Και στο τέλος πιστεύω ότι δεν χρειάζεται να κάνουμε τίποτα για να αγαπηθουμε.

Περνάμε τη ζωή μας προσπαθώντας να φαινόμαστε πιο όμορφες, πιο έξυπνες.

Αλλά συνειδητοποίησα δύο πράγματα.

Αυτοί που μας αγαπούν μας βλέπουν με την καρδιά τους και μας αποδίδουν ιδιότητες πέρα από αυτές που πραγματικά έχουμε.

Και αυτοί που δεν θέλουν να μας αγαπήσουν, δεν θα είναι ποτέ ικανοποιημένοι με όλες μας τις προσπάθειες.

Ναι, πραγματικά πιστεύω ότι είναι σημαντικό να αφήσουμε ήσυχες τις ατέλειες μας.

Είναι πολύτιμες για να καταλάβουμε εκεινους που μας βλέπουν με την καρδιά.




Φρίντα Κάλο

Web

 

Όταν κάποιος σε μειώνει, να ξέρεις ότι το κάνει, επειδή είναι ανασφαλής.

Και επειδή ο ίδιος δεν νιώθει ότι έχει κάποια αξία, προσπαθεί να ρίξει εσένα όσο πιο πολύ μπορεί, για να μην νιώθει τον εαυτό του «τελευταίο».

Όταν κάποιος σε ζηλεύει, να ξέρεις ότι το κάνει επειδή είναι ανασφαλής.

Και έτσι προσπαθεί μονίμως να σε περιορίσει μήπως και καταλάβεις ποτέ την ανεπάρκειά του σε σύγκριση με τους υπόλοιπους και τον παρατήσεις.

Όταν κάποιος σε προδίδει να ξέρεις ότι το κάνει επειδή είναι ανασφαλής.

Άνθρωπος που προδίδει, δεν πατάει ποτέ καλά στα πόδια του. Άνθρωπος που προδίδει, δεν έχει μάθει να σέβεται ούτε την καρδιά του, ούτε

το σώμα του, ούτε τις επιλογές του…




•Ελευθεριάδης Ελευθέριος•

 Φύλαξα τους ήλιους, την αλμύρα και τη θέρμη σου, 

ώστε τους χειμώνες που έρχονται να ζωντανεύω τις ελπίδες μου!

Vic

Ποτέ!

 

 Δεν ξέρω τα πάντα όπως κάποιοι.....

ξέρω όμως ενα μόνο σίγουρο πως όταν η ζωή

σου χρωστάει αγάπη θα βρει τρόπο να στη δώσει. !!!!!!

 

 

 

 

 

 

 

Μη λέτε ψέματα στον εαυτό σας.

Μη λέτε ψέματα στον εαυτό σας.

Αυτός

που λέει ψέματα στον εαυτό του

και πιστεύει στο ίδιο του το ψέμα,

φτάνει στο σημείο

να μη λέει καμιά αλήθεια

ούτε μέσα του, ούτε στους άλλους.

Κι έτσι χάνει

κάθε εκτίμηση για τους άλλους

και κάθε αυτοεκτίμηση.

Μην εκτιμώντας κανέναν

παύει ν' αγαπάει.

Και μη έχοντας την αγάπη

αρχίζει να παρασέρνεται

από τα πάθη και την ακολασία

για ν' ασχοληθεί και να διασκεδάσει.

Έτσι φτάνει στην απόλυτη κτηνωδία

και όλα αυτά επειδή

λέει συνεχώς ψέματα

στους άλλους και στον εαυτό του.

Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι

Απόσπασμα από το βιβλίο:

ΑΔΕΛΦΟΙ ΚΑΡΑΜΑΖΩΦ

Καλό Απρίλη

 

Ας είναι έστω μια μέρα μόνο ολόκληρο το χρόνο που θα ειπωθούν ψέματα που δεν πονάνε.

Που δεν καταστρέφουν. 

Που δεν μηδενίζουν.

Καλό Απρίλη χωρίς ανθισμένα ψεύδη.

 

"Θα ξέρεις ότι αγαπιέσαι τη μέρα που θα μπορέσεις να δείξεις την αδυναμία σου, χωρίς ο άλλος να τη χρησιμοποιήσει για να επιβεβαιώσει τη δική του δύναμη.."

Cesare Pavese

οτι σπέρνεις....

 

Για το 2024 ♥️

 

 

Στην Αρχαία Ελλάδα, ο Σωκράτης είχε μεγάλη φήμη σοφίας. Μια μέρα, κάποιος ήρθε να βρει τον μεγάλο φιλόσοφο και του είπε:

- Ξέρεις τι άκουσα για τον φίλο σου;

- Μια στιγμή, απάντησε ο Σωκράτης. Πριν μου πεις, θα ήθελα να σου δώσω τα τρία κόσκινα.

- Τα τρία κόσκινα;

- Ναι, συνέχισε ο Σωκράτης. Πριν πείτε οτιδήποτε για τους άλλους, είναι καλό να αφιερώσετε χρόνο για να φιλτράρετε αυτό που εννοείτε. Το ονομάζω δοκιμή των τριών κόσκινων. Το πρώτο κόσκινο είναι η ΑΛΗΘΕΙΑ. Έχεις ελέγξει αν ισχύει αυτό που θα μου πεις;

- Όχι, μόλις το άκουσα.

- Πολύ καλά! Άρα, δεν ξέρεις αν είναι αλήθεια. Συνεχίζουμε με το δεύτερο κόσκινο, αυτό της ΕΥΓΕΝΕΙΑΣ. Αυτό που θέλεις να μου πεις για τον φίλο μου, είναι καλό;

- Ωχ όχι! Αντιθέτως.

- Λοιπόν,συνέχισε ο Σωκράτης, θέλεις να μου πεις άσχημα πράγματα γι' αυτόν και δεν είσαι καν σίγουρος ότι είναι αλήθεια; Ίσως μπορείτε ακόμα να περάσετε το τεστ του τρίτου κόσκινου, αυτό του ΧΡΗΣΙΜΟΥ. Είναι χρήσιμο να ξέρω τι θα μου πεις για αυτόν τον φίλο;

- Οχι πραγματικά.

- Λοιπόν, κατέληξε ο Σωκράτης, αυτό που επρόκειτο να μου πεις δεν είναι ούτε αλήθεια, ούτε καλό, ούτε χρήσιμο. Γιατί, λοιπόν, ήθελες να μου το πεις αυτό;

"Το κουτσομπολιό είναι κακό. Στην αρχή μπορεί να φαίνεται απολαυστικό και διασκεδαστικό, αλλά στο τέλος γεμίζει την καρδιά μας με πίκρα και μας δηλητηριάζει και εμάς και τους άλλους!"

Πάνω απ 'όλα, μην λέτε ψέματα στον εαυτό σας. Αυτός που λέει ψέματα στον εαυτό του και πιστεύει το δικό του ψέμα φτάνει σε ένα σημείο που δεν μπορεί να διακρίνει την αλήθεια μέσα του ή γύρω του, και έτσι χάνει κάθε σεβασμό για τον εαυτό του και για τους άλλους. Και χωρίς σεβασμό, παύει να αγαπά.

Fyodor Dostoevsky, The Brothers Karamazov

 

 

Μετά τα 40 μας η ζωή αξίζει για το καλό φαγητό, τους αληθινούς ανθρώπους και τις αυθεντικές στιγμές

 

Κάπου εκεί, λοιπόν, ανάμεσα στα 40 με 50 αναθεωρούμε πολλά στη ζωή μας! Συνειδητοποιούμε πως οι μέρες φεύγουν και δεν υπάρχει χρόνος για στάσεις, πισωγυρίσματα και “κατάθεση όπλων”. Έχουμε καταλάβει πως όλες οι ώρες δεν πρέπει να είναι μόνο δουλειά.

Κάποιες είναι απαραίτητο να αφιερώνονται στον εαυτό μας και στην ψυχική μας υγεία. Η εσωτερική μας γαλήνη είναι πολύτιμη γι’ αυτό προσπερνούμε τσακωμούς και μικροπρέπειες που δεν οδηγούν πουθενά.

Είμαστε σίγουροι πια πως οι άνθρωποι που μας θέλουν στη ζωή τους θα βρουν τον τρόπο να είναι δίπλα μας. Οι φίλοι μας δε χρειάζεται να προσποιούνται γιατί τους δεχόμαστε και μας δέχονται όπως είμαστε. Βρισκόμαστε στη ” μέση ηλικία” ή “δεύτερη εφηβεία” αλλά νιώθουμε παιδιά. Εκτιμούμε το καλό φαγητό, τους αυθεντικούς ανθρώπους και δίνουμε αξία στις στιγμές.

Στο παράλογο απαντούμε με σιωπή και στη μιζέρια με χαμόγελο. Συνεχίζουμε να κάνουμε όνειρα, αγαπάμε και προσέχουμε περισσότερο τον εαυτό μας. Δίνουμε αξία στην αγκαλιά, στη “ζεστή χειραψία”, τη συντροφικότητα. Τι κι αν πέρασαν τα χρόνια της “πρώτης νιότης”;

Παραμένουμε ενεργητικοί και δραστήριοι αξιοποιώντας τη σοφία της ηλικίας μας με τον καλύτερο τρόπο! Συνεχίζουμε δυναμικά!

Γράφει η Δέσποινα Χατζάκη

loveletters

 

"Να μοιράζεσαι μαζί του τη χαρά, τα δύσκολα και τα ακόμα πιο δύσκολα..."

Σπουδαία η συντροφικότητα!

Να απλώνεις το χέρι όταν βυθίζεσαι και να ξέρεις πως ο σύντροφός σου θα είναι εκεί να σε τραβήξει...

Να μοιράζεσαι μαζί του τη χαρά, τα δύσκολα και τα ακόμα πιο δύσκολα...

Να κοιμάσαι ζεστά τα βράδια και να ξυπνάς χαμογελώντας...

Να μπορείς να βλέπεις στον άλλον την ομορφιά μέσα στην τόση ασχήμια γύρω μας...

Να μοιράζεσαι και να μη σου λείπει το κομμάτι που δίνεις!

Σπουδαία η συντροφικότητα!

Τυχερά τα παιδιά που μεγαλώνουν με συντροφικούς γονείς... Γεμίζουν με όμορφες αναμνήσεις και μαθαίνουν από νωρίς να ξεχωρίζουν την αγάπη!

Μαθαίνουν από νωρίς να σέβονται τον εαυτό τους και ταλαιπωρούνται λιγότερο μεγαλώνοντας!

Σπουδαία η συντροφικότητα!

Μα θέλει και θυσίες...

Θέλει να κάνεις πίσω σε αυτά που μπορείς αλλά και να βάζεις όρια σε αυτά που δεν θέλεις να χάσεις...

Σπουδαίο να φτάνεις μέχρι το τέλος και να έχεις χορτάσει από αγάπη

#ΑνορεκτικάΌνειρα #ΚίκκαΟυζουνίδου 

(4) Ανορεκτικά Όνειρα - Κίκκα Ουζουνίδου | Facebook

«Έρχεται μια στιγμή που μετά από μια ολόκληρη ζωή στο να προσθέτεις, 

αρχίζεις να αφαιρείς.

Αφαιρείς τα τρόφιμα που σου κάνουν κακό.

Αφαιρείς τα ρούχα που σου είναι πολύ στενά ή πολύ φαρδιά.

Αφαιρείς τα περιττά που ξέχασες στα συρτάρια, 

μαζί με την παλιά πεποίθηση ότι δε θα είναι καλά.

Αφαιρείς την καρδιά σου από τα μέρη όπου δεν υπάρχει αγάπη.

Αφαιρείς το χρόνο που αφιέρωσες κυνηγώντας ανθρώπους.

Αφαιρείς το βλέμμα σου από εκείνους που σε πλήγωσαν.

Αφαιρείς τη δύναμη από το παρελθόν.

Αφαιρείς τις ενοχές από τις ιστορίες σου 

και το βλέμμα αυτών που μιλούν πίσω από την πλάτη σου.

Αφαιρείς τα ζιζάνια γύρω από τα όνειρά σου, 

τους συμβιβασμούς που κάνουν τις επιλογές σου βρώμικες, 

τα επιτρεπόμενα "ναι" για να προσαρμοστείς.

Ο αληθινός πλούτος δεν είναι να προσθέτεις, αλλά να αφαιρείς..»

Manuela Toto

Η κουβέρτα έχει αγκάθια, δεν ξέρω πως φύτρωσαν εκεί, εγώ δεν θυμάμαι να πότισα τίποτα, ούτε μέσα στο δωμάτιο αλλά ούτε και έξω απ' αυτό. Θα ήταν πιο εύκολο να φυτρώνανε μαργαρίτες, τα βράδια που δεν έχω ύπνο θα μπορούσα ν' αναρωτιέμαι αν μ' αγαπά αλλά δεν... Δεν έχω κάποιον που να με νοιάζει αν μ' αγαπά, ίσως γι' αυτό.

Έβαλε ψύχρα ε; Το μεσημέρι έχει ζέστη, φορώ μια κόκκινη κοντομάνικη μπλούζα, το βράδυ όμως χρειάζομαι μια ζεστή κουβέρτα για να κοιμηθώ. Μέσα στ' αγκάθια, δεν με πειράζουνε πολύ, τα έχω συνηθίσει, τα σπρώχνω με το χέρι και κοιμάμαι. Στα όνειρά μου οι σφήκες κάνουν πάρτυ. Δεν αναγνωρίζω κανέναν από τους καλεσμένους τους.

Σήμερα, ημέρα ρεπό, άναψα τα κεριά στο σαλόνι, έφτιαξα καφέ και κουλουράκια πορτοκαλιού, το ραδιόφωνο - όταν αποφάσισε να παίξει - έπαιξε κάτι παλιά τραγούδια του εβδομήντα. Αν ήσουν εδώ, θα καθόμασταν αγκαλιά στον καναπέ, μπορεί να μαγείρευες, μπορεί να διάβαζα ή και το ανάποδο, δεν μετράνε οι ρόλοι μπροστά στις ανάγκες της στιγμής, θα μαλώναμε για το ποτό, μπύρα ή κρασί, για το ψωμί και για το φρούτο.

Το μεσημέρι θα νύσταζες κι εγώ θα έβλεπα τηλεόραση, το απόγευμα θα κολλούσαμε στις σειρές του netflix. Μπορεί να φτιάχναμε ποπκορν, μπορεί να παραγγέλναμε πίτσα. Θα αναφέραμε κι οι δυο τη λέξη δίαιτα και θα γελούσαμε πολύ.

Το κρεβάτι θα γινόταν θάλασσα, κούνια στερεωμένη στον πλάτανο, αμμουδιά αυγουστιάτικη, πέταλα λουλουδιού και μωρουδίστικη κούνια. Το κρεβάτι θα γινότανε γήπεδο, αρένα και τάφος οικογενειακός. Θα γινότανε όλα.

Δεν χρειάζεται να μιλούν πολύ οι άνθρωποι που αγαπιούνται, ούτε να κάνουν περίπλοκες ασκήσεις και ριψοκίνδυνα ακροβατικά. Δεν χρειάζεται να κάνουν γενικά.

Αρκεί μόνο να είναι. Α ναι και να φτιάχνουν για μεσημεριανό, αυγά με πατάτες. Σαν εκείνες που έφτιαχνε η μάνα όταν ήμασταν παιδιά κι ήθελε να μας παρηγορήσει για κάτι.

Παρηγοριά και σιωπή είναι η αγάπη, τίποτα περισσότερο. Και λίγη φαντασία.

Μαρία Στρίγκου

 

Και εκείνα τα πυροτεχνήματα  εντός μας;;

που χάθηκαν;;

Δεν μπορείς να ελέγχεις τα πάντα

 Μην αγνοείς τις απαντήσεις που σου έχουν δοθεί, ακόμα κι αν ήταν βαλμένες μέσα σε σιωπές. Μην κωφεύεις. Μην κλείνεις τα αυτιά, τα μάτια και την ψυχή σου. Αποδέξου τα περήφανα, συγκροτήσου, σήκω, στάσου ορθά, τίναξε απο πάνω σου απορρίψεις, απογοητεύσεις και όλα τα ανεκπλήρωτα..... 

και χαμογέλα.

Δεν μπορείς να ελέγχεις τα πάντα. Κάποια στιγμή τα πράγματα θα πάνε καλά...θα ναι αλλιώς, μα θα πάνε καλά. 

Αν μπορούσα να γυρνούσα τα χρόνια πίσω...θα γυρνούσα να ζήσω την ασφάλεια της παιδικής μου ηλικίας. Θα διεκδικούσα την αγκαλιά του πατέρα μου με πείσμα χωρίς να περιμένω να μεγαλώσω για να χωθεί εκείνος στην αγκαλιά μου.

Θα έσκιζα με το παιδικό ουρλιαχτό μου τους ορίζοντες για να μείνει η οικογένεια μου σε άλλες πατρίδες, ενωμένη. 

Θα ξάπλωνα στης μάνας μου τα γόνατα, όπως κάνω τώρα, μουσκεύοντας τα απο τις πίκρες της ψυχής μου.

Εκεί ..το μόνο μέρος που θα ξαποστάσω θα ειναι να γυρίσω εκει.

Στην θέρμη των χεριών τους μέσα..!!!μόνο εκεί!

Στον έρωτα

δε βάζεις τα συν και τα πλην

σε μια κόλλα χαρτί

να πάρεις σύμμαχο το ευνοικό

αποτέλεσμα της αριθμητικής.

 

Συμφέρει δε συμφέρει

κάνει κατάληψη στην καρδιά σου

και σε μερικές, όχι πολλές, περιπτώσεις

δεν το κουνάει αποκεί.

 

Ιωάννα Καρυστιάνη

Απόσπασμα από το βιβλίο:

''Χίλιες Ανάσες''

να ήμασταν μικρά πάλι, λεει....τότε που κάναμε σκηνές τα σκεπάσματα στα κρεβάτια μας.
Που μπαίναμε μέσα και όλη η ασφάλεια και η θαλπωρή του κόσμου ξάπλωνε δίπλα μας. Μικρά στρουθοκαμηλάκια βάζαμε τα μούτρα στο μαξιλάρι και κανένας μπαμπούλας του κόσμου τούτου, μα και του άλλου και του παράλλου δεν μας άγγιζε.
Κάναμε μαγικά ξόρκια με τσιχλόφουσκες, με γαριδάκια ημερών που κρύβαμε στο στρώμα...αρκει η ασφάλεια μας να ήταν τσιμεντένια.....

και τι δεν θα εδινα να γύριζα εκει πίσω, που ο μεσημεράς ήταν ο μόνος φόβος μιας απώλειας.....ετούτου η του άλλου κόσμου!!!

 

Γεννηθήκαμε μια φορά,

δεν υπάρχει τρόπος 

να γεννηθούμε και δεύτερη,

ενώ είναι βέβαιο 

πως δε θα υπάρξουμε ποτέ ξανά.

Εσύ όμως,

που δεν εξουσιάζεις το αύριο,

αναβάλλεις την ευτυχία γι' αργότερα.

Και η ζωή κυλά με αναβολές και χάνεται.

Επίκουρος

Απόσπασμα από το βιβλίο:

Επιστολή προς Μενοικέα περί Ευτυχίας

"Η ζωή του ανθρώπου είναι καμωμένη από καιρούς.

Καιρός να σπείρεις, καιρός να θερίσεις, καιρός της θλίψης, καιρός της χαράς, καιρός της αγάπης, καιρός της μοναξιάς.

Αν το σκεφτείς έτσι, θα μπορέσεις 

και στη χαμηλότερη στιγμή να στηριχτείς, 

γιατί κι αυτή θα ανήκει σ’ έναν από τους 

καιρούς της ζωής σου.."

Γιώργος Σεφέρης

Το μεγαλύτερο επικοινωνιακό πρόβλημα 

είναι ότι δεν ακούμε για να καταλάβουμε.

Ακούμε για να απαντήσουμε.

"Οι πιο επώδυνες αλλαγές, είναι οι αλλαγές που δεν έγιναν ποτέ.."

"Μη λέγοντας τίποτα, συνήθως, λες τα περισσότερα..."

Emily Dickinson