" Όταν φτάνει η ώρα....." by Vicky

Συχνά, ίσως όχι πυκνά όσο θα έπρεπε, φτάνει η ώρα και η στιγμή που κάποιοι άνθρωποι πρέπει να πάρουν οριστικά την θέση που τους αξίζει. Έχω πάψει εδω και καιρό να ερμηνεύω συμπεριφορές. Κουράστηκα. Δεν είχε νόημα. Όταν κατι γινόταν έψαχνα πρώτα να βρω το δικό μου λάθος και ύστερα στην περίπτωση που η χρέωση ήταν δική μου να την αναλάβω εξ' ολοκλήρου. Συζητούσα, όπου χρειάζονταν ζητούσα συγνώμη, έδειχνα με τη συμπεριφορά μου και με τις πράξεις μου πως λυπάμαι για οτι συνέβη και πως δεν θέλω να κλονιστούν σχέσεις ζωής....σχέσεις εμπιστοσύνης. 

Έρχεται όμως ενα ρημάδι πλήρωμα χρόνου και σου αστράφτει μια κατραπακιά στα μούτρα ξυπνώντας σε απο ενα ύπνο "δικαίου". Οι άνθρωποι που νόμιζες δικοί σου ξαφνικά είναι ξένοι, ΠΑΝΤΑ ΗΤΑΝ...! απόμακροι, γεμάτοι μυστικά, γνώμες, απόψεις που δεν εχουν κανένα θάρρος η θράσος να σου πετάξουν στη μούρη "πως" & "γιατί"....!.. Αρχίζουν λοιπόν να πέφτουν οι μάσκες και μαζι με αυτές οι "διαγραφές".. !

- "Όλα καλα...! ...τώρα θα σου τηλεφωνούσα".. σου λενε..όταν ρωτήσεις αν συμβαίνει κάτι...

- " δεν συμβαίνει τίποτα...γιατι το λες αυτό?"...οχι βρε..να κατι έγινε...κάτι σφύριξε..κατι έληξε...!!

 Κάθε φορά που αυτοί οι άνθρωποι για λίγο σιωπούν...η απομακρύνονται...θέλω να τους βρω..να τους μιλήσω..να τους αγκαλιάσω...μα αυτο τελικά είναι  μόνο δική μου ανάγκη. Κρατώ την ανάγκη μου για τον εαυτό μου και σε αυτούς αφήνω τις συμπεριφορές. Έχω μάθει να ελέγχω τις ανάγκες μου....καιρός να μάθω πως σχέσεις τελειώνουν ΟΠΟΙΕΣ κι αν είναι αυτές.....όταν η διαφάνεια δεν ειναι αυτή που τις χαρακτηρίζει και η αγάπη αυτή που τις καθορίζει...δεν ειναι σχέσεις ζωής και δεν μου κάνουν...θα κρατήσω τις πιο "επιφανειακές" τουλάχιστον αυτές και να τις χάσεις...ΔΕΝ ΠΟΝΑΝΕ....!

Όλα καλα παιδιά....τώρα πια...μπορείτε να πηγαίνετε....!