Αποστασιοποίηση δεν σημαίνει παραίτηση.

Απο καιρό σε καιρό, οχι σε τακτά χρονικά διαστήματα, δυστυχώς η ευτυχώς, υπάρχει μια έντονη διάθεση απομάκρυνσης.

Είναι η στιγμή που "κάνεις ταμείο". Που ξαπλώνεις δίπλα στην αναμμένη σου φωτίτσα. Εκεί, ξέρεις που καις τα "περασμένα - ξεχασμένα", σερβίρεις στην πάρτη σου ζεστό αφέψημα η σκέτο οινόπνευμα για εντριβές και αρχίζεις τα "σου' πα μου'πες" με τον εαυτούλη σου.

Ισολογισμοί! Τι πήραμε. Τι δώσαμε. Τι μας έμεινε. Κέρδος και ζημιές.

Πολλές απο δαύτες. Χρόνο να χεις να ακους και μαντήλια να κλαίμε. Κέρδος;....κάτσε να πάρε κομπιουτεράκι....ε, χμ.

Κέρδος ένα! Ξεσκαρτάρισμα σαβούρας και αποτοξίνωση. 

Ωφέλιμο όσο τίποτα. Ανυπολόγιστης αξίας. 

Αποστασιοποίηση δεν σημαίνει παραίτηση. Σημαίνει "δε γουστάρω να ασχοληθώ μαζί σου άλλο". Σημαίνει "εχω καλύτερα πράγματα να κάνω". Σημαίνει αναθεώρηση, αποκαθήλωση, ανασυγκρότηση, επαναπροσδιορισμός, οργάνωση. 

Αναθεωρώ τις θέσεις μου απέναντι σε καταστάσεις, πράγματα και πρόσωπα. Ότι αξίζει κανείς αυτό θα λάβει. 

Είναι η απάντηση στην ερώτηση που μας κάνουν :  

- "Τι κάνεις;;"

- " Ότι κάνω θα βρω". 

Αποκαθηλώνω. Κατεβάζω ανθρώπους και σχέσεις απο θέσεις, αξιώματα, θρόνους και αμα λάχει μαζί με αυτά κατεβάζω και μερικά καντήλια, άμφια και πετραχήλια να πήζουν τα αίματα.

Ανασυγκρότηση - Οργάνωση. Κάνω φορμάτ. Πετάω άχρηστα και σκουπίδια. Τοξικά απόβλητα, κοινώς οτι με χαλάει και μου σκοτίζει τη ζαχαρένια μου. Βάζω στόχους. Μαζεύω μυαλά, δυνάμεις, τα "μέσα" και το "'οξω" μου και άνω σχώμεν τα καρδίας, βουρ και τους φάγαμε. Βρίσκω που είχα κρύψει κάτι σκονισμένες καβάτζες δύναμης και κουράγιου, στο "σπιτι" με τις χήρες κάλτσες. (ετσι λεμε στο σπίτι το συρτάρι με τις μονές κάλτσες που αναζητούν ταίρι). 

Τις μπαλώνω, τις φρεσκάρω τις φορώ ως πανοπλία και ετοιμάζομαι.....(γιατι...)

Επαναπροσδιορισμός.......(γιατι....δεν έφυγα). Δεν φεύγω εύκολα. Κι αν φύγω δεν θα ειναι απο παραίτηση αλλά γιατί οι βάλτοι δεν ειναι του γούστου μου. Μυρίζουν  και λερώνουν. 

Δεν παραιτούμαι λοιπόν...κάθομαι πίσω και παρατηρώ. 

Δε λέω, δεν ήταν ευχάριστο το ταξίδι, μα στο τέλος ολα γίνονται για καποιο λόγο, ακόμα και αυτά που δεν γίνονται.

Lilith

"Επέ(σ)τρεψα" by Lilith

Σήμερα μου επέτρεψα να σε σκεφτώ.
Μου επέτρεψα να θυμηθώ
τον ήχο της φωνής σου,
τη μυρωδιά του στέρνου σου,
την ένταση του κορμιού σου.


Επέτρεψα στις ψίχες των δακτύλων μου
να θυμηθούν τον χτύπο της φλέβας του χεριού σου,
το σφιγμένο και σφραγισμένο απο πόθο και ψέμα "είναι" σου
καθώς απλωνόταν πάνω μου, μέσα μου.

Θέλησα να σε φωνάξω.
Τα δόντια μου μασούσαν τα σύμφωνα και ο λαιμός μου τα καταβρόχθιζε.
Το στομάχι μου τα θάψε. Θαρρώ πως έχουν φτάσει στις ρίζες των ποδιών μου.

Μόνο κάτι ξέπνοα φωνήεντα, ξεβράστηκαν απο την σχισμάδα των χειλιών μου.
Σαν κοφτές ανάσες λίγο πριν το πρώτο χειλικό αντάμωμα.

Μου επέτρεψα να αισθανθώ πως είναι να μπορείς να αφήνεσαι, εστω και λίγο, στην επιθυμία του "να αγαπάς".
Εγώ ...μου επέτρεψα να αγαπώ, γιατί εγώ μπορώ.

Lilith.