Δεν μου αρέσουν οι αποχαιρετισμοί και τα αντίο. Προτιμώ το "τα λέμε" δίνει συνέχεια και δεν υπογράφει "τέλος".
Έτσι και σε κάθε θεατρικό ταξίδι που συμμετέχω, που γίνεται το κάθε ένα για τους δικούς του λόγους μοναδικά μαγικό, πάντα θέλω ακόμα μια βόλτα.
Γέλιο εντός και εκτός σκηνής, χοροί και ταραντέλες ένα βήμα πίσω από την αυλαία με το κοινό απλά να περιμένει να ξεκινήσει η παράσταση, το μαγικό κρασί και η θαυματουργή ρακή του δικού μας Ιησού, αγωνίες, ερασιτεχνικά βαψίματα σε στυλ πίτσας (όχι βεβαια από την αγαπημένη μας Διονυσία), φράσεις και μιμητισμοί μιας προσπάθειας να βγουν άθικτα κουβέντες της Ελληνικής καθαρεύουσας από Ιταλικά χείλη ήταν ελάχιστα από τα συστατικά που έκαναν την προσπάθεια αυτή του Θεατρικού Ομίλου να είναι επιτυχημένη σε όλα της τα επίπεδα. Γιατι όταν περνάς καλά γενικά δε χρειάζεσαι κανέναν κόπο για να φανεί ετσι και on stage.
Ευχαριστώ θερμά όσους με έκαναν να αναπολώ γλυκά τούτο το ταξίδι. ΟΛΑ τα παιδιά που δώσαν το 150% του εαυτού, του χρόνου τους, της προσπάθειας τους, των δυνάμεων τους στις πρόβες, στις παραστάσεις, στις ετοιμασίες.
Δήμητρα......εκεί στης Πάργας τον ανήφορο, να σου λείψουμε και να ξανάρθεις.
Στελούκο...η ευγένεια της ψυχής σου, η δοτικότητα σου, η ηρεμία σου είναι στοιχεία που σπάνια συναντάς σήμερα. ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΓΙΑ ΟΛΑ και σε περιμένουμε ΞΑΝΑ.
Δον Καμιλλάκια όποτε το γουστάρετε ξανά...πάμε ακόμα μια βόλτα....!!!!
ViCky
