σπασμένες φλέβες, μαυρισμένα χέρια, τομές που δείχνουν πως τα σώματα ανοίγουν σαν βιβλία.

Αίθουσες αναμονής, καρέκλες θεραπείας, χειρουργεία. ....Σκοτοδίνη.

Μυρίζει χημεία το "είναι" σου. Ουρείς, φτύνεις φάρμακο, φαρμάκι παντού.

Ιστορίες καθημερινότητας πίσω απο τις κόκκινες πόρτες, γεμάτες πόνο, δάκρυα, αίμα και ενα "Εχει ο Θεός".

Μια βόλτα εκει θα σε πείσει τι χρώμα έχει η ζωή, ποια η αξία της και ποιο το νόημα της.

Μια βόλτα πίσω απο τις κόκκινες πόρτες....

....και συ ;;; συνεχίζεις ακόμα να ψάχνεις να βρεις προβλήματα;;;

εγώ όχι! χόρτασα!!!

Lilith