Ήξερες να δίνεσαι αγάπη μου..
Δινόσουνα ολάκερη
και δεν κράταγες για τον εαυτό σου
παρά μόνο την έγνοια
αν ολάκερη έχεις δοθεί..
Όλα μπορούσανε να γίνουνε
στον κόσμο αγάπη μου
τότε που μου χαμογελούσες..
Γιατί πριν μπεις ακόμα στη ζωη μου
είχες πολύ ζήσει μέσα στα όνειρα μου
αγαπημένη μου..
Μα και τι να πει κανείς..
Όταν ο κόσμος είναι τόσο φωτεινός
και τα μάτια σου τόσο μεγάλα..
Στην πιο μικρή στιγμή μαζί σου
έζησα όλη τη ζωή..
Θα ξαναβρεθούμε μια μέρα
και τότε όλα τα βράδια
κι όλα τα τραγούδια θάναι δικά μας..
Θάθελα να φωνάξω τ'ονομά σου,αγάπη,
μ' όλη μου τη δύναμη..
Να το φωνάξω τόσο δυνατά
που να μην ξανακοιμηθεί κανένα όνειρο στον κόσμο,
καμιά ελπίδα να μη πεθάνει..
Θε μου πόσο ήταν όμορφη
σαν ένα φωτισμένο δέντρο
μια παλιά νύχτα των Χριστουγέννων
Τάσος Λειβαδίτης
Όταν το πρωτοδιάβασα.. δάκρυσα!
ΑπάντησηΔιαγραφήκαι τώρα μοιάζει τόσο μακρυνό..
τι πόνος Θεέ μου.. σ' ευχαριστώ
για αυτή την ανάρτηση σου.. καλό βράδυ
είναι στιγμές που μπορεί ότι μας πονάει να φαινεται μακρινο...αλλά πονάει γιατι είναι πιο κοντά απο ποτέ...!
ΔιαγραφήΣε ευχαριστω που με τίμησες με την βόλτα σου...καλο βραδυ σου!
τα ερωτικά του, είναι υπέροχα. και αυτό από τα καλύτερά του.
ΑπάντησηΔιαγραφήσ' ευχαριστώ Βικούλα μου για την απόλαυση!
Λύχνε μου.....εγω σε ευχαριστω....! κατσε να σου ρθω να παρω τη δοση μου!
ΔιαγραφήΥΠΕΡΟΧΗ ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΓΩΝΙΑ
ΑπάντησηΔιαγραφήΒΡΗΚΑ ΕΝΑ ΦΙΛΟ !
ΑπάντησηΔιαγραφήΒρήκα στο δρόμο ένα πουλί
κι έσκυψα και το πήρα
γιατί έμοιαζε η μοίρα του
με τη δική μου μοίρα!…
Η καρδούλα του χτυπούσε
και στα μάτια με κοιτούσε
φοβισμένα…
Αχ Θεέ μου, αυτό πονάει
σαν κι εμένα!…
Βρήκα ένα φίλο, τόση δα
ψυχούλα που μονάχη
κείτονταν στα λασπόνερα
σαν τσακισμένο στάχυ.
Η καρδούλα του χτυπούσε
ως τα μάτια με κοιτούσε
φοβισμένα…
Αχ Θεέ μου αυτό πονάει
σαν κι εμένα!…
Βαριά η νύχτα, παγερή
για το μικρό σπουργίτι
που έμενε καταμόναχο
στο δρόμο, δίχως σπίτι!….
Η καρδούλα του χτυπούσε
ως τα μάτια με κοιτούσε
φοβισμένα…
Αχ Θεέ μου αυτό πονάει
σαν κι εμένα!…