"ενα καλοκαίρι που μυριζε χειμώνα".......Lilith

λίγο ο καιρός που τρελάθηκε, λίγο η γενική κατάσταση, λίγο οι ειδικές συνθήκες, πολύ οι ειδικές ανάγκες ...μας εχουν αποσυντονίσει...!

Δεν ξέρουμε τι θέλουμε, τι νοιώθουμε, τι ζητάμε, που πάμε, ποιοι είμαστε, τι θέλουμε να γίνουμε, ΤΙ ΠΙΝΟΥΜΕ???

και εχουμε την απάντηση στο στόμα: .."Μας ψεκάζουν ...αυτό φταίει"...φταιει το στραβό το ριζικό μας, φταίει η ζωή που μας μισεί...φταιει ο κακός μας ο καιρός για το μαυρο μας το χάλι....

Ολοι φταίνε εκτος απο την πάρτη μας! ο Ανάδρομος Ερμής, ο Παράδρομος Ποσειδώνας, ο Άνακτας, ο Μήτσος, ο Κίτσος, η Ζηνοβία, η Χρυσαυγή...αλλα εμεις....ΟΧΙ...ΠΟΤΕ!!!!

δεν απολαμβανουμε τιποτα στη ζωη, δεν παρατηρούμε,..! τον ουρανό, τον καιρό, τη θάλασσα, τα σύννεφα.......τον διπλανό μας, αυτον που αγαπήσαμε, αυτον που εφυγε, αυτον που εμεινε....δεν υπάρχει τιποτα και κανενας εκτος απο εμας και τη μιζερια μας...

Σημερα παρατηρούσα τα καλοκαίρια μου....και ίσως και μερικών άλλων :P...

Κάθε καλοκαίρι εχει μια γευση, εχει μια μυρωδιά, μια υφή, εναν ηχο...

υπήρχαν καλοκαίρια με γευσεις γλυκοπύρηνες απο φλογισμένα στόματα, με μυρωδιές αρμύρας και φρεσκοποτισμένου γιασεμιού που ανθοφορούσε μέσα σε στήθη γιατι το θεριευε μια αγάπη, με το απαλό άγγιγμα του κύματος σε εναν κόκκο άμμου, με ήχους απο σπασμένους καθρέφτες που δεν άντεξαν ειδωλολατρίες....

Υπήρχαν κι εκείνα που απλά...πέρασαν, με ενα μαυρισμένο κορμί, με ξενύχτια, με αλκοολ, με τρυφερές συντροφιές, με ένταση που θέριευε στα σώματα...

Μα τούτο μυρίζει χειμώνα...εχει μυρωδιά βρεγμένης γής, γεύση ώριμου σύκου, άγγιγμα γνώριμο απαλής σάρκας που χει λατρευτεί, με ήχους απο τις σταγόνες της βροχής που χτυπά απαλά τα φύλλα της καρδιάς σε προσπάθεια εξυγίανσης...

ομορφο ακουγεται ....ηρεμο...ελπιδοφόρο...πολυποθητο!!!!