Ότι έζησα, ότι ένοιωσα, ότι μοιράστηκα μαζί σου θεριό ανήμερο.
Εφτάψυχο πνεύμα και σώμα μαζί, που στα σπλάχνα του κυοφορούσε αγάπη.
Μάταια προσπάθησα να το σκοτώσω. Πίστεψα πως τελικά δεν του άξιζε και πως δεν ήθελα να προσπαθήσω παραπάνω. Δεν ήταν δίκαιο μετά την τόση του αντίσταση. Του άξιζε η ζωή, την κέρδισε.
Μέχρι που ήρθες εσύ ΞΑΝΑ! Μετά απο τόσο καιρό κατόρθωσες με ευκολία ότι εγώ δεν ήθελα να καταφέρω. Έμπηξες τα κοφτερά δόντια της ψυχής σου ...εκείνα, που ήταν ποτισμένα στο ψέμα, στην υποκρισία και στον εγωισμό,....... στην καρδιά του. Δεν το αποτελείωσες....!όχι, σου έφτανε να πετάξεις το κουφάρι του να ψυχορραγεί στην είσοδο της Αβύσσου. Κάλεσες φαρμακερά σκυλιά, ύαινες και ερπετά για να γλεντήσεις τη νίκη σου, πίνοντας και φτύνοντας κάθε στάλα των χυμών που μετάλαβες και που σου προσφέρθηκαν με ευλάβεια και πίστη ΑΠΟΛΥΤΗ.
Στεκόμουν παγωμένη να σε κοιτάζω στο τρελό σου γλέντι. Με άκρα μουδιασμένα να τρέξω να σε σταματήσω, με χείλη άλαλα να ουρλιάξω "ΜΗ", με λαιμό στεγνό να του τραγουδήσω τελευταίο νανούρισμα. Ανήμπορη. Δεν περίμενα, δεν γνώριζα...δεν αναγνώριζα πως ήσουν εσύ...!!!
Λυπάμαι πολύ για τον τρόπο που του φέρθηκες. Λυπάμαι πολύ για το χαμό του, για το άδικο τέλος του. Λυπάμαι για τον αβάσταχτο πόνο που έλαβε και που κανείς δεν βοήθησε να μην στραγγίξει το κορμί του απο κάθετι δικό μας. Μα πιο πολύ λυπάμαι γιατί δεν άφησες μέσα μου τίποτα να μου θυμίζει πως κάποτε σε γνώριζα.
Lilith
Έπαψες αγάπη να θυμίζεις
Ο καφές σου έχει κρυώσει
και το ράδιο κλειστό τώρα για μέρες
σε θυμάμαι είχες ξαπλώσει
στου μονού μου κρεβατιού τις καλημέρες
και το ράδιο κλειστό τώρα για μέρες
σε θυμάμαι είχες ξαπλώσει
στου μονού μου κρεβατιού τις καλημέρες
Το ξέρω πως δεν το διάλεξα
αν έπρεπε τη σκέψη μου να ορίζεις
μα ακόμα δεν κατάλαβα
γιατί έπαψες αγάπη να θυμίζεις
Υπάρχουν το νιώθω υγρά μονοπάτια
υπάρχουν κομμάτια από φως στη σιωπή
τραγούδια που ‘γίναν με δάκρυα στα μάτια
τραγούδια που ‘γίναν απλά η αφορμή
Το ξέρω πως δεν το διάλεξα
αν έπρεπε τη σκέψη μου να ορίζεις
μα ακόμα δεν κατάλαβα
γιατί έπαψες αγάπη να θυμίζεις
είναι πολύ εύκολο αυτό που εμείς με νύχια και με δόντια κρατάμε ζωντανό , η υπόσχεση που δύνομαι στον εαυτό μας πως εμείς βαστάμε για δυο να έρθει το άλλο μισό να τα γκρεμίσει όλα δίχως έλεος… αν και καμιά φορά έχω την εντύπωση πως καλύτερα έτσι καλή μου vicky, αν το σκεφτείς και αλλιώς, μας χαρίζει την ελευθερία μας!
ΑπάντησηΔιαγραφήετσι το βλέπω γλυκια μου...πια!!!!!Λυτρωση...πια!!!!<3 φιλι γλυκό!
Διαγραφήμη λυπάσαι! γιατί εσύ το έζησες. γιατί εσύ ξέρεις να πιστεύεις και να παλεύεις γι' αυτό που αγαπάς. ξέρεις και να χάνεις, κάποιες φορές, μετά από τόση "πάλη"... μα σκέψου πως είσαι "ζωντανή" καθάρια ψυχή και αυτό περήφανη να σε κάνει!
ΑπάντησηΔιαγραφήΛύχνε μου, περήφανη μέν, σακατεμένη δε!χαμένη δεν με θεώρησα ποτε, ακριβως γιατι εγω μπορώ. Εχω ικανότητα και δυνατότητα χωρις να περιμένω αναταπόδωση. Αυτο που μου χάρισε πονο ΑΦΟΡΗΤΟ ομως, είναι οτι "δεν άφησε μέσα μου τίποτα να μου θυμίζει πως κάποτε τον γνώριζα".
Διαγραφή